مرگ چهار معلم دامغانی در سانحه رانندگی+ عكس
فرمانده پليس‌راه استان سمنان از مرگ چهار معلم براثر تصادف يك دستگاه خودروي پرايد با كاميون در اين شهرستان خبرداد.
سرهنگ عليرضا رضوي خبير در گفت‌وگو با ايسنا، در تشريح جزييات اين خبر گفت: در ساعت 8:50 صبح روز دوشنبه تصادف شديدي در كيلومتر 42 محور دامغان – جندق رخ داد كه در اين تصادف يك دستگاه خودروي سواري پرايد با كاميوني به شدت برخورد كرد.
وي ادامه داد: شدت اين سانحه به حدي بود كه متاسفانه چهار مرد سرنشين خودروي پرايد كه در بررسي‌هاي بعدي مشخص شد اين افراد همگي معلم و عازم محل تدريس خود در يكي از روستاهاي اطراف دامغان بودند، به طرز فجيعي در دم جان باختند.
به گفته رضوي‌خبير برابر بررسي كارشناسان پليس‌راه، انحراف به چپ سواري پرايد علت بروز اين سانحه مرگبار اعلام شد.
فرمانده پليس‌راه استان سمنان پرهيز از هرگونه عجله و شتاب در رانندگي را مورد تاكيد قرار داد و گفت: اندكي صبر، استراحت به هنگام و رعايت قوانين از بروز اين گونه سوانح تلخ به ميزان قابل توجهي پيشگيري مي‌كند.
مسئول روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان سمنان با تایید این حادثه و جان باختن چهار تن از نیروهای خدوم این اداره کل گفت : در این حادثه سعید خطیبی ، رضا قاسمی برمی ، حسین میرزایی و علیرضا زحمتکش جان به جان آفرین تسلیم کردند .
پيام وزير آموزش وپرورش به مناسبت در گذشت 4 معلم سمناني
دكتر حاجي بابايي در پي گذشت 4 معلم صديق و سخت كوش آموزش وپرورش استان سمنان پيام تسليتي صادر كرد.به گزارش میگنا به نقل از روابط عمومي وزارت آموزش و پرورش متن اين پيام بدين شرح است:
با قلبي آكنده ازتاثر و تاسف خبر جانگداز درگذشت 4 نفر از معلمان صديق و سخت كوش آموزش وپرورش استان سمنان ( آقايان سعيد خطيري نامني، عليرضا زحمتكش، حسين ميرزايي، رضا قاسمي برومي) را دريافت نمودم. اين حادثه باعث حزن واندوه فراوان گرديد. بي گمان اين عزيزان پركشيده به سوي ملكوت اعلي همان هايي هستند كه در عرصه تعليم و تربيت و ترويج مباني ارزشي دين مبين اسلام چون سربازاني عاشق در جبهه مبارزه با جهل وتاريكي سر از پا نشناخته و همچون شمع سوختند تا راه را بر رهروان طريق حق روشن سازند و در راه تحقق اهداف والاي نظام تعليم و تربيت اسلامي از هيچ كوششي فروگذار نكرده و عاقبت نيز در اين راه جان خود را ايثار نموده و در جوار رحمت الهي مأوا گزيدند.
از درگاه حضرت حق، غفران و علو درجات درگذشتگان و براي خانواده هاي داغديده صبر وشكيبايي آرزومندم. بازهم جاده و مرگ معلم
سوارنژاد: چهار دست مهربان که بر سر نونهالان این دیارهر روز در طلوع بامدادان کشیده می شدند پژمرده گشتند و افتادند و دیگر یارای نوازش محبت آمیز فرزندان را ندارند و صاحبانشان زبان به تکلم نمی گشایند.
خبر دلخراش و جانگداز فوت چهار معلم دامغانی در سانحه رانندگی در منطقه روستایی رشم دامغان بر روی خبرگزاریها قرار گرفت . بازهم حسرت و دریغ از نبود امکانات ایاب و ذهاب معلمان و خانواده هایی که فرزندانشان را از دست دادند و دانش آموزانی که در نبود آموزگارانشان اشکهایشان بر گونه جاری شد و کودکانی که رخت یتیمی بر تن کردند و تکراری که ناپسندانه عادت می شود و دوباره دستهایی که بر سینه ها کوبیده می شوند تا عابران ماتمزدگی شان را به نظاره بنشینند و قاب عکسهایی که توان حضور در کلاس را ندارند و مبصرهایی که در آرزوی تکرار برپا گفتن در انتظار آمدن آقامعلم درب ورودی کلاس می ایستند و مشقهایی که باشوق نوشته شده است و کسی برایشان نمره ای نمی گذارد!.
رئیس پلیس راه استان سمنان اعلام کرد: دراین تصادف که صبح روز 8خرداد رخ داد، خودروی پراید حامل چهار سرنشین معلم در 45 کیلومتری دامغان با یک دستگاه کامیون برخورد کرد.
مسئول روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان سمنان با تایید این حادثه و جان باختن چهار تن از نیروهای خدوم و فداکاراین اداره کل گفت: در این حادثه سعید خطیبی، رضا قاسمی برمی، حسین میرزایی و علیرضا زحمتکش جان به جان آفرین تسلیم کردند . وزیر آموزش و پرورش به مناسبت درگذشت معلمان پیام تسلیتی صادر نمود ! براستی چرا عادت کرده ایم تا بر رفتگان بگرییم ؟ و چرا فقط می خواهیم بازماندگان را دلداری دهیم در صورتی که می توانستیم داغدارشان نبینیم ؟ باید شرمنده شد و گریست ! باید از کارهایی که می توانستیم انجام دهیم و ندادیم سر به زیر انداخت! باید به تقدیر الهی تن داد اما آن خالق لایزال که با عقل مارا از دیگر جانداران متمایز نمود اگر در بکار بستن آن قوه ممیزه با حیوانات کوتاهی نماییم عذابی سخت را پیش روی مان قرار خواهد داد .
در همین یک سال چند حادثه برای دانش آموزان و معلمان در جاده ها روی داده است؟ چند نوگل خونشان اسفالت جاده ها را رنگین نمود؟ چند انسان فرهیخته و مبشر دانایی و علم مظلومانه در جاده ها جان دادند ؟هنوز فوت جانخراش معلمه مومنه اندیمشکی در مسیر شوش از یاد فرهنگیان نرفته است و چه کسی مقصر است؟ وقتی متولی دستگاه تعلیم و تربیت پیام تسلیت ارسال می نماید یعنی اینکه باید تقصیر را در جای دیگر جستجو کرد! چنین نیست زیرا باید راهکاری ارائه داد باید طرحی نو در انداخت که در میان باران طرحهای هرروزه در درون سیستم تعلیم و تربیت که رسانه ها را خسته نموده اند امان از یک اقدام عملی مناسب که وضعیت معلمان را بهبود بخشد! و هیاهوهای تبلیغاتی متاسفانه خلاها و نارساییهای درون سیستم را پنهان می سازند!
کدام نهاد ،سازمان، اداره و دستگاه را بجز آموزش و پرورش سراغ دارید که کارمندانش بدون سرویس اداری به محل کارعزیمت نمایند؟ چرا به جامعه معلمان احترام لازم گذارده نمی شود؟ آقای وزیر با پیام تسلیت غم فراموش نمی شود باید این وضعیت را تغییر داد و خاضعانه پذیرفت و عذرخواهی نمود باید چاره ای اندیشید. و من که نقش داراب را در کتاب شازده احتجاب گلشیری بدوش گرفته ام بازهم خبر از مرگ می دهم !
روحشان شاد و همه همکاران فرهنگی در این مصیبت شریکند و عزادار.
