رابطه طول بازو و عينكي شدن!
تحقيقات اخير پژوهشگران حاكي از وجود رابطه‌اي بين طول بازو و نياز زودهنگام‌تر زنان به عينك مطالعه نسبت به مردان است.
به گزارش ايسنا، مطالعات نشان مي‌دهد زنان زودتر از مردان به عينك مطالعه يا لنزهاي دوكانونه نياز پيدا مي‌كنند.
بر اساس پژوهشهاي جديد، دليل اين تفاوت ناشي از عواملي به غير از توانايي تمركز بوده و به طول بازو يا فاصله ترجيحي مطالعه بستگي دارد.
محققان با استفاده از 9 تحقيق مقطعي نوعي متاآناليز را به منظور مقايسه شيوع و ميزان بزرگي پيرچشمي (از دست دادن ديد نزديك با بالا رفتن سن) در ميان زنان و مردان صورت دادند.
آن‌ها همچنين به منظور تعيين تفاوت‌هاي ممكن در پيرچشمي بين زنان و مردان اين تحليل را به اجزاي فرعي تقسيم كردند.
در حالي كه يافته‌هاي حاصل از يكي از زيرگروه‌‌ها حاكي از آن بود كه هيچ تفاوت مبتني بر جنسيت در توانايي چشم در تمركز بر روي اشيا موجود در فواصل نزديك وجود ندارد، تحليل كلي سرنخ‌هايي را در رابطه با اين كه زنان بيش از مردان هم‌سنشان به عينك‌هاي مطالعه يا لنزهاي دوكانونه قوي‌تر نياز دارند را تاييد كرد.
دانشمندان معتقدند كه دليل اين امر به احتمال فراوان به تفاوت در فواصل ترجيحي مطالعه يا طول بازو بستگي دارد زيرا زنان تمايل دارند ماده مورد مطالعه را در فاصله نزديك‌تري نسبت به مردان قرار دهند.
اين نتايج نياز به برنامههاي تصحيح پيرچشمي براي زنان را تشديد مي‌كند. زنان در كشورهاي در حال توسعه غالباً نيازهاي برآورده نشده بيشتري در رابطه با بينايي دارند.
اين تحقيق همچنين بيانگر آن است كه پيرچشمي يك معضل چندمولفه‌يي بوده و برخورد با آن براي هر فرد راهكارهايي درخور وي را مي‌طلبد.
محققان خواستار مطالعات بيشتر با هدف شناسايي عوامل مختلف دخيل در گسترش پيرچشمي هستند.
تحقيق مزبور همچنين نشان مي‌دهد كه مطالعات طولي براي بررسي تعامل بين فاصله ترجيحي مطالعه و تغيير در دامنه مناسب طي گذر زمان براي زنان و مردان، مي‌تواند در تعيين ميزان دخالت مولفه‌هاي زيستي يا محيطي در از دست دادن توانايي تمركز با بالا رفتن سن نقش مهمي ايفا كند.
به گزارش ايسنا، مطالعات نشان مي‌دهد زنان زودتر از مردان به عينك مطالعه يا لنزهاي دوكانونه نياز پيدا مي‌كنند.
بر اساس پژوهشهاي جديد، دليل اين تفاوت ناشي از عواملي به غير از توانايي تمركز بوده و به طول بازو يا فاصله ترجيحي مطالعه بستگي دارد.
محققان با استفاده از 9 تحقيق مقطعي نوعي متاآناليز را به منظور مقايسه شيوع و ميزان بزرگي پيرچشمي (از دست دادن ديد نزديك با بالا رفتن سن) در ميان زنان و مردان صورت دادند.
آن‌ها همچنين به منظور تعيين تفاوت‌هاي ممكن در پيرچشمي بين زنان و مردان اين تحليل را به اجزاي فرعي تقسيم كردند.
در حالي كه يافته‌هاي حاصل از يكي از زيرگروه‌‌ها حاكي از آن بود كه هيچ تفاوت مبتني بر جنسيت در توانايي چشم در تمركز بر روي اشيا موجود در فواصل نزديك وجود ندارد، تحليل كلي سرنخ‌هايي را در رابطه با اين كه زنان بيش از مردان هم‌سنشان به عينك‌هاي مطالعه يا لنزهاي دوكانونه قوي‌تر نياز دارند را تاييد كرد.
دانشمندان معتقدند كه دليل اين امر به احتمال فراوان به تفاوت در فواصل ترجيحي مطالعه يا طول بازو بستگي دارد زيرا زنان تمايل دارند ماده مورد مطالعه را در فاصله نزديك‌تري نسبت به مردان قرار دهند.
اين نتايج نياز به برنامههاي تصحيح پيرچشمي براي زنان را تشديد مي‌كند. زنان در كشورهاي در حال توسعه غالباً نيازهاي برآورده نشده بيشتري در رابطه با بينايي دارند.
اين تحقيق همچنين بيانگر آن است كه پيرچشمي يك معضل چندمولفه‌يي بوده و برخورد با آن براي هر فرد راهكارهايي درخور وي را مي‌طلبد.
محققان خواستار مطالعات بيشتر با هدف شناسايي عوامل مختلف دخيل در گسترش پيرچشمي هستند.
تحقيق مزبور همچنين نشان مي‌دهد كه مطالعات طولي براي بررسي تعامل بين فاصله ترجيحي مطالعه و تغيير در دامنه مناسب طي گذر زمان براي زنان و مردان، مي‌تواند در تعيين ميزان دخالت مولفه‌هاي زيستي يا محيطي در از دست دادن توانايي تمركز با بالا رفتن سن نقش مهمي ايفا كند.
