مهمترین عوارض اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای

یک دکترای روانشناسی با بیان اینکه بروز رفتار ضد اجتماعی از معایب بازی‌های رایانه‌ای خشوت آمیز است، گفت: کودکانی که به این بازی‌ها معتاد می‌شوند به تنها بازی کردن و پرهیز از روابط اجتماعی گرایش دارند.

به گزارش میگنا، دکتر مهرانگیز شعاع کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا ، با اشاره به اینکه بازی‌های رایانه‌ای نیز مانند بسیاری از شکل‌های نوین سرگرمی، محبوبیت گسترده‌ای در میان جوانان پیدا کرده است، گفت: این امر باعث بروز نگرانی‌هایی در خصوص اثرهای جانبی احتمالی آنها بر بازیکنان افراطی شده است.

وی اضطراب‌های همگانی در مورد این بازی‌ها را ناشی از دو عامل اصلی دانست و گفت: نخستین عامل به مقدار زمانی مربوط می‌شود که کودکان صرف بازی می‌کنند و دومین عامل با ماهیت بسیاری از بازی‌ها ارتباط دارد. این دانشیار دانشگاه الزهرا(س) یادآور شد: هنگامیکه کودکان به بهای نادیده گرفتن دیگر فعالیت‌های آموزشی، اجتماعی و اوقات فراغت، به صرف وقت برای بازی بپردازند، این بازی‌ها بالقوه زیان بار به شمار می‌رود.

شعاع کاظمی تصریح کرد: در این مورد نگرانی عمده آن است که بازی‌های ویدیوئی وقت فعالیت‌های دیگر چون انجام تکالیف مدرسه، مطالعه آزاد یا ورزش را بگیرند.
وی گفت: برخی کارشناسان معتقدند کودکانی که به این بازی‌ها معتاد شده‌اند، به تنها بازی کردن و پرهیز از روابط اجتماعی گرایش دارند.
این دکترای روانشناسی افزود: نگرانی از این بازی‌ها، حاصل مشاهده‌هایی است که نشان می‌دهد بسیاری از بازی‌ها موضوع‌های خشونت آمیز و ضد اجتماعی دارد و از این رو ممکن است گرایش‌های پرخاشگرانه بیشتری را در بازیکنان افراطی پدید آورد.

شعاع کاظمی در خصوص آسیب‌های جسمانی بازی‌ها گفت: چشمان فرد به دلیل خیره شدن مداوم به صفحه نمایش رایانه به شدت تحت فشار نور قرار می گیرد و دچار عوارض می‌شود. مشاهدات نشان داده است که نوجوانان چنان غرق بازی می‌شوند که توجه نمی‌کنند تا چه حد از لحاظ بینایی و ذهنی بر خود فشار می‌آورند.

وی افزود: به دلیل اینکه کودک در یک وضعیت ثابت تا ساعت‌ها می نشیند، ستون فقرات و استخوان بندی او دچار مشکل می‌شود. همچنین احساس سوزش و سفت شدن گردن، کتف‌ها و مچ دست از دیگر عوارض کار ثابت و طولانی مدت با رایانه است.
این دکترای روانشناسی یادآور شد: با بازی‌های کامپیوتری پوست فرد در معرض مداوم اشعه‌هایی قرار می گیرد که از صفحه رایانه منتشر می‌شود. ایجاد تهوع و سرگیجه به ویژه در کودکان و نوجوانان که زمینه صرع دارند نیز از دیگر عوارض بازی‌های رایانه‌ای است.

---------
میگنا: هرچند بازی‌های رایانه ای، می‌تواند میزان سطح اطلاعات کودکان و نوجوانان را افزایش دهد اما از سوی دیگر می‌تواند بر تمایلات و گرایش‌های آنان تاثیرگذار باشد. تنوع و محتوای تولیدات بازی‌های دیجیتالی همیشه والدین و متصدیان امر تربیت و پرورش کودکان را نگران و متوجه تاثیرات این بازی‌ها اعم از تاثیرات مخرب و سازنده آن می‌کرد، تا آنجا که تحقیقات گسترده ای در زمینه رابطه بین خشونت در کودکان و بازی‌های خشن کامپیوتری صورت گرفته است و این نظریه در دوران کنونی مخالفان و موافقان بسیاری دارد که بین خشونت زا بودن یا خشونت زدا نبودن بازی‌های کامپیوتری اختلاف نظر دارند.

کودکان به تدریج به اینترنت و بازی‌های رایانه ای، معتاد می‌شوند و مانند یک معتاد به مواد مخدر، هنگام دسترسی نداشتن به اینترنت و بازی‌های رایانه ای به هردلیلی، احساس می‌کنند که چیزی کم دارند. این کودکان برای فراهم آوردن امکانی برای ورود به سایت و بازی‌های مورد نظر برمی آیند و در این مسیر ممکن است حتی قراردادهای عرفی خانواده و جامعه و قوانین جاری را زیر پا بگذارند. کودکانی که با اینترنت و بازی‌های رایانه ای انس گرفته‌اند کم کم بر دنیای مجازی شخصی خود متمرکز می‌شوند، از دیگران دوری و ارتباطات خود را محدود می‌کنند.

این گونه کودکان مانند معتادان به مواد مخدر، انزواطلبی پیشه کرده و همه وقت هم و غم خود را صرف اینترنت و بازی‌های رایانه ای و تهیه بازی‌های جدیدتر و مهیج تر و کشف سایت های جالب تر می‌کنند. برخی از کودکان در ساعات تحصیل در مدرسه برای تعطیل شدن و بازگشت به منزل لحظه شماری می‌کنند تا هر چه زودتر خود را در عالم بازی‌های رایانه ای غرق کنند. گاهی حتی از رفتن به مهمانی‌های فامیلی یا دوستانه مرسوم سرباز می‌زنند تا برای بازی و وبگردی وقت کم نیاورند.
بی تردید استفاده بیمارگونه از بازی‌های رایانه ای یا اینترنت، کودکان و نوجوانان را از فعالیت‌های مفید و سازنده ای مانند فعالیت‌های درسی، ورزش کردن و ارتباط با دوستان و والدین، باز می‌دارد. اما نباید از این نکته غافل شد که با توجه به تولیدات روز افزون بازی‌های کامپیوتری و جایگاه خاصی که این بازی‌ها بین کودکان و نوجوانان پیدا کرده تا آنجا که مطلع بودن از این بازی‌ها و تجربه کردن آن‌ها برای نوجوانان به خصوص پسران شرکت در یک فعالیت اجتماعی محسوب می‌شود، نمی‌توان محدود کردن را تنها راه حل برای کاهش این نوع بازی‌ها دانست.