تركيب 10 بوي مختلف پا، عامل حمله پشه مالاريا به انسان
ايسنا: پشه مالاريا از دي‌اكسيدكربن موجود در بازدم براي مكان‌يابي انسان از راه دور استفاده كرده و پس از نزديكي به ميزبان، حمله خود را معطوف به پاي انسان مي‌كند.
رمكو سوئر، پژوهشگري كه بر روي اين موضوع تحقيق كرده است، دريافت كه پشه‌هاي ماده مالاريا از بوي پا در آخرين متراژ نزديكي به انسان براي هدايت به سوي منطقه گزش مورد علاقه خود استفاده مي‌كنند.
سوئر كه نهم مي به دفاع از پايان‌نامه دكتري خود در دانشگاه وگنينگن خواهد پرداخت، به دنبال امكان هاي اختلال در اين رفتار جست‌وجوي ميزبان پشه‌هاي مالاريا است.
پشه‌هاي مالارياي آفريقايي (Anopheles gambiae) از اندام بويايي، دو آنتن، دو بخش دهان (ساختار اتصالي فك) و اندام مكش خود براي جست‌وجوي ميزباني در به دست آوردن غذاي خوني خود استفاده مي‌كنند.
اين پشه‌ها از فاصله ده‌ها متري، دي‌اكسيد كربن منتشر شده از هواي بازدم انسانها را تشخيص مي‌دهند.
پشه مالاريا اين دي‌اكسيد كربن را تا منبع آن كه دهان است، دنبال نمي‌كند، بلكه در نقطه‌اي خاص به سمت پاي انسان كه محل گزش مورد علاقه اين نوع پشه است، مسير خود را تغيير مي‌دهد.
سوئر كه عضو هيات رئيسه گروه حشره‌شناسي دانشگاه واگنينگن نيز هست موفق به كشف مكانيزمي براي اين رفتار شده‌است.
تحقيقات پيشين در مورد اين پروژه نشان داد كه باكتري‌هايي كه در پاي انسان زندگي مي‌كنند، از خود بوهاي مختلف منتشر مي‌كنند.
اين پژوهش توانست 10 بوي مختلف باكتري پا را شناسايي كند كه در زمان تركيب باهم، موجب جذب پشه مالاريا مي‌شوند.
رمكو سوئر اكنون نشان داده كه 9 مورد بوي پا از اين ميان، توسط عصبهاي بويايي موجود در زير ساختار مو مانند بخش‌هاي دهاني پشه مالاريا شناسايي مي‌شوند.
مهمتر اين كه وي دريافت، پنج مورد از اين بوهاي باكتريايي مي‌توانند واكنش به دي‌اكسيد كربن را متوقف كنند.
با متوقف شدن علامت دي‌اكسيدكربن، اين پشه به دنبال بوي پا نرفته و تمركز خود را بر روي بوهاي باكتريايي پا منعطف مي‌كنند.
با مهار درك دي‌اكسيد كربن مي‌توان رفتار جست‌وجو براي ميزبان پشه مالاريا را با اختلال مواجه كرد.
از آنجايي كه اين بوهاي باكتريايي پا، واكنش به دي‌اكسيدكربن را متوقف مي‌كنند، در همان زمان، عصبهاي ديگر، بويايي را فعال مي‌كند.
بوهايي كه گيرنده دي‌اكسيد كربن را از كار مي‌اندازند و منجر به فعال شدن ساير عصبهاي بويايي مي‌شوند و از اين رو پشه مالاريا را به سوي منبع بوي پا هدايت مي‌كنند، كاربردهاي بالقوه‌اي در سيستم‌هاي تله‌گذاري بويايي به عنوان مانع دارند.
با قرار دادن موانعي كه از خود مهاركننده‌هاي دي‌اكسيد كربن منتشر مي‌كنند مي‌توان پشه مالاريا را به سوي تله‌هاي بويايي ديگر كه شامل تركيبات از ساير بوهاي جذب‌كننده بدن است كشاند.
پشه مالاريا اين دي‌اكسيد كربن را تا منبع آن كه دهان است، دنبال نمي‌كند، بلكه در نقطه‌اي خاص به سمت پاي انسان كه محل گزش مورد علاقه اين نوع پشه است، مسير خود را تغيير مي‌دهد.
سوئر كه عضو هيات رئيسه گروه حشره‌شناسي دانشگاه واگنينگن نيز هست موفق به كشف مكانيزمي براي اين رفتار شده‌است.
تحقيقات پيشين در مورد اين پروژه نشان داد كه باكتري‌هايي كه در پاي انسان زندگي مي‌كنند، از خود بوهاي مختلف منتشر مي‌كنند.
اين پژوهش توانست 10 بوي مختلف باكتري پا را شناسايي كند كه در زمان تركيب باهم، موجب جذب پشه مالاريا مي‌شوند.
رمكو سوئر اكنون نشان داده كه 9 مورد بوي پا از اين ميان، توسط عصبهاي بويايي موجود در زير ساختار مو مانند بخش‌هاي دهاني پشه مالاريا شناسايي مي‌شوند.
مهمتر اين كه وي دريافت، پنج مورد از اين بوهاي باكتريايي مي‌توانند واكنش به دي‌اكسيد كربن را متوقف كنند.
با متوقف شدن علامت دي‌اكسيدكربن، اين پشه به دنبال بوي پا نرفته و تمركز خود را بر روي بوهاي باكتريايي پا منعطف مي‌كنند.
با مهار درك دي‌اكسيد كربن مي‌توان رفتار جست‌وجو براي ميزبان پشه مالاريا را با اختلال مواجه كرد.
از آنجايي كه اين بوهاي باكتريايي پا، واكنش به دي‌اكسيدكربن را متوقف مي‌كنند، در همان زمان، عصبهاي ديگر، بويايي را فعال مي‌كند.
بوهايي كه گيرنده دي‌اكسيد كربن را از كار مي‌اندازند و منجر به فعال شدن ساير عصبهاي بويايي مي‌شوند و از اين رو پشه مالاريا را به سوي منبع بوي پا هدايت مي‌كنند، كاربردهاي بالقوه‌اي در سيستم‌هاي تله‌گذاري بويايي به عنوان مانع دارند.
با قرار دادن موانعي كه از خود مهاركننده‌هاي دي‌اكسيد كربن منتشر مي‌كنند مي‌توان پشه مالاريا را به سوي تله‌هاي بويايي ديگر كه شامل تركيبات از ساير بوهاي جذب‌كننده بدن است كشاند.
