باورهای غیرمنطقی ذهن کدامند؟
یک روانشناس گفت: متأسفانه ذهن اکثر ما در باورهای غیرمنطقی خود غرق است و همین موجب میشود همگی از روبه‌رو شدن با حقایق روزمره هراس داشته باشیم.«فرشته صادقیان» در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: این‌که همه افراد جامعه و اطرافیان‌مان ما را دوست داشته و تائیدمان کنند یکی از مهم‌ترین باورهای غلط به‌شمار می‌رود، چون هیچ‌کس نمی‌تواند در همه زمینه‌ها توانمند و با‌لیاقت باشد، از هر نظر پیشرفت کند و بتواند دستاوردهای قابل توجهی به اطرافیانش ارائه دهد.
این روانشناس ادامه داد: در واقع جهان نمی‌تواند جایگاه عدل و انصاف باشد و همه نمی‌توانند با ما آن‌طور که دوست داریم رفتار کنند. هم‌چنین باورها و ارزش‌های دیگران نیز نمی‌تواند همیشه مشابه باورها و ارزش‌های ما باشد و هر کسی امور روزمره‌اش را بر اساس قوانین زندگی خودش پیش می‌برد. از این‌رو، تقلید از دیگران و یا این‌که انتظار داشته باشیم دیگران به شکل مطلق دنباله روی ما باشند باور غلطی است که بدون شک به اصلاح نیاز دارد.
وی افزود: این‌که ما از عهده کارهای‌مان به خوبی برنمی‌آئیم نشان‌دهنده حماقت یا بد بودن ما نیست، چون گاهی همه عوامل مورد نیاز برای نیل به موفقیت را در اختیار نداریم و این نمی‌تواند نشان‌دهنده ناتوانی و متعاقب آن سرخوردگی ما باشد.
از این‌رو، نباید زندگی را سرشار از آسودگی و شادمانی تصور کنیم و در نهایت دچار سرخوردگی شویم. صادقیان تصریح کرد: اگر چارچوب زندگی را کاملاً موافق با امیال و خواسته‌های خود تصور کنیم، اجتناب کردن از مشکلات، آسان‌تر از رویارو شدن با آن‌ها به نظر می‌رسد. از همین‌رو، زمانی فرا می‌رسد که مجبوریم با انبوهی از مشکلات ریز و درشت تلنبارشده مواجه شویم و راهی جز پناه بردن به افسردگی نداشته باشیم، چون دلمان می‌خواهد همه عوامل منجر به ناکامی را کنترل کنیم اما از عهده‌اش برنمی‌آئیم.
این روانشناس خاطرنشان کرد: اگر برای همه اتفاقات پیش‌آمده در زندگی دنبال دلیل و راهکاری جامع باشیم، در واقعیت خود را درگیر فاجعه کرده و به عبارتی دست و پای بیخودی می‌زنیم. در حالی که مرور زمان به ما ثابت می‌کند که بسیاری از پیش‌آمدها از کنترل ما خارج‌اند و تنها با صبر و پرهیز از باورهای غلط می‌توانیم آن‌ها را از سر بگذرانیم.
وی یادآور شد: پرتوقعی، فاجعه‌پنداری، تحمل نکردن ناکامی و کم‌ارزش شمردن خود، از پایه‌های اصلی شکل‌گیری باورهای غلط هستند. در واقع این تصور که گذشته هر کسی، به طور مطلق تعیین‌کننده امروز افراد بوده و هیچ‌کس قادر به جبران اشتباهات خود نیست با هر دست‌اندازی در زندگی موجب شکل‌گیری وسواس فکری و خودخوری میشود.
این روانشناس ادامه داد: در واقع جهان نمی‌تواند جایگاه عدل و انصاف باشد و همه نمی‌توانند با ما آن‌طور که دوست داریم رفتار کنند. هم‌چنین باورها و ارزش‌های دیگران نیز نمی‌تواند همیشه مشابه باورها و ارزش‌های ما باشد و هر کسی امور روزمره‌اش را بر اساس قوانین زندگی خودش پیش می‌برد. از این‌رو، تقلید از دیگران و یا این‌که انتظار داشته باشیم دیگران به شکل مطلق دنباله روی ما باشند باور غلطی است که بدون شک به اصلاح نیاز دارد.
وی افزود: این‌که ما از عهده کارهای‌مان به خوبی برنمی‌آئیم نشان‌دهنده حماقت یا بد بودن ما نیست، چون گاهی همه عوامل مورد نیاز برای نیل به موفقیت را در اختیار نداریم و این نمی‌تواند نشان‌دهنده ناتوانی و متعاقب آن سرخوردگی ما باشد.
از این‌رو، نباید زندگی را سرشار از آسودگی و شادمانی تصور کنیم و در نهایت دچار سرخوردگی شویم. صادقیان تصریح کرد: اگر چارچوب زندگی را کاملاً موافق با امیال و خواسته‌های خود تصور کنیم، اجتناب کردن از مشکلات، آسان‌تر از رویارو شدن با آن‌ها به نظر می‌رسد. از همین‌رو، زمانی فرا می‌رسد که مجبوریم با انبوهی از مشکلات ریز و درشت تلنبارشده مواجه شویم و راهی جز پناه بردن به افسردگی نداشته باشیم، چون دلمان می‌خواهد همه عوامل منجر به ناکامی را کنترل کنیم اما از عهده‌اش برنمی‌آئیم.
این روانشناس خاطرنشان کرد: اگر برای همه اتفاقات پیش‌آمده در زندگی دنبال دلیل و راهکاری جامع باشیم، در واقعیت خود را درگیر فاجعه کرده و به عبارتی دست و پای بیخودی می‌زنیم. در حالی که مرور زمان به ما ثابت می‌کند که بسیاری از پیش‌آمدها از کنترل ما خارج‌اند و تنها با صبر و پرهیز از باورهای غلط می‌توانیم آن‌ها را از سر بگذرانیم.
وی یادآور شد: پرتوقعی، فاجعه‌پنداری، تحمل نکردن ناکامی و کم‌ارزش شمردن خود، از پایه‌های اصلی شکل‌گیری باورهای غلط هستند. در واقع این تصور که گذشته هر کسی، به طور مطلق تعیین‌کننده امروز افراد بوده و هیچ‌کس قادر به جبران اشتباهات خود نیست با هر دست‌اندازی در زندگی موجب شکل‌گیری وسواس فکری و خودخوری میشود.
