مطالعه تکامل کهکشانهای 12 میلیارد ساله
بهرام مبشر محقق دانشگاه کالیفرنیا ریورساید و از اعضای اصلی تیمی بین المللی است که با استفاده از تلسکوپهای اسپیتزر و هابل موفق به کشف یکی از دورترین کهکشانها شده وی در گفتگو با مهر درباره این کشف جدید توضیحاتی داده است.
به گزارش مهر، کهکشان GN-108036 درخشان ترین کهکشانی است که تا به امروز در دورترین نقطه از جهان هستی شناسایی شده است این کهکشان حباب مانند پیش از این با استفاده از تلسکوپهای زمینی فاصله 12.9 میلیارد سال نوری رصد شده و تایید شده بود.
اما پس از آن بهرام مبشر به همراه دانشجوی خود "هوشنگ نیری" و تیمی بین المللی از ستاره شناسان کشف کردند که این دورترین کهکشانی که تا به امروز شناسایی شده با سرعتی باورنکردنی در حال تولید ستاره است. این کشف با استفاده از تلسکوپهای فضایی اسپیتزر و هابل برای اندازه گیری میزان بالای تولید ستارگان در این کهکشان انجام گرفته و اخترشناسان دریافتند سالانه در حدود 100 ستاره در این کهکشان تولید می شود. این در حالی است که میزان تولید ستاره در کهکشان راه شیری که در حدود 5 برابر بزرگتر و 100 برابر حجیم تر از کهکشان GN-108036 است، 30 برابر کمتر است.
پیش از این "بهرام مبشر"، ستاره شناس توضیح داده بود که نرخ بالای تشکیل ستاره در کهکشان GN-108036 نشان می دهد جرم این کهکشان در حدود 750 میلیون سال پس از انفجار بزرگ به سرعت در حال توسعه است؛ زمانی که جهان تنها حدود 5 درصد از سن فعلی خود را داشته است.
مبشر در پاسخ به این پرسش مهر که چگونه کشف چنین کهکشان دور افتاده ای می تواند در کشف منشا شکل گیری جهان هستی کمک کند گفت: این کشف به ما درباره شکل گیری کهکشانها و چگونگی شکل گیری آنها در حدود یک میلیارد سال پس از تولد جهان، یعنی در حدود 12 میلیارد سال پیش می گوید.
کهکشان 108036 - GN در فاصله 9/12 میلیارد سال نوری بهرام مبشر می گوید با مطالعه بر روی ویژگی های این کهکشان، ما می توانیم اطلاعاتی را درباره لحظه دقیق شکل گیری کهکشانها به دست آوریم. در آن لحظه کهکشانها فرایند شدیدی از شکل گیری و تولد ستاره ها را تجربه می کنند و از این رو با مطالعه بر روی این کهکشان می توانیم بر روی فرایندهای ستاره سازی در جهان اولیه مطالعه داشته باشیم.
مبشر که پیش از این نیز در پروژه کشف دورافتاده ترین خوشه کهکشانی در جهان حضور داشت، در پاسخ به پرسش دیگر مبنی بر اینکه "با توجه به دور بودن این کهکشان و ناواضح بودن تصاویر دریافتی در زمین برای دیدن جزئیات دقیق کهکشان، ساخت تلسکوپهایی قدرتمند و دقیق برای دیدن چنین رویدادهای کیهانی دور افتاده ای به چه مدت زمان نیاز خواهد داشت؟" گفت: ما هم اکنون در حال ساخت تلسکوپی جدید هستیم که می تواند جزئیات بیشتری را درباره این نوع کهکشانها ببیند و به مطالعه بر روی محتوی و تکامل این کهکشانها کمک کند.
مبشر ادامه می دهد: ما در حال طراحی و ساخت "تلسکوپ سی متری" یا TMT هستیم که انتظار می رود تا پایان این دهه در هاوایی آغاز به کار کند.
وی همچنین افزود: جانشین تلسکوپ هابل، یعنی تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز 9 برابر قدرتمند تر از هابل است و در مداری نزدیک به ماه مستقر خواهد شد.
این محقق ناسا اظهار داشت: با کمک جیمز وب می توان به فواصل دورتری نسبت به آنچه هابل قدرت دیدن آنها را دارد، نگریست و با کمک TMT می توانیم فواصل میان پدیده ها و جزئیات تکامل آنها را محاسبه کنیم.
به گزارش مهر، کهکشان GN-108036 درخشان ترین کهکشانی است که تا به امروز در دورترین نقطه از جهان هستی شناسایی شده است این کهکشان حباب مانند پیش از این با استفاده از تلسکوپهای زمینی فاصله 12.9 میلیارد سال نوری رصد شده و تایید شده بود.
اما پس از آن بهرام مبشر به همراه دانشجوی خود "هوشنگ نیری" و تیمی بین المللی از ستاره شناسان کشف کردند که این دورترین کهکشانی که تا به امروز شناسایی شده با سرعتی باورنکردنی در حال تولید ستاره است. این کشف با استفاده از تلسکوپهای فضایی اسپیتزر و هابل برای اندازه گیری میزان بالای تولید ستارگان در این کهکشان انجام گرفته و اخترشناسان دریافتند سالانه در حدود 100 ستاره در این کهکشان تولید می شود. این در حالی است که میزان تولید ستاره در کهکشان راه شیری که در حدود 5 برابر بزرگتر و 100 برابر حجیم تر از کهکشان GN-108036 است، 30 برابر کمتر است.
پیش از این "بهرام مبشر"، ستاره شناس توضیح داده بود که نرخ بالای تشکیل ستاره در کهکشان GN-108036 نشان می دهد جرم این کهکشان در حدود 750 میلیون سال پس از انفجار بزرگ به سرعت در حال توسعه است؛ زمانی که جهان تنها حدود 5 درصد از سن فعلی خود را داشته است.
مبشر در پاسخ به این پرسش مهر که چگونه کشف چنین کهکشان دور افتاده ای می تواند در کشف منشا شکل گیری جهان هستی کمک کند گفت: این کشف به ما درباره شکل گیری کهکشانها و چگونگی شکل گیری آنها در حدود یک میلیارد سال پس از تولد جهان، یعنی در حدود 12 میلیارد سال پیش می گوید.
کهکشان 108036 - GN در فاصله 9/12 میلیارد سال نوری بهرام مبشر می گوید با مطالعه بر روی ویژگی های این کهکشان، ما می توانیم اطلاعاتی را درباره لحظه دقیق شکل گیری کهکشانها به دست آوریم. در آن لحظه کهکشانها فرایند شدیدی از شکل گیری و تولد ستاره ها را تجربه می کنند و از این رو با مطالعه بر روی این کهکشان می توانیم بر روی فرایندهای ستاره سازی در جهان اولیه مطالعه داشته باشیم.
مبشر که پیش از این نیز در پروژه کشف دورافتاده ترین خوشه کهکشانی در جهان حضور داشت، در پاسخ به پرسش دیگر مبنی بر اینکه "با توجه به دور بودن این کهکشان و ناواضح بودن تصاویر دریافتی در زمین برای دیدن جزئیات دقیق کهکشان، ساخت تلسکوپهایی قدرتمند و دقیق برای دیدن چنین رویدادهای کیهانی دور افتاده ای به چه مدت زمان نیاز خواهد داشت؟" گفت: ما هم اکنون در حال ساخت تلسکوپی جدید هستیم که می تواند جزئیات بیشتری را درباره این نوع کهکشانها ببیند و به مطالعه بر روی محتوی و تکامل این کهکشانها کمک کند.
مبشر ادامه می دهد: ما در حال طراحی و ساخت "تلسکوپ سی متری" یا TMT هستیم که انتظار می رود تا پایان این دهه در هاوایی آغاز به کار کند.
وی همچنین افزود: جانشین تلسکوپ هابل، یعنی تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز 9 برابر قدرتمند تر از هابل است و در مداری نزدیک به ماه مستقر خواهد شد.
این محقق ناسا اظهار داشت: با کمک جیمز وب می توان به فواصل دورتری نسبت به آنچه هابل قدرت دیدن آنها را دارد، نگریست و با کمک TMT می توانیم فواصل میان پدیده ها و جزئیات تکامل آنها را محاسبه کنیم.
