همسران دعوا کنند اما آرام!

 وجود اختلاف در زندگي زناشويي به خاطر تفاوت هاي زن و مرد، اختلافات فرهنگي، پرورش در دو محيط جداگانه و ... امري طبيعي و اجتناب ناپذير است. اما آنچه که اين اختلافات را به فضايي براي حل تعارضات، رشد و پختگي رابطه و درک و تفاهم تبديل مي  کند يا به فضايي براي ابراز پرخاشگري و متشنج کردن اوضاع، به نحوه واکنش ما به اين اختلافات و روش هايي که براي حل اختلافات در نظر مي گيريم بستگي دارد.

گاهي اين شيوه ها قاطعانه ولي همراه با احترام است و گاهي پرخاشگرانه. عصبانيت به روابط صميمانه صدمه مي زند. همسران عصباني احساس درماندگي مي کنند و هر دو فکر مي کنند فقط در صورتي که طرف مقابل تغيير کند يا بهبود يابد، اوضاع بهتر خواهد شد. هميشه احساس مي کنند فردي که اشتباه کرده، طرف مقابل است و موقعي که پرخاشگري ها و سرزنش ها براي ايجاد تغيير در طرف مقابل مفيد واقع نمي شود، بيشتر احساس درماندگي و عجز مي کنند و پرخاشگري آن ها شديدتر مي شود. موقعي که همسرتان عصباني است از شما انتقاد مي کند. اين انتقادها شما را ناراحت مي کند و احساسي شبيه طرد به وجود مي آورد و ممکن است به شدت حالت دفاعي به خود بگيريد.
متاسفانه در بيشتر مواقع همسران براي حل اختلاف از راهکارهاي نامناسبي استفاده مي کنند که به تشديد اختلاف و بدتر شدن شرايط مي انجامد.

اگر نمي توانيد از بروز دعوا جلوگيري کنيد، حداقل به هنگام جر و بحث يا همان دعواهاي زن و شوهري کارهايي که مي تواند آتش دعوا را شعله ور کند، انجام ندهيد، برخي از اين کارها را در ادامه مي خوانيد:

* بي ارزش کردن همسر: با اين کار در واقع به همسرتان مي گوييد که نيازهاي او در نظر شما بي ارزش است يا نيازهاي او به اندازه نيازهاي شما مهم، باارزش يا واجب نيست.

* قهر کردن: پيام اين کار اين است؛ يا آنچه را که مي خواهم انجام بده يا تو را ترک مي کنم.

* تهديد کردن: در اين حالت به همسرتان اين پيام را مي دهيد که به تو صدمه خواهم زد.

* سرزنش کردن: در اين حالت شما همسرتان را مقصر تمام اتفاقات مي دانيد.

* تحقير کردن: در اين حالت حس حماقت را به همسرتان القا مي کنيد.

* برانگيختن احساس گناه: اين کار حامل اين پيام است که طرف مقابل از لحاظ اخلاقي بايد خواسته شما را برآورده مي کرد، اما اين کار را انجام نداده است. او بي انصاف و بي ملاحظه است و فقط به فکر رسيدن به خواسته هاي خود است.

* بي توجهي و بحث را عوض کردن: پيام پنهان اين کار اين است که خواسته هاي او حتي ارزش صحبت کردن هم ندارند.

* تلافي يا مقابله به مثل کردن: به عنوان مثال مواردي را که همسرتان از آن ها خوشش مي آيد به او ارائه نمي دهيد. «حالا که لباس مورد علاقه ام را برايم نخريد من هم منزل مادرش نمي روم!»

شما به چه روشي اختلافات بين خود و همسرتان را مديريت مي کنيد؟
از چه روش هايي براي مطرح کردن مشکلات و اختلافاتتان استفاده مي کنيد؟
آيا از وي انتقاد مي کنيد؟
وي را به خاطر به وجود آمدن مشکل و اختلاف سرزنش مي کنيد؟
در برابر انتقادها يا دفاع هاي همسرتان جبهه گيري مي کنيد؟
زمان مناسبي را براي بيان اختلافات در نظر مي گيريد؟ و ...

براي جلوگيري از تبديل دعواها و اختلافات به رفتارهاي خشونت آميزي مثل کتک کاري، جرو بحث هاي کلامي يا شکستن وسايل منزل، انجام برخي مهارت ها ضروري است.
از جمله:

* آرامش تان را حفظ کنيد: نشانه هاي تنش را در خودتان شناسايي کنيد. اگر از کوره در رفته ايد و احساس مي کنيد روي رفتارتان هيچ کنترلي نداريد، پنجره را باز کنيد و نفس عميقي بکشيد و سعي کنيد خود را آرام کنيد. موقعي که احساس برانگيختگي هيجاني مي کنيد حتما بايد حرف هاي آرام بخش به خود بگوييد.

* جبهه گيري ممنوع: هنگام دعوا حالت تدافعي به خودتان نگيريد سعي کنيد شنونده خوبي باشيد سرزنش نکنيد وقتي از شما انتقاد مي شود ابتدا به خوبي گوش دهيد در اين لحظه خودتان را جاي همسرتان بگذاريد و از دريچه چشم او به ماجرا بنگريد.

هنگام بحث و دعوا به جاي اين که از همسرتان انتقاد کنيد مشکل خود را به شکل شکايت مطرح کنيد. با اين کار باعث مي شويد همسرتان هم در مقابل شما جبهه گيري نکند. انتقاد آسيب زاست با اين حال ممکن است برخي مواقع سازنده باشد. موقعي که انتقاد از شما درست است، بهترين راه اين است که آن را به سادگي قبول کنيد.

* همسرتان را درک کنيد: با تاييد او به وي بفهمانيد که او را درک مي کنيد. وقتي که همسر شما احساس کند تصديقش مي کنيد به شما بيشتر اعتماد مي کند و بيشتر به شما گوش مي کند. مسئوليت رفتار خود را بپذيريد و اگر لازم است معذرت خواهي کنيد. شنونده فعالي باشيد. وقتي که او صحبت مي کند به جاي جبهه گيري و بازخورد آني خوب گوش کنيد و با حالت چهره و تصديق به وي بفهمانيد که به حرف هاي او گوش مي دهيد.

* بحث را به تعويق بيندازيد: براي وضعيت هايي که در ارتباط خود با همسرتان بيشتر عصباني مي شويد، علامت هايي را با توافق همديگر تعيين کنيد. هرگونه علامتي که نشان مي دهد عصبانيت شما در حال تشديد است مي تواند علامتي براي لزوم وقفه باشد. هنگامي که صدايتان بلندتر مي شود، از تحقير و توهين استفاده مي کنيد، يا تهديد جسمي مي کنيد، به سمت وسايل منزل حمله مي کنيد و ... در چنين مواقعي تقاضاي وقفه کنيد و فرصتي را براي آرام شدن به يکديگر بدهيد.

* عصبانيت همسرتان را بپذيريد: اين را بپذيريد که همسرتان به هر دليلي، موجه يا غيرموجه در حال حاضر عصباني است به جاي پرخاشگري متقابل عصبانيت وي را بپذيريد و براي آرام شدن شرايط تلاش کنيد.