یک روانشناس:
بالاتر بودن سن پسران برای ازدواج پایه علمی ندارد
به گزارش میگنا، سید مهدی حسینی بیرجندی در گفت و گو با فارس، با بیان لزوم کفویت در ازدواج، اظهار داشت: یکی از ضروریت‌های ازدواج کفویت به لحاظ سنی است ولی این موضوع که ازدواج دختری 25 ساله با پسری 30 ساله لزوماً موفق خواهد بود به هیچ وجه درست نیست زیرا سن تنها عامل یا مهمترین فاکتور در ازدواج نیست بلکه باید در کنار سایر عوامل قرار گیرد. وی افزود: کفویت یعنی زوجین با یکدیگر هماهنگ باشند. در ایران این فرهنگ جا افتاده است که دختر به لحاظ سنی باید از پسر کوچکتر باشد در حالی که این موضوع از نظر علمی درست نیست.
حسینی بیرجندی با اشاره به 4 نوع سن در افراد گفت: از منظر روانشناسی رشد، هر انسانی 4 سن دارد. سن تقویمی، زیستی، روانشناختی و اجتماعی.
سن تقویمی همان سن شناسنامه‌ای است که از زمان تولد تا مرگ محاسبه میشود. اما سن زیستی به سلامت فرد ارتباط دارد و بر حسب سلامت زیستی و کارکرد اندام‌های بدن محاسبه میشود. مثلاً ممکن است فردی 20 ساله با داشتن چند نوع بیماری به لحاظ زیستی فردی 40 ساله باشد. در مورد سن روانشناختی و اجتماعی نیز همین طور است.
این متخصص حوزه بهداشت روان تنوع رشدی در افراد را ناشی از تفاوتهای فردی دانست و اظهار داشت: تنوع زیادی از نظر رشدی میان افراد وجود دارد که همان تفاوتهای فردی بین انسان‌ها است. ویژگی‌های ژنتیکی هر فرد منحصر به فرد است لذا هر فرد با توجه به همان ویژگی‌ها و تاثیر محیط می‌تواند شکل واحدی در رشد داشته باشد.
وی ادامه داد: در مورد لزوم بالا بودن سن پسر نسبت به دختر که برخی خانواده‌ها به لحاظ هنجاری و بر اساس ادله زیستی به آن استناد می‌کنند باید گفت سن بالاتر پسران در ازدواج نه تنها اساس علمی ندارد چه بسا در برخی موارد عکس این موضوع نیز درست باشد و مردی 30 ساله که بانشاط نیست در صورتی که با دختری 35 ساله که شاداب و بشاش است و روابط اجتماعی بالایی دارد ازدواج کند، زندگی موفقی را داشته باشند.
این روانشناس به سن به عنوان یک عامل در ازدواج اشاره کرد که در کنار سایر عوامل باید بررسی شود و به تنهایی نمی‌تواند اساس ازدواج زوجین را زیر سوال برد. وی گفت: همان طور که اشاره شد، در بحث ازدواج باید به چند عامل توجه کرد که یکی از آنها مسئله سن است. اما این به مفهوم لزوم بالا بودن سن داماد از عروس نیست.
حسینی بیرجندی تصریح کرد: گاهی دختران و پسران ما به یکدیگر علاقه دارند اما به دلیل اختلاف سنی که بر اساس آن دختر چند سالی از پسر بزرگتر است، خانواده‌ها با ازدواج آنها مخالفت می‌کنند. وی افزود: نگاه ما به این مقوله باید تغییر کند چرا که اساس ازدواج تفاهم و درک متقابل است که به ساختار شخصیت و ویژگی‌های آن ارتباط دارد. از طرفی شکل گیری شخصیت به عوامل مختلفی بستگی دارد و نمی‌توان به سن به عنوان عاملی که موجب شکل گیری شخصیت پخته در افراد میشود اشاره کرد.
این روانشناس با تأکید بر انتخاب سبک زندگی شاد در افراد خاطر نشان کرد: نه تنها به لحاظ زیستی بلکه از منظر روانشناختی نیز ازدواج دختر و پسری که تفاوت سنی دارند در صورتی که دختر شاد بوده و سبک زندگی سالم و شادی داشته باشد بدون مشکل است.
سن یک عامل نسبی است نه مطلق و این فرهنگ است که آن را برجسته کرده است.
حسینی بیرجندی با اشاره به 4 نوع سن در افراد گفت: از منظر روانشناسی رشد، هر انسانی 4 سن دارد. سن تقویمی، زیستی، روانشناختی و اجتماعی.
سن تقویمی همان سن شناسنامه‌ای است که از زمان تولد تا مرگ محاسبه میشود. اما سن زیستی به سلامت فرد ارتباط دارد و بر حسب سلامت زیستی و کارکرد اندام‌های بدن محاسبه میشود. مثلاً ممکن است فردی 20 ساله با داشتن چند نوع بیماری به لحاظ زیستی فردی 40 ساله باشد. در مورد سن روانشناختی و اجتماعی نیز همین طور است.
این متخصص حوزه بهداشت روان تنوع رشدی در افراد را ناشی از تفاوتهای فردی دانست و اظهار داشت: تنوع زیادی از نظر رشدی میان افراد وجود دارد که همان تفاوتهای فردی بین انسان‌ها است. ویژگی‌های ژنتیکی هر فرد منحصر به فرد است لذا هر فرد با توجه به همان ویژگی‌ها و تاثیر محیط می‌تواند شکل واحدی در رشد داشته باشد.
وی ادامه داد: در مورد لزوم بالا بودن سن پسر نسبت به دختر که برخی خانواده‌ها به لحاظ هنجاری و بر اساس ادله زیستی به آن استناد می‌کنند باید گفت سن بالاتر پسران در ازدواج نه تنها اساس علمی ندارد چه بسا در برخی موارد عکس این موضوع نیز درست باشد و مردی 30 ساله که بانشاط نیست در صورتی که با دختری 35 ساله که شاداب و بشاش است و روابط اجتماعی بالایی دارد ازدواج کند، زندگی موفقی را داشته باشند.
این روانشناس به سن به عنوان یک عامل در ازدواج اشاره کرد که در کنار سایر عوامل باید بررسی شود و به تنهایی نمی‌تواند اساس ازدواج زوجین را زیر سوال برد. وی گفت: همان طور که اشاره شد، در بحث ازدواج باید به چند عامل توجه کرد که یکی از آنها مسئله سن است. اما این به مفهوم لزوم بالا بودن سن داماد از عروس نیست.
حسینی بیرجندی تصریح کرد: گاهی دختران و پسران ما به یکدیگر علاقه دارند اما به دلیل اختلاف سنی که بر اساس آن دختر چند سالی از پسر بزرگتر است، خانواده‌ها با ازدواج آنها مخالفت می‌کنند. وی افزود: نگاه ما به این مقوله باید تغییر کند چرا که اساس ازدواج تفاهم و درک متقابل است که به ساختار شخصیت و ویژگی‌های آن ارتباط دارد. از طرفی شکل گیری شخصیت به عوامل مختلفی بستگی دارد و نمی‌توان به سن به عنوان عاملی که موجب شکل گیری شخصیت پخته در افراد میشود اشاره کرد.
این روانشناس با تأکید بر انتخاب سبک زندگی شاد در افراد خاطر نشان کرد: نه تنها به لحاظ زیستی بلکه از منظر روانشناختی نیز ازدواج دختر و پسری که تفاوت سنی دارند در صورتی که دختر شاد بوده و سبک زندگی سالم و شادی داشته باشد بدون مشکل است.
سن یک عامل نسبی است نه مطلق و این فرهنگ است که آن را برجسته کرده است.
