جمعه ۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 26 Apr 2024
تاریخ انتشار :
يکشنبه ۳۰ فروردين ۱۳۹۴ / ۰۸:۵۱
کد مطلب: 30437
۰

معجون فوق‌العاده‌ ضداسترس

استرس در دهه های اخیر تبدیل به جزئی جدا ناپذیر از زندگی انسان ها شده که تاثیرات مستقیم و شگرفی را بر روح و جسم به جا می گذارد. اما تغییر سبک زندگی و همینطور عادات تغذیه ای می تواند تاثیر به سزایی در کاهش استرس داشته باشد.

اکنون مطالعات محققان امریکایی نشان می دهد، افزودن شکر به چایی یا قهوه ای که در صبح میل می شود، می تواند تاثیر مسقیمی بر روحیات و رفتار انسان ها به دنبال داشته باشد.

نتیجه مطالعات محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می دهد، استفاده محدود و متعادل شکر می تواند تاثیر به سزایی در میزان استرس داشته باشد. افرادی که در این مطالعه مقدار قابل توجهی شکر در نوشیدنی خود دریافت کرده بودند نسبت به سایرین از واکنش و عملکرد بهتری در برابر فشارهای عصبی برخوردار بودند.

افزودن شکر به نوشیدنی هایی که در طول روز میل می شوند، این امکان را به مغز می دهد تا با انرژی بیشتری به مقابله با محرک ها پرداخته یا در زمانی که در معرض استرس قرار می گیرد از انجام واکنش های ناگهانی و بی اختیار پرهیز کند. به همین دلیل محققان توصیه می کنند، نوشیدنی هایی مانند چای یا قهوه به همراه شکر میل شوند تا با کمک شکر افزوده شده به این نوشیدنی ها بتوان به کنترل هیجان و استرس روزانه پرداخت.
مرجع : خبرگزاری مهر
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

چطور از مردها تعریف کنیم؟
ایجاد هر خاطره جدید به مغز آسیب می‌زند!
مطالعه نشانگر عصبی بالقوه برای آسیب اجتماعی در اختلالات روانی را نشان می دهد!
۱۰ شگرد رسانه‌ای برای اثرگذاری بر باورهای مخاطب
پنج اقدامی که والدین باید در مواجهه با کودکان کابوس زده انجام دهند!
«آلیس در سرزمین عجایب»؛ اختلال روانی عجیب
سندروم مسأله با پدر / آسیب‌های بی‌مهری پدران به دختران
روانشناسی که دنیای سرمایه گذاری را ۱۸۰ درجه تغییر داد
چرا گاهی نمی‌توان بخشید و فراموش کرد؟!
مغز چطور خاطرات ماندگار می‌سازد؟
روانشناسی جمع‌آوری اشیا و یا کلکسیونر شدن
دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
در نهان به آنان دل می بندیم ؛ که دوستمان ندارند و در آشکار از آنان که دوستمان دارند غافلیم شاید این است دلیل تنهایی ما... دکتر علی شریعتی