هفت نشانه کمبود پروتئین

1- چشم‌های ورم‌کرده
کاهش میزان پروتئین پلاسمای خون منجر به حالتی به نام Oedema می‌شود. این کاهش پروتئین ممکن است توسط ریه‌ای ایجاد شود که به قدر کافی آهن دریافت نمی‌کند. در واقع کم‌خونی حاصل از کمبود آهن برای ساختن هموگلوبین است که منجر به ایجاد ورم می‌شود.
 
2- گونه‌های پف‌آلوده
گونه‌های پف‌کرده می‌توانند ناشی از غدد بزاقی متورم باشند و عدم تعادل پروتئین-کربوهیدرات را به خوبی نشان دهند. این تورم ممکن است در هر مرحله‌ای از بیماری رخ بدهد و منجر به پژمردگی و افت این بافت گونه شود.

3- دست‌های متورم
کمبود پروتئین عملکرد و ظاهر ماهیچه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علت این است که وقتی بدن از رژیم غذایی پروتئین کافی دریافت نمی‌کند، برای جبران به سراغ منابع دیگر در بدن می‌رود که یکی از اینها، لایه‌های ماهیچه‌ای است. بدون پروتئین، حفظ تعادل آب بدن به هم خورده و بدن آب را به شیوه نادرستی ذخیره می‌کند و منجر بهEdema می‌شود؛ وضعیتی که در آن آب بیش از حد زیر پوست جمع می‌شود و دست‌ها ورم می‌کنند چون بدن پروتئین را از بافت‌های این ناحیه مصرف می‌کند.
 
4- موهای ظریف
ظرافت موها علاوه‌بر علل ژنتیکی می‌تواند به خاطر کمبود پروتئین باشد. در این صورت بدن شروع به«حفظ منابع» می‌کند و جلوی رسیدن پروتئین ارزشمند به موها و ناخن‌ها را می‌گیرد. به همین خاطر علائم مربوط به مو و ناخن شاخص‌های مهمی در تشخیص کمبود پروتئین به حساب می‌آیند.
 
5- پوست خشک
کمبود پروتئین می‌تواند به خشک، شکسته و فَلسی شدن، تغییر رنگ و ایجاد لکه‌هایی شبیه به آفتاب‌سوختگی روی پوست منجر شود. آسیب‌دیدن پوست راه ابتلا به عفونت‌های قارچی مانند Candida را باز می‌کند.

6- ابهام ذهنی
کمبود این ماده ضروری به کند شدن عملکرد مغز و افت عملیات شناختی منجر می‌شود. پروتئین در کمک‌رسانی به ارتباطات نورونی در مغز و در سراسر بدن نقشی اساسی دارد.

7- احساس سستی
احساس خستگی مفرط و سطح انرژی پایین علائم دیگر کاهش پروتئین است. وعده‌های غذایی غنی از پروتئین شامل سطوحی از آمینواسیدی به نام تیروسین هستند که انتقال‌دهنده‌های عصبی را که فعالیت، هوشیاری و انرژی را تقویت می‌کنند، ارتقا می‌دهند.