اوتیسم یک اختلال رشدی دوره کودکی است. کودکان مبتلا به اوتیسم در تعاملات اجتماعی و برقراری ارتباط احساسی با دیگران مشکل دارند، و اغلب به رفتارهای تکراری علاقه نشان می دهند.
سن شروع این اختلال قبل از سه سالگی است و کودکان دارای این اختلال رفتارهای همچون عدم برقراری تماس چشمی، عدم اشاره مستقیم به اشیا، مشکل در درک احساسات دیگران یا بیان احساسات خود، فرار از بغل شدن یا تماس فیزیکی با دیگران، عدم تمایل به صحبت کردن، مشکل در بیان نیازهای خود از خود بروز می دهند.
تشخیص اوتیسم بسیار مشکل است، زیرا هیچ تست پزشکی برای تشخیص آن وجود ندارد (مانند آزمایش خون و...)، تنها راه تشخیص مشاهده رفتار کودک است. همچنین درمان قطعی برای آن وجود ندارد.
امروزه عامل ژنتیک مهمترین عامل این اختلال شناخته می شود اما اضطراب و استرس مادر در دوران بارداری یکی از عوامل فعال کننده این ژن قلمداد می شوند البته مواد موجود در آفت کش ها و... نیز تاثیر خود را در فعال شدن این ژن دارند. اما نکته مهمی که باید مد نظر قرار داد محیط مادر در دوران بارداری است.
امروزه در هزاره سوم که شاهد گسترش استرس ها و اضطراب ها به خصوص در کلانشهرها هستیم مادران با استرس و اضطراب خود می توانند زمینه را برای اوتیسم هموارتر کنند. این احتیاط نیست بلکه وظیفه مادران است.
اوتیسم در بسیاری از کلانشهرها یک نگرانی مهم برای بهداشت عمومی قلمداد می شود بطوریکه در یکی از بزرگترین پروژه های مطالعاتی آمریکا تا امروز، به نام سید(SEED) با صرف بودجه ای عظیم به دنبال کشف علل این اختلال هستند.
در همین راستا انجمن علمی کودکان استثنایی ایران در فعالیتی موثر اقدام به برگزاری همایش اوتیسم با هدف معرفی روش های درمانی مفید و توجه ویژه به نیازهای والدین با حضور متخصصین مجرب این حوزه در تاریخ ۹ مهر ماه ۹۴ در محل دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران نموده است.
سازمان ها و نهاد های مرتبط چون بهزیستی، آموزش و پرورش کودکان استثنایی و دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در این همایش حضور خواهند داشت.
