کودک مضطرب من! چگونه با او برخورد کنم؟
میگنا: نگرانی و اضطراب دوران کودکی زمینه ساز افسردگی در جوانانی است که برای رسیدن به موفقیت در دانشگاه و بزرگسالی تلاش می کنند.
دلهره و اضطراب بین کودکان و نوجوانان معمولا وجود داشته و درصد بالایی از ذهن روانی آنان را دربر می گیرد، اما کارشناسان معتقدند که وجود این نگرانی در آنها بدون حمایت والدین به شیوه بهتری تسکین یافته و اثرات مخربی نیز بر عملکرد روانی آنها در آینده نخواهد گذاشت.
والدین می توانند با افزایش آگاهی های خود از طریق مشورت با روانشناسان، به شیوه ای صحیح اضطراب کودکان را مدیریت کنند. روانشناسان دستورالعمل های مفیدی در این زمینه به والدین ارائه می دهند. از جمله اینکه:
هنگام بروز نگرانی و اضطراب در فرزندتان سعی نکنید ذهن او را از آنچه باعث این تشویش است منحرف کنید بلکه تلاش کنید بدون ایجاد هر گونه فشار و یا تهدید، درباره آنچه او را نگران کرده است، با او صحبت کنید، با ارائه راهکارهای منطقی او را به جای عقب نشینی، تشویق به مبارزه و چالش با آن کنید و پس از آن برای او قدرت انتخاب بگذارید و به او اجازه دهید خودش راهکاری برای مقابله با اضطراب درونی خود بیابد. در این صورت در عین اینکه نقش حمایتی خود را از فرزندتان نشان داده اید به او می آموزید که خودش باید راه حلی برای مشکل پیدا کند. در واقع با این کار روحیه استقلال طلبی را در او تقویت کرده و از وابستگی او به خودتان کاسته اید. اما اگر فرزندتان را تشویق کنید که از آنچه او را نگران می کند و یا باعث ایجاد ترس در او می شود، اجتناب کند و یا خودتان مسئولیت برخورد با عامل بوجودآورنده اضطراب را برعهده بگیرید، قدرت مواجه با آن را در او ضعیف کرده و در واقع هسته مرکزی اضطراب را در او تقویت نموده شکست پذیری او را در مواجه با مشکلات افزایش داده اید.
مطالعات انجام شده در این زمینه حاکی از آن است که کودکان مضطربی که همواره تحت حمایت والدین قرار می گیرند، محدوده عملکردی، رشد ذهنی و انعطاف پذیری کمتری نسبت به کودکان دیگر دارند. طبق آمار انجام شده این کاهش به اندازه تقریبا ۴۰ درصد است.
همچنین تحقیقات نشان داده اند اضطراب دوران کودکی، یکی از قوی ترین عوامل ایجاد افسردگی در نوجوانان و جوانان است. زیرا با نهادینه شدن و عدم درمان اضطراب دوران کودکی، با افزایش سن،احساس ناتوانی و ضعف در برابر مشکلات و مدیریت مسائل در فرد افزوده شده سبب ایجاد سرخوردگی و در نهایت افسردگی خواهد شد.
عملکرد والدین در این زمینه بسیار تاثیر گذار است. اگر والدین خود گرفتار نگرانی و اضطراب بوده و قبل از انجام هر کاری جوانب منفی و خطرات احتمالی آن را مد نظر قرار دهند و کودک را از انجام کارها باز دارند، به خودی خود باعث ایجاد دلواپسی و نگرانی در کودک خود می شوند.
بنابراین اگر می خواهید کودکی جسور، شاد و با روحیه و به دور از اضطراب تربیت کنید، در درجه ول باید نگرانی و اضطراب خود را مدیریت کرده و سپس کودک را تشویق به رویارویی با عوامل ترس و اضطراب کنید و از حمایت بی جای کودک بپرهیزید
دلهره و اضطراب بین کودکان و نوجوانان معمولا وجود داشته و درصد بالایی از ذهن روانی آنان را دربر می گیرد، اما کارشناسان معتقدند که وجود این نگرانی در آنها بدون حمایت والدین به شیوه بهتری تسکین یافته و اثرات مخربی نیز بر عملکرد روانی آنها در آینده نخواهد گذاشت.
والدین می توانند با افزایش آگاهی های خود از طریق مشورت با روانشناسان، به شیوه ای صحیح اضطراب کودکان را مدیریت کنند. روانشناسان دستورالعمل های مفیدی در این زمینه به والدین ارائه می دهند. از جمله اینکه:
هنگام بروز نگرانی و اضطراب در فرزندتان سعی نکنید ذهن او را از آنچه باعث این تشویش است منحرف کنید بلکه تلاش کنید بدون ایجاد هر گونه فشار و یا تهدید، درباره آنچه او را نگران کرده است، با او صحبت کنید، با ارائه راهکارهای منطقی او را به جای عقب نشینی، تشویق به مبارزه و چالش با آن کنید و پس از آن برای او قدرت انتخاب بگذارید و به او اجازه دهید خودش راهکاری برای مقابله با اضطراب درونی خود بیابد. در این صورت در عین اینکه نقش حمایتی خود را از فرزندتان نشان داده اید به او می آموزید که خودش باید راه حلی برای مشکل پیدا کند. در واقع با این کار روحیه استقلال طلبی را در او تقویت کرده و از وابستگی او به خودتان کاسته اید. اما اگر فرزندتان را تشویق کنید که از آنچه او را نگران می کند و یا باعث ایجاد ترس در او می شود، اجتناب کند و یا خودتان مسئولیت برخورد با عامل بوجودآورنده اضطراب را برعهده بگیرید، قدرت مواجه با آن را در او ضعیف کرده و در واقع هسته مرکزی اضطراب را در او تقویت نموده شکست پذیری او را در مواجه با مشکلات افزایش داده اید.
مطالعات انجام شده در این زمینه حاکی از آن است که کودکان مضطربی که همواره تحت حمایت والدین قرار می گیرند، محدوده عملکردی، رشد ذهنی و انعطاف پذیری کمتری نسبت به کودکان دیگر دارند. طبق آمار انجام شده این کاهش به اندازه تقریبا ۴۰ درصد است.
همچنین تحقیقات نشان داده اند اضطراب دوران کودکی، یکی از قوی ترین عوامل ایجاد افسردگی در نوجوانان و جوانان است. زیرا با نهادینه شدن و عدم درمان اضطراب دوران کودکی، با افزایش سن،احساس ناتوانی و ضعف در برابر مشکلات و مدیریت مسائل در فرد افزوده شده سبب ایجاد سرخوردگی و در نهایت افسردگی خواهد شد.
عملکرد والدین در این زمینه بسیار تاثیر گذار است. اگر والدین خود گرفتار نگرانی و اضطراب بوده و قبل از انجام هر کاری جوانب منفی و خطرات احتمالی آن را مد نظر قرار دهند و کودک را از انجام کارها باز دارند، به خودی خود باعث ایجاد دلواپسی و نگرانی در کودک خود می شوند.
بنابراین اگر می خواهید کودکی جسور، شاد و با روحیه و به دور از اضطراب تربیت کنید، در درجه ول باید نگرانی و اضطراب خود را مدیریت کرده و سپس کودک را تشویق به رویارویی با عوامل ترس و اضطراب کنید و از حمایت بی جای کودک بپرهیزید
مرجع : سلامت آنلاین
