جشن طلاق!
میگنا: در گذشته ای نه چندان دور طلاق عملی زشت و ناپسند بود که باعث سرشکستگی و شرمندگی پدر و مادرها می شد و این عمل پنهانی و در سکوت خبری انجام می شد و دو طرف تلاش می کردند از آشکارسازی آن در میان دوستان و بستگان جلوگیری گردد.
پس از برملا شدن خبر طلاق موجی تازه از تفاسیر گوناگون از جانب اقوام و دوستان شروع می شد و هر یک از زوجین مورد هجمه جملاتی از قبیل چرا طلاق گرفتید، حیف شد، بدبخت شدی، حالا می خواهی چه کار کنی؟ اشتباه کردی و ... قرار می گرفتند.
این هجمه در دوره ای طولانی، خاطرات ازدواج شکست خورده و تلخی طلاق را علی الدوام به هر یک از زوجین یادآوری و آنها را ملزم می کرد تا دلایل شان را تک تک و جداگانه به همه سوال کنندگان توضیح دهند و از عمل خود دفاع کنند.
در این ارتباط زهرا امینی راستابی- مشاور خانواده طی یادداشتی برای میگنا در تقبیح جشن طلاق نوشت:
.... هنوز مهر طلاقمان خشک نشده که به هم خوردن پیوند مشترکمان را جشن می گیریم و کارت جشن طلاق سفارش می دهیم، سالن میگیریم و در بوق و کرنا می کنیم که بار هم بودیم نه یار هم !!!
افتخار می کنیم به علنی ساختن ضعفمان در حل اختلاف ها و مشکلاتمان و با جمع کردن دوست و آشنایانی که سابق در جشن ازدواجمان شرکت داشتند آنها را دعوت می کنیم تا نظاره گر ویران شدن سقف زندگی مشترکمان باشند و مجردیمان را جار می زنیم و ویرانیمان را جشن می گیریم تا بگوییم برایم مهم نبود و چه بهتر که رفت و نه تنها ناراحت نیستم بلکه رفتنش را پرشکوه و مجلل گرامی می دارم و جشن می گیرم و دیگر گذشت آن روزها که اگر نبود، رفتنش مراهم با خودمی برد!
ابراز شادمانی می کنیم و می خواهیم کم نیاوردنمان را به همه نشان دهیم و افسرده خندانیم !
جشن طلاق می گیریم ولی این جشن نشان از سرپوش گذاشتن بر خشم مان است.
سرپوشی است بر ناراحتی و اندوهمان...!!!
نشان از شادی رفتن و تمام شدن نیست،یک عقده گشایی است...!!!
نشان از ضعف است، ضعف در عدم داشتن و دانستن مهارت های زناشویی ..!!!
نشان از مکانیسم های دفاعی ...!!!
نشان از اینکه نتوانستیم تعمیر کنیم و تعویض کردنمان را جشن می گیریم ...!!!
هر چند جشن طلاق به کاهش رنج ناشی از طلاق کمک کند، یک عقده گشایی باشد یا غرب زدگی ....
اندوهی است که باید برای آن گریست.....
پس از برملا شدن خبر طلاق موجی تازه از تفاسیر گوناگون از جانب اقوام و دوستان شروع می شد و هر یک از زوجین مورد هجمه جملاتی از قبیل چرا طلاق گرفتید، حیف شد، بدبخت شدی، حالا می خواهی چه کار کنی؟ اشتباه کردی و ... قرار می گرفتند.
این هجمه در دوره ای طولانی، خاطرات ازدواج شکست خورده و تلخی طلاق را علی الدوام به هر یک از زوجین یادآوری و آنها را ملزم می کرد تا دلایل شان را تک تک و جداگانه به همه سوال کنندگان توضیح دهند و از عمل خود دفاع کنند.
در این ارتباط زهرا امینی راستابی- مشاور خانواده طی یادداشتی برای میگنا در تقبیح جشن طلاق نوشت:
.... هنوز مهر طلاقمان خشک نشده که به هم خوردن پیوند مشترکمان را جشن می گیریم و کارت جشن طلاق سفارش می دهیم، سالن میگیریم و در بوق و کرنا می کنیم که بار هم بودیم نه یار هم !!!
افتخار می کنیم به علنی ساختن ضعفمان در حل اختلاف ها و مشکلاتمان و با جمع کردن دوست و آشنایانی که سابق در جشن ازدواجمان شرکت داشتند آنها را دعوت می کنیم تا نظاره گر ویران شدن سقف زندگی مشترکمان باشند و مجردیمان را جار می زنیم و ویرانیمان را جشن می گیریم تا بگوییم برایم مهم نبود و چه بهتر که رفت و نه تنها ناراحت نیستم بلکه رفتنش را پرشکوه و مجلل گرامی می دارم و جشن می گیرم و دیگر گذشت آن روزها که اگر نبود، رفتنش مراهم با خودمی برد!
ابراز شادمانی می کنیم و می خواهیم کم نیاوردنمان را به همه نشان دهیم و افسرده خندانیم !
جشن طلاق می گیریم ولی این جشن نشان از سرپوش گذاشتن بر خشم مان است.
سرپوشی است بر ناراحتی و اندوهمان...!!!
نشان از شادی رفتن و تمام شدن نیست،یک عقده گشایی است...!!!
نشان از ضعف است، ضعف در عدم داشتن و دانستن مهارت های زناشویی ..!!!
نشان از مکانیسم های دفاعی ...!!!
نشان از اینکه نتوانستیم تعمیر کنیم و تعویض کردنمان را جشن می گیریم ...!!!
هر چند جشن طلاق به کاهش رنج ناشی از طلاق کمک کند، یک عقده گشایی باشد یا غرب زدگی ....
اندوهی است که باید برای آن گریست.....
