۸ نکته برای حمایت و آرامش کودک

زمانی‌که تنش و منازعه‌ای شدت می‌گیرد، می‌تواند باعث به‌میان آمدن ترس، پریشانی، خشم و اظطراب در زندگی شما شود.کودکان از والدین‌شان انتظار دارند که همیشه به آنان حس امنیت داده و محافظت‌ کنند و این انتظارات در حالات بحرانی بیشتر از حد معمول می‌شود در این‌جا به نکاتی در باره این‌که چطور در حالات جنگ و بحران برای صحبت کردن و به آرامش رساندن کودکان‌تان به آنان نزدیک شوید و کمک کنید، اشاره شده است.

۱-دریابید کودک‌تان چه می‌داند و چگونه احساس می‌کند
زمانی که می‌خواهید به گونه‌ی طبیعی موضوعی را با کودک‌ خود مطرح کنید، برای گفتگو زمان و مکان مناسبی را انتخاب کنید تا کودک‌تان در جریان صحبت در باره موضوع موردنظر، خود را راحت و آزاد احساس کند. مثلاً، تلاش نمایید که در جریان صرف غذا یا قبل از خواب در باره آن صحبت کنید.
برای شروع خوب، یکی از خوب‌ترین نکته‌ها این است از کودک خود بپرسید که در باره موضوع چه می‌داند و در مورد آن چه احساسی دارد. برخی از کودکان در باره این‌که ممکن است چه اتفاق‌هایی بی‌افتد، معلومات اندکی داشته باشند و همین‌طور علاقمند صحبت کردن در باره آن نباشند، یا هم ممکن است که به‌دلیل نگرانی‌های‌شان خاموشی اختیار کرده باشند. به کودکان خُردسال، از طریق نقاشی کردن، داستان سرایی نمودن یا فعالیت‌های دیگر می‌توان موضع را فهماند.
کودکان خبرها را از راه‌‌های مختلفی دریافت می‌‌کنند و مهم است باید بررسی کنید که آنان در قبال خبرهایی که می‌شنوند، چه احساس می‌‌کنند. این یک فرصت مناسب برای انرژی‌دهی و حمایت از کودک در مقابل معلومات نادرست که شاید به صورت آنلاین یا از طریق تلویزیون و یا هم از دوستان‌ خود از مکتب به‌دست می‌آورند، می‌باشد.
ارایه‌‌ی مداوم تصاویر ناراحت‌کننده از بحران جاری در اطراف ما، باعث ایجاد نگرانی می‌شود. کودکان خُردسال، شاید قادر به تفکیک برخی از واقعیت‌ها از روی تصاویر نباشند و شاید خود را در خطر حس کنند، حتی اگر تنش یا منازعه‌ای خیلی دورتر از محل شما باشد. همین‌طور کودکان بزرگ‌تر نیز شاید در رسانه‌های اجتماعی چیزهایی را مشاهده کنند که از آن متاثر و مضطرب شوند.
این مهم است که نگرانی‌های آن‌ها را کاهش دهید و نادیده نگیرید. اگر سوالی می‌کنند که به نظر نامناسب می‌آید، مثلاً می‌‌پرسند که «آیا همه‌ی ما می‌میریم؟»، به آن‌ها اطمینان دهید که اتفاقی نمی‌افتاد. اما، کوشش کنید پی‌ببرید که آن‌ها چه شنیده‌اند و چرا نگران افتادن این اتفاق هستند. اگر شما فهمیدید که این گونه نگرانی‌ها در کودک‌تان از کجا ناشی می‌شود، بیشتر موفق می‌شوید که به کودک‌تان اطمینان خاطر بدهید.

به احساسات کودکان‌تان احترام بگذارید و مورد تایید قرار دهید. اطمینان دهید هرآنچه که آنان احساس می‌کنند طبیعی است. به آن‌ها توجه و باور کامل داشته باشید و این مساله را برای‌شان یادآوری کنید که هر زمانی خواسته باشند با شما یا کدام بزرگ‌سال مورد اعتماد دیگر، صحبت کنند.
۲-آرام و متناسب با سن کودک عمل کنید
اطفال حق دارند که بدانند در جهان چه می‌گذرد، والدین هم مسوولیت دارند تا کودکان‌شان را از استرس و نگرانی‌ها محافظت کنند. شما کودک‌تان را بهتر می‌شناسید. از زبان متناسب با سن کودک، مشاهده عکس العمل‌ها و حساس بودن‌شان در درک اضطراب، استفاده کنید.
این عادی است از اتفاق‌ها و چیزهایی که شما ناراحت هستید، آنان نیز احساس ناراحتی کنند. اما مدنظر داشته باشید کودکان از احساسات والدین خود متاثر می‌شوند، پس کوشش نکنید که تمام ترس و نگرانی خود را با کودکان‌تان شریک سازید. با آرامش صحبت کنید و از زبان بدن‌ یعنی رفتارتان آگاه باشید، مثل حرکات دست و چهره‌تان.

هرقدر می‌توانید کودکان‌تان را مطمین بسازید که از خطرات محفوظ هستند. یادآوری کنید که بسیاری از مردم در هرگوشه‌ای از جهان سخت تلاش می‌کنند تا ناهنجاری‌های کنونی حل و صلح را تامین نمایند.
به یاد داشته باشید که به همه سوالات‌شان اگر پاسخ هم ندارید مشکلی وجود ندارد. شما برای‌شان بگویید که این یک فرصت است تا جواب خود را با کودکان بزرگ‌تر از خودشان یکجا دریافت کنند. از ویب سایت‌های معتبر موسسات خبری و یا هم از موسسات بین‌المللی مانند یونسف یا سازمان ملل استفاده کنید. شرح دهید که بعضی از معلومات آنلاین نادرست است.
۳-توسعه مهربانی، نه پرهیز از آن
اغلب درگیری‌ها و تنش‌ها می‌تواند تبعیض و تعصب را علیه کشوری یا مردمی به همراه داشته باشد. در هنگام صحبت کردن با کودکان خود از برچسب‌های «مردم بد» یا «شیطان» پرهیز کرده و با استفاده از فرصت کودکان‌تان را برای برخوردهای محبت‌آمیز با خانواده‌‌هایی که مجبور به فرار از خانه‌های خود شده‌اند، تشویق و علاقمند بسازید.
حتا اگر یک درگیری در یک کشور دور افتاده اتفاق می‌افتد، می‌تواند تعصب را در منطقه‌تان تشدید کند. درنظر داشته باشید که کودکان‌تان زورگویی‌ها و قلدری‌های ناشی از تعصب‌ها را تجربه نکرده و در چنین چیزهایی مشارکت نداشته باشند. اگر آن‌ها از قُلدری‌ها در مکتب نام بردند، کوشش کنید که اعتمادشان را جلب نمایید و به شما یا یک بزرگ‌سال دیگر بگویند.
برای کودکان خود یادآوری کنید که همه حق امنیت در مکاتب و جامعه را دارند. تعصب و تعبیض همیشه اشتباه است و ما همه باید برای ترویج مهربانی و محبت یک‌دیگر خود را حمایت نماییم.
حس انجام دادن کار مفید، هرچند که کوچک هم باشد آرامش به ارمغان می‌آورد.
۴-روی کمک‌کنندگان تمرکز کنید
برای کودکان مهم است که بدانند مردم یک‌دیگر خود را شجاعانه و با مهربانی کمک و همکاری می‌کنند. در این باره داستان‌های مثبت تعریف کنید؛ مثل اولین‌ کسانی به درخواست‌ کمک دیگران جواب مثبت می‌دهند و یا جوانانی که مردم را به صلح و آرامش دعوت می‌کنند.
ببینید که آیا فرزندتان تمایلی برای انجام کارهای مثبت دارند یا خیر. شاید آنان بتوانند در وصف صلح شعری بسرایند، نقاشی کنند یا برای کمک‌رسانی به نیازمندان شرکت نمایند. انجام کار مفید، هرچند هم کوچک باشد غالباً می‌تواند حس آرامش زیادی را به ارمغان بیاورد.
۵-گفتگوی صمیمانه توام با توجه
این مهم است که در ختم صحبت با کودک‌تان، متوجه باشید که او را در حالت اضطراب رها نکنید. در موقعیت‌های اضطراب‌آور، کودکان را به کمک زبان بدن‌شان، یعنی حرکات دست، چهره، تغییر در تُن صدا و مشاهده چگونگی نفس کشیدن، می‌توانید تشخیص بدهید.
به کودکان‌تان اطمینان دهید که به آنان اهمیت می‌دهید و هر زمانی که احساس نگرانی داشتند، از آنان حمایت کرده و به حرف‌های‌شان به دقت گوش می‌‌‌کنید.
۶-به بررسی خود ادامه دهید
با ادامه یافتن خبرهای مربوط به درگیری‌ها و منازعه، شما باید مراقبت از کودک را ادامه دهید و این‌که چه چیزی انجام می‌دهند. احساس‌شان چگونه است؟ بیبینید که آیا از شما سوال جدید و یا چیزی دیگری برای صحبت دارند یا خیر؟
اگر کودک‌تان در مورد آنچه که اتفاق افتاده نگران و مضطرب به نظر می‌آید، مراقب هرگونه تغییر در کودک‌تان باشید؛ در نحوه‌ی رفتار یا احساس‌شان، مانند معده دردی، سر دردی، کابوس و یا مشکلات بی‌خوابی.
کودکان در برابر رویدادهای نامطلوب، واکنش‌های متفاوتی دارند. برخی از نشانه‌های این واکنش‌ها ممکن است چندان آشکار به نظر نرسد. کودکان خُردسال ممکن است بیشتر از حد معمول به شما بچسپد، در حالی که نواجوانان ممکن است غم‌ و اندوه یا عصبانیت شدید از خود نشان دهند. بسیاری از این واکنش‌‌‌ها زودگذر و طبیعی در برابر رویدادهای استرس‌زا است. اگر این واکنش‌ها تداوم یابد، ممکن است کودک‌تان به حمایت یک متخصص نیاز پیدا کند.
شما می‌توانید از طریق فعالیت‌های باهمی مانند تنفس عمیق به کاهش استرس کودک‌تان کمک کنید:

• پنج بار نفس عمیق بگیرید، هربار پنج ثانیه نفس خود را نگهدارید و پنج ثانیه دیگر نفس‌تان را بیرون بدهید. از طریق بینی نفس بکشید و از طریق دهن آزاد کنید.
  به کودک‌تان شرح دهید که هنگام نفس کشیدن شکم خود را مثل پوقانه از هوا پُر کند و هنگام آزاد کردن نفس، بازهم شکم خود را داخل بدهد تا هوای تنفس‌شده کاملاً آزاد شود.

اگر کودک‌تان موضوعی را مطرح کرد، برای پاسخ دادن آماده باشید. اگر این موضوع قبل از خواب او مطرح شد، بحث را با یک موضوغ مثبت خاتمه دهید. مثل خواندن یک داستان مورد علاقه‏اش تا کمک کند راحت بخوابد.
۷-دیدن و گوش دادن خبرها را محدود کنید
مراقب باشید که تا چه‌اندازه کودک‌تان در معرض اخبار قرار دارد؟ در صورتی‌که تمام اخبار مملو از تصویرهای هشداردهنده و نگران‌کننده است، توصیه می‌شود که کودکان خُردسال را نگذارید که به اخبار گوش دهند و یا بیبینند. برای کودکان بزرگ‌تر این یک فرصت است که همراه‌شان گفتگو صورت بگیرد تا چقدر از وقت خود را صرف شنیدن  دیدن اخبار کنند و بالای کدام منابع خبری اعتماد داشته باشند. هم‌چنان متوجه باشید که در موجودیت کودکان، با دیگر اعضای خانواده در باره اخبار مربوط به درگیری‌ها و منازعات چگونه صحبت کنید.
هرقدر ممکن است تلاش‌های‌تان مثبت باشد و کودکان‌تان را در بازی‌های متفاوت و یا قدم زدن مصروف کنید.
۸-از خود مواظبت نمایید
همان‌قدر که به کودک‌تان کمک می‌کنید و از او محافظت می‌نمایید، از خودتان هم مراقبت کنید. کودکان زمانی خود را در امنیت احساس می‌کنند که شما را در راحتی و آرامش ببینند.
اگر خودتان احساس اضطراب و نگرانی دارید، می‌توانید با دوستان و یا اشخاص قابل اعتماد وقت‌تان را سپری نمایید. مراقب چگونگی دریافت اخبار باشید: در جریان روز، زمان مشخصی برای شنیدن اخبار داشته باشید نه این‌که به شکل مداوم آنلاین باشید. هرچقدر که برای‌تان مقدور است، فرصت‌هایی برای آرامش و استراحت خودتان خلق کنید.