ترس و اضطراب کودکان

به نظر می رسد فرزند من از خیلی چیزها می ترسد. آیا باید نگران باشم؟هر از گاهی هر کودکی ترس را تجربه می کند. همانطور که جوانان با داشتن تجربیات جدید و مقابله با چالش های جدید در جهان پیرامون خود کاوش می کنند ، اضطراب تقریباً بخشی اجتناب ناپذیر از بزرگ شدن است.
ترس طبیعی است:
طبق یک مطالعه ، 43٪ از کودکان بین 6 تا 12 سال ترس و نگرانی زیادی داشتند. ترس از تاریکی ، به ویژه تنها ماندن در تاریکی ، یکی از ترس های رایج در این گروه سنی است. ترس از حیوانات ، مانند پارس سگها نیز همین است. بعضی از کودکان از آتش سوزی ، مکان های مرتفع یا رعد و برق می ترسند. 
 مرضیه هرتمنی در ادامه این یادداشت برای میگنا اضافه میکند : دیگران با آگاهی از گزارش های خبری در تلویزیون و روزنامه ها ، نگران سارقین ، آدم ربایان یا جنگ هسته ای هستند. اگر اخیراً در خانواده یک بیماری جدی یا مرگ رخ داده باشد ، ممکن است آنها از سلامتی اطرافیان خود مضطرب شوند.
در اواسط کودکی ترس از بین می رود و کاهش می یابد. بیشتر آنها خفیف هستند ، اما حتی وقتی شدت می گیرند ، پس از مدتی به طور کلی خود به خود فروکش می کنند.
درباره فوبیا:
گاهی اوقات ترس می تواند چنان شدید ، مداوم و متمرکز شود که به فوبی تبدیل شود. فوبیا، که ترسهای قوی و غیر منطقی است ، می تواند مداوم و ناتوان کننده شود ، به طور قابل توجهی بر فعالیت های معمول روزانه کودک تأثیر بگذارد و در آن دخالت کند. به عنوان مثال ، هراس کودک 6 ساله در مورد سگها ممکن است او را چنان وحشت زده کند که به شدت از رفتن به خارج از منزل امتناع کند زیرا ممکن است یک سگ در آنجا باشد. یک کودک 10 ساله ممکن است از گزارش اخبار یک قاتل زنجیره ای چنان وحشت کند که اصرار داشته باشد شب ها با والدینش بخوابد.

برخی از کودکان در این گروه سنی نسبت به افرادی که در زندگی روزمره ملاقات می کنند ، دچار هراس می شوند. این کمرویی شدید می تواند آنها را از دوستی در مدرسه و ارتباط با بیشتر بزرگسالان ، به ویژه غریبه ها باز دارد. آنها ممکن است آگاهانه از موقعیت های اجتماعی مانند مهمانی های تولد یا جلسات جمعی پرهیز کنند و معمولاً مکالمه راحت با کسی به جز خانواده نزدیکشان برای آنها دشوار باشد.اضطراب جدایی نیز در این گروه سنی شایع است.

گاهی اوقات وقتی خانواده به محله جدید نقل مکان می کنند یا بچه ها در یک مکان مراقبت از کودکان قرار می گیرند که احساس ناراحتی می کنند ، این ترس بیشتر می شود. این کودکان ممکن است از رفتن به اردوی تابستانی یا حتی تحصیل در مدرسه ترس داشته باشند. هراس آنها می تواند باعث علائم جسمی مانند سردرد یا درد معده شود و سرانجام کودکان را به سمت افسردگی در دنیای خود سوق دهد.
در حدود 6 یا 7 سالگی ، وقتی کودکان درک درستی از مرگ پیدا می کنند ، ترس دیگری ایجاد می شود. با تشخیص اینکه مرگ سرانجام بر همه تأثیر خواهد گذاشت و دائمی و غیرقابل بازگشت است ، نگرانی طبیعی در مورد مرگ احتمالی اعضای خانواده - یا حتی مرگ خود آنها - می تواند شدت یابد. در برخی موارد ، این مشغله با مرگ می تواند ناتوان کننده باشد.

درمان ترس و هراس:
خوشبختانه اکثر ترس ها کاملاً قابل درمان هستند. به طور کلی، آنها نشانه ای از مساله ای است که نیاز به بسیاری از ماه ها یا سالها درمان ندارد. با این حال ، اگر اضطراب کودک شما ادامه یابد و در لذت زندگی روزمره او اختلال ایجاد کند ، ممکن است از برخی از کمک های تخصصی روانپزشک یا روانشناس متخصص در درمان هراس بهره مند شود.

به عنوان بخشی از برنامه درمانی فوبیا ، بسیاری از درمانگران پیشنهاد می کنند کودک شما را در دوره های کوچک و بدون تهدید در معرض منبع اضطراب قرار دهد. تحت راهنمایی های یک درمانگر. کودکی که از سگ می ترسد ممکن است با صحبت در مورد این ترس و با دیدن عکس ها یا نوار فیلم سگ ها شروع کند.
بعد ، او ممکن است یک سگ زنده را از پشت پنجره مشاهده کند. سپس ، ممکن است در کنار پدر یا مادر یا یک درمانگر ، چند دقیقه را در یک اتاق با یک توله سگ مهربان سپری کند. سرانجام او می یابد که قادر به نوازش سگ است ، سپس خود را در معرض موقعیت هایی با سگهای بزرگتر و ناآشنا قرار می دهد.
به این فرآیند تدریجی حساسیت زدایی گفته می شود ، به این معنی که کودک شما هر بار که با آن روبرو می شود کمی به منبع ترس خود حساس می شود. سرانجام ، کودک دیگر نیازی به اجتناب از وضعیتی که اساس هراس وی بوده است ، احساس نخواهد کرد.
 گرچه این روند به نظر عقل سلیم و انجام آن آسان است ، اما فقط زیر نظر یک فرد متخصص باید انجام شود.
گاهی اوقات روان درمانی همچنین می تواند به کودکان کمک کند تا اعتماد به نفس بیشتری داشته و ترس کمتری داشته باشند. تمرینات تنفسی و آرام سازی می تواند به کودکان در شرایط استرس زا نیز کمک کند.
گاهی اوقات ، روانپزشک ممکن است داروها را به عنوان یکی از اجزای برنامه درمانی توصیه کند ، هرچند هرگز تنها ابزار درمانی نیست. این داروها ممکن است شامل داروهای ضد افسردگی باشند که برای کاهش اضطراب و وحشت که اغلب زمینه ساز این مشکلات هستند ، ساخته شده اند.
آنچه والدین می توانند انجام دهند:
در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد که به نظر بسیاری از والدین با ترس و هراس برای کودکان خود مفید است.

• با کودک درمورد اضطرابش صحبت کنید و دلسوز باشید. برای او توضیح دهید که بسیاری از کودکان ترس دارند ، اما با حمایت شما می تواند یاد بگیرد که آنها را پشت سر خود بگذارد. و از او بخواهید احساس و حالاتش را باز گو کند.
  ترس کودک خود را تحقیر نکنید و او را مسخره نکنید ، خصوصاً در مقابل همسالانش.
  سعی نکنید کودک خود را مجبور به شهامت کنید. مقابله و به تدریج بر اضطراب های خود غلبه خواهد کرد. با این وجود می توانید او را تشویق کنید (اما مجبور نکنید) که هرچه از او می ترسد به تدریج رو در رو شود.

از آنجا که ترس بخشی طبیعی از زندگی است و اغلب پاسخی به تهدید واقعی یا حداقل درک شده در محیط کودک است ، والدین باید اطمینان خاطر و حمایت کنند. گفتگو با فرزندان ، والدین باید نگرانی های فرزندان خود را بپذیرند ، وآنها را افزایش یا تقویت نکنند.
 به آنچه در حال حاضر برای محافظت از کودک انجام شده است ، اشاره کنید و کودک را در شناسایی مراحل اضافی که می تواند برداشته شود ، درگیر کنید. چنین فرزند پروری ساده ، حساس و مستقیمی می تواند اکثر ترس های دوران کودکی را برطرف کند یا حداقل آنها را مدیریت کند. وقتی اطمینان های واقع گرایانه موفقیت آمیز نباشند ، ترس کودک ممکن است ترس باشد.