تاب آوری بلایا چیست و چگونه ایجاد میشود ؟

تاب آوری بلایا چیست و چگونه ایجاد میشود ؟ تاب‌آوری در برابر بلایا توانایی یک سیستم، یا جامعه در معرض خطر برای مقاومت، جذب، سازگاری، سازگاری، تغییر و بازیابی از اثرات یک خطر به موقع و کارآمد است.
تاب آوری در برابر بلایا پیش بینی، برنامه ریزی و کاهش خطر رویدادهای طبیعی و یا انسان ساز را برای محافظت موثر از افراد، جوامع و کشورها را شامل میشود.

این شامل آماده سازی و برنامه ریزی برای، جذب، بهبودی و سازگاری موفقیت آمیزتر با رویدادهای نامطلوب است.

 

 

– حفظ همان ساختار اولیه و شیوه های عملکرد، ظرفیت خودسازماندهی و ظرفیت سازگاری با استرس و تغییر یا تخریب پیش آمده.

– پیشگیری، مقاومت و بازیابی صدمات واثرات مضر مخاطرات طبیعی بر افراد، اماکن و محیط طبیعی.

– ایمن نگه داشتن خود و خانواده از آسیب، سازگاری با تغییرات، متکی بودن به خود و یادگیری از تجربه برای آمادگی بهتر.

 

ایجاد تاب‌آوری در برابر بلایا نیازمند سرمایه‌گذاری در زمان و منابع قبل از رویداد است، نه اینکه منتظر وقوع یک رویداد و پرداخت هزینه برای آن بعد از آن باشیم.

تاب اوری در برابر بلایا فرآیندی مستمر از شناسایی خطرات، ارزیابی ریسک ها، توسعه و اجرای استراتژی های مدیریت ریسک و ارزیابی مجدد منظم این استراتژی ها می باشد.

 

1. سرمایه گذاری در سیستم های هشدار اولیه و ایجاد ظرفیت : جوامع می توانند آمادگی خود را با سرمایه گذاری در سیستم های هشدار اولیه، طرح های آمادگی در برابر بلایا و تلاش های ظرفیت سازی افزایش دهند.

 

2. چارچوب تاب آوری جامعه: اجرای یک قانون و چارچوب جامع که بر درک آسیب پذیری  و نقاط ضعف جامعه، بسیج اعضای جامعه و ایجاد برنامه های هدفمند تاب آوری تمرکز دارد، بسیار مهم است. این چارچوب باید ذینفعان مختلفی مانند دولت‌های محلی، ساکنان جامعه، کسب‌وکارها، سازمان‌های غیردولتی، مؤسسات دانشگاهی و غیره را درگیر کند و بر رویکرد چندبخشی، مشارکتی و مشارکتی برای ایجاد تاب‌آوری تأکید کند.

 

3. ایجاد تاب آوری سازمانی : سازمان های مختلف باالاخص آنها که سروس و خدمات اجتماعی ارایه میدهند نقشی حیاتی در تاب آوری در برابر بلایا دارند. آنها می توانند با انجام اقداماتی مانند رهبری قوی و موثر در بحران، ارتباط با سازمانها و شبکه های محلی، درک ریسک ها، مدیریت موثر ریسک ها، آماده سازی برای ایمن نگه داشتن افراد و بهبود مستمر برنامه های آمادگی، تاب اوری اجتماعی در برابر بحران را توسعه دهند.

 

4. مشارکت و هدایت ذینفعان: ایجاد تاب آوری در برابر بلایا نیازمند مشارکت در بخش هایی مانند بهداشت، آموزش، محیط زیست و کشاورزی است. تعامل با ذینفعان در سطوح مختلف، از جمله دولت‌های محلی، مؤسسات علمی، نمایندگان مجلس، و دست اندرکاران جامعه، برای کاهش خطرات و افزایش تاب‌آوری جامعه ضروری است.

 

5. آگاهی، تعهد و رویکرد ساختارمند و تشکیلاتی: جوامع باید نسبت به ریسک، تعهد همه ذینفعان برای ایجاد تغییر و رویکردی ساختاریافته برای ایجاد تاب آوری داشته باشند. این شامل درک تاب آوری، واکنش مؤثر به خطرات بلایا و اتخاذ یک رویکرد کل نگر برای کاهش خطر بلایا است.

 

 خاطره اکبری روانشناس و کارشناس سلامت در خاتمه این مطلب آورده است بنظر میرسد با ترکیب این راهبردهایی از این دست جوامع می‌توانند توانایی خود را برای مقاومت، جذب، سازگاری با اثرات بلایا و بازیابی از آن تقویت کنند و در نهایت تاب‌آوری را در برابر بلایا افزایش دهند.