ارتباط نگرانی ازآینده با بزرگی یک بخش ازمغز
به گزارش پایگاه خبری یورک الرت، این یافته نتیجه تحقیق انجمن روانشناسی امریکا است و دکتر جاستین کیم از کالج دارتموث که هدایت تحقیق را به عهده داشت، گفت: شک و بلاتکلیفی در قبال تهدیدهای بالقوه در آینده عامل مهمی برای درک فراگیر بودن اختلال های اضطراب و تشویش است، تحقیق ما وجود ارتباط میان توانایی فرد برای برخورد با این تردیدها و سطح ماده خاکستری در بخش مشخصی از مغز را نشان می دهد.
محققان در این مطالعه از مغز 61 دانشجو تصاویر ام آر آی تهیه کردند و همچنین برای سنجش میزان توانایی کنترل نگرانی از احتمال رویدادهای منفی در آینده، پرسشنامه ای را در اختیار آنها قرار دادند؛ نتیجه این بود که بزرگ بودن استریاتوم (ناحیه ای زیرقشری مغز جلویی ) تا حد قابل ملاحظه ای با نگرانی از آینده ارتباط دارد. اما عجیب آن که این ویژگی تنها به استریاتوم برمی گردد و سایر بخش های مغز در آن نقش ندارند.
به گفته محققان، مطالعات قبلی هم که روی بیماران دچار اختلال اضطراب فراگیر صورت گرفته بود، به نقش افزایش ماده خاکستری در استریاتوم اشاره داشتند، اما این نخستین بار است که چنین مولفه ای با تردید و دو دلی در قبال آینده مرتبط دانسته می شود.
پژوهشگران تاکید کردند که با این همه، ارتباط میان افزایش بزرگی استریاتوم و نگرانی از آینده می تواند در افراد سالم نیز وجود داشته باشد، بدون آن که نشانگر ابتلای حتمی به اختلال اضطراب فراگیر باشد.
اختلال اضطراب فراگیر به ترس شدید و کنترل ناپذیر از آینده اطلاق می شود که با مشکلاتی شامل بیقراری، کسالت و خستگی، مشکل تمرکز، تحریکپذیری، تنش عضلانی و یا بیخوابی همراه است.
مترجم: سپیده علی کاشانی- ايرنا
محققان در این مطالعه از مغز 61 دانشجو تصاویر ام آر آی تهیه کردند و همچنین برای سنجش میزان توانایی کنترل نگرانی از احتمال رویدادهای منفی در آینده، پرسشنامه ای را در اختیار آنها قرار دادند؛ نتیجه این بود که بزرگ بودن استریاتوم (ناحیه ای زیرقشری مغز جلویی ) تا حد قابل ملاحظه ای با نگرانی از آینده ارتباط دارد. اما عجیب آن که این ویژگی تنها به استریاتوم برمی گردد و سایر بخش های مغز در آن نقش ندارند.
به گفته محققان، مطالعات قبلی هم که روی بیماران دچار اختلال اضطراب فراگیر صورت گرفته بود، به نقش افزایش ماده خاکستری در استریاتوم اشاره داشتند، اما این نخستین بار است که چنین مولفه ای با تردید و دو دلی در قبال آینده مرتبط دانسته می شود.
پژوهشگران تاکید کردند که با این همه، ارتباط میان افزایش بزرگی استریاتوم و نگرانی از آینده می تواند در افراد سالم نیز وجود داشته باشد، بدون آن که نشانگر ابتلای حتمی به اختلال اضطراب فراگیر باشد.
اختلال اضطراب فراگیر به ترس شدید و کنترل ناپذیر از آینده اطلاق می شود که با مشکلاتی شامل بیقراری، کسالت و خستگی، مشکل تمرکز، تحریکپذیری، تنش عضلانی و یا بیخوابی همراه است.
مترجم: سپیده علی کاشانی- ايرنا
