مهارت زندگی مثبت / سارا حق بین

اغلب تلاش‌های روزمره و همیشگی ما چه در جهت یادگیری بیشتر، شغل بهتر، درآمد بالاتر، خانواده شادتر، برای کم کردن کاستی‌ها و نواقص زندگی‌مان و رسیدن به کمال است. اگر چه این تلاش‌ها لذت‌بخش و هدفمند هستند اما پایان‌ناپذیر بوده و هیچ‌گاه ما را به نقطه غایی که داشتن تجربه یک زندگی بی‌نقص و کامل است نخواهد رساند.

حتی اگر بتوانیم کمال زندگی مادی را درک کنیم، قطعاً به واسطه گذر زمان، این حس همیشگی نخواهد بود. از آنجا که کاستی و فناپذیری اجزای لاینفک دنیای مادی هستند، پس بهتر است بیاموزیم زیبایی را در عدم کمال ببینیم و ارزش سادگی را درک کرده و ماهیت گذرای همه چیز را بپذیریم.
بودیسم تعلیم‌ دهنده سه ویژگی است: ناپایداری، رنج و این اندیشه که هیچ خودِ دائمی و تغییرناپذیری وجود ندارد. با درک این موضوع که فناپذیری، حالت طبیعی جهان است و با کشف زیبایی این حقیقت، می‌توانیم ناپایداری را بپذیریم. کشف زیبایی در اشیایی که در آن نشانه‌هایی از سن و تجربه وجود دارد، راهی برای پذیرش رنج است. با کنار آمدن با این واقعیت که خود ما نیز دگرگون‌پذیر و متغیر هستیم ـ همواره ناقص و ناکامل ـ می‌توانیم بپذیریم که چیزی به‌عنوان خودِ همیشگی یا عینی وجود ندارد.
فرهنگ ژاپنی همواره درس‌های زندگی را با مفاهیم خاصی به ما می‌آموزد. اصطلاح ژاپنی وجود دارد به نام «وابی‌سابی» که سه واقعیت ساده را تصدیق می‌کند:
هیچ چیز دوام نمی‌آورد،
هیچ چیز تمام نشده است
هیچ چیز کامل نیست
» بنابراین به جای جستجوی زیبایی‎ها در چیزهای کامل، باید به دنبال زیبایی در چیزهای ناقص و ناکامل باشیم. به همین دلیل است که ژاپنی‌ها برای چیزهایی مثل یک فنجان یا بشقاب ترک‌دار یا غیر معمول ارزش قائل می‌شوند.

فلسفه وابی‌سابی به ما می‌گوید که:

• برای لذت بردن از زندگی منتظر کامل شدن و بی‌نقص بودن آن نباشیم، چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم خیلی از شرایط را دوباره ببینیم.
  ‎ها و ایرادات خودمان و محیط اطرافمان را بپذیریم و از کمبودها ناراضی نباشیم و سعی کنیم هر چیزی را همان‌گونه که هست دوست داشته باشیم و لذت بردن را به شرط کامل بودن موکول نکنیم.
  همچنین خودتان را هر چه که هستید بپذیرید و با خودتان مهربان باشید و از تلاش بیش از حد برای بازسازی خودتان و تبدیل شدن به یک موجود بی‌نقص دست بردارید. خودتان باشید و خودتان را به همراه تمام نقص‌هایتان در آغوش بگیرید.
  بپذیریم چیزهای مهمی هستند که ما بر آن‌ها کنترلی نداریم، مانند گذشت زمان و زودگذر بودن جهان اطرافمان. این لحظه فقط همین حالا وجود دارد و دوباره نخواهد آمد پس بهتر است که از ناکامل بودن به عنوان فرصتی برای رشد، لذت ببریم.
  از طرف دیگر هیچ‌ چیزی تا ابد کاملاً ثابت نمی‌ماند. ما هم همین‌طور. ناپایداری حالت طبیعی هر چیزی است. از آنجایی که تغییر حتمی است، تلاش برای حفظ گذشته یا حال، بی‌معنی و استرس‌زاست.

 ترجمه: سارا حق بین