تاب آوری و صلح هم آیند یکدیگرند

تاب آوری و صلح هم آیند یکدیگرند همانگونه که درخت بقا ریشه در خاک تاب آوری دارد  زندگی هم در بستری از صلح و مهربانی جاری است  صلح مقوله‌ای خارج از زندگی نیست. هر چه با زندگی سر و کار دارد با صلح هم سر و کار دارد، به طوری که نبود صلح یعنی نبود زندگی و بودن صلح یعنی امکان وجود زندگی. صلح رابطه مستقیمی با امنیت دارد.
تاب آوری مفهومی الزامی و بنیادی برای زندگی است و استمرار آن در بستری از صلح و مهربانی مقدور خواهد بود .
تاب آوری و صلح هم آیند و همبود یکدیگرند به همان شیوه که مهربانی و بالندگی همزاد هم هستندو
سارا حق بین در ادامه این مطلب آورده است امنیت یعنی بودن در شرایطی که انسان بتواند آن را شناسایی و پیش‌بینی کند و با امور قطعی در آن روبرو باشد. امور قطعی مثل مقررات و قوانین معین و مناسب و قابل اجرا، نه زور و فشار و تهدید. محیطی که در آن آرامش، مقررات مناسب و احترام به حقوق افراد وجود دارد، محیطی که در آن انسان احساس کند دوستش دارند و او می‌تواند دیگران را دوست داشته باشد، به او اعتماد دارند و او می‌تواند به دیگران اعتماد کند، محیطی که در آن جنگ و جدال، داد و فریاد، تنبیه و تهدید وجود نداشته باشد، محیطی امن و مناسب برای زندگی و بستری برای صلح است.
آشنایی با صلح سن معینی نمی‌شناسد و از همان آغاز تولد انسان می‌تواند بودن یا نبودن آن را حس کند و با آن زندگی کند. صلح مثل هوا، مثل آب برای زندگی ضروری است و آغازی برای آموزش آن نمی‌توان تصور کرد. مفهوم صلح با مفهوم زندگی پیوند خورده است.

از طرفی آموزش صلح محدود به خانواده نیست. ممکن است فرصت‌ها و بستر اولیه برای درک مفهوم صلح، به وسیله خانواده فراهم شود، اما صلح فقط محدود به محیط خانواده نمی‌شود و اجتماع، سازمان‌ها و نهادهای اجتماعی نیز نقش عمده‌ای در ایجاد فرهنگ صلح دارد.
صلح نه به معنای نبود جنگ، بلکه به معنای وجود امنیت، نبود تهدید، پذیرش تفاوت‌های انسان‌ها با یکدیگر، حل مسالمت‌آمیز مسایل، استفاده از روش‌های دوستانه برای تفهیم و تفاهم، مسلط بودن به تکنیک‌ها و روش‌های ارتباط کلامی مناسب و به کارگیری کلام به عنوان ابزاری برای ارتباط، تسلط بر عواطف و… است. در واقع جلوگیری یا پایان دادن به خشونت مستقیم مستلزم آن است که افراد با یکدیگر صحبت کنند، روابط خود را بازبینی و بازسازی کنند و در مورد چگونگی حل و فصل منازعات بدون دعوا به توافق برسند.
 
راه‌هایی برای ترویج صلح

• درک خود را از چارچوب‌های ذهنی که درگیری و خشونت علیه گروه دیگر را ترویج می‌کند، توسعه دهید.
  بپذیرید که نابرابری‌های اجتماعی ناعادلانه هستند و به بدبختی، درگیری و خشونت دامن می‌زنند.
  از برابری در حقوق بشر، مراقبت‌های بهداشتی، فرصت‌ها، ایمنی و امنیت دفاع کنید.
  نسبت به عقاید و اعمال خود دیدگاهی انتقادی داشته باشید.
  زمانی که اقدامات شما باعث آسیب یا به خطر افتادن عدالت اجتماعی و روابط مسالمت‌آمیز می‌شود، مایل به زیر سوال بردن قدرت، ابراز مخالفت و ارائه جایگزین‌های سازنده باشید.
  دیدگاه و همدلی خود را با تمرکز بر شادی‌ها و رنج‌های مشترک همه انسان‌ها گسترش دهید.
  به گروه‌هایی بپیوندید که ماموریت صلح یا عدالت اجتماعی دارند.
  برای تفاهمات انسانی و روابط هماهنگ در زندگی روزمره خود تلاش کنید.
  در مورد روش‌های سازنده برای مدیریت اختلافات و حل تعارض بیاموزید و از آنها استفاده کنید.
  بخشش و اعمال مهربانانه را تمرین کنید.
  راه‌هایی برای تقویت امید، تعهد و انرژی خود برای صلح بیابید.
  الگوهایی را بیابید تا شما و دیگران را برای حمایت از آنها الهام بخشد.
  تعهد شخصی به عدم خشونت داشته باشید.
  وقتی فردی را در مشکل می‌بینید، خواه گم‌شده، گیج، ناراحت، زمین خورده، طوری رفتار نکنید که آن شخص را نمی‌بینید، کمک کنید.
  به کودکان نشان دهید که چگونه با افراد آسیب‌پذیر مهربان باشند، بی‌خانمان‌ها، افراد دارای ناتوانی‌های جسمی یا شناختی، افراد مسن و هر کس دیگری که برای کودک متفاوت به نظر می‌رسد.
  وقتی تعصب و تبعیض را می‌بینید، به زبان بیاورید.
  افرادی را که احساسات شما را جریحه‌دار می‌کنند به عنوان معلمان شخصی خود در مورد چگونگی حفظ طبیعت صلح‌آمیز در نظر بگیرید.
  شغلی را انتخاب کنید که چیزهای خوبی برای خانواده، جوامع و سیاره ما به همراه داشته باشد.
  موفقیت در تلاش برای صلح و عدم خشونت را جشن بگیرید.
  ایمان داشته باشید که هنوز در این دنیا خیر فراوانی وجود دارد.