عارضه روان پریشی در کمین صعودکنندگان به هیمالیا

میگنا: روان پریشی یا سایکوز یک مشکل غیرعادی روانی است که در قالب «از بین رفتن تماس با واقعیت» توصیف می شود. افراد مبتلا به روان پریشی دچار تغییر شخصیت و اختلال فکری می شود. این اختلال براساس میزان شدتش می تواند همراه با رفتارهای غیرعادی یا عجیب و غریب و همچنین مشکل در تعامل اجتماعی و اختلال در انجام فعالیت های روزمره باشد.

یک تیم تحقیق از ایتالیا و اتریش موفق به کشف این عارضه موسوم به «سایکوز در ارتفاعات بالا» شدند.

دکتر هرمان بروگر، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «در ارتفاعات فوق العاده بلند، کوهنوردان، اغلب در معرض ابتلا به یک حالت روانی خاص و نوعی اختلال حواس قرار می گیرند که در آن فرد از حالت طبیعی و دنیای واقعی خارج می گردد.»

به گفته وی، «در این حالت، علائم اختلالات روانی شامل توهم، تجسم های غیر واقعی و افکار بیهوده هستند. به طور مثال، زمانی که دکتر جرمی ویندزر متخصص بیهوشی و کوهنورد معروف، در سال ۲۰۰۸، از قله اورست صعود کرد، دستخوش تجربه ای اینچنینی و عجیب در کوهنوردی خویش گردید.»
او اذعان نمود: «زمانیکه تنها و در ارتفاع بیش از ۸.۲ کیلومتری هیمالیا بودم، گرفتار حالت هذیانی شدیدی شدم و در تمام مدت روز، مردی به نام جیمی، برای مدت طولانی من را همراهی می کرد و با سخنان دلگرم کننده اش به من امید می داد و پس از آن، بدون اینکه هیچ ردی از خود باقی بگذارد، ناپدید گردید.»
به طور کلی پزشکان تصور می کنند که این اختلال ها و داستان های روان پریش گونه علائمی مانند سردردهای شدید، سرگیجه و اختلال حواس و ناپایداری تعادلی را به همراه داشته باشند.
در واقع اینگونه بیماری های ارتفاعی، ناشی از کمبود اکسیژن بوده و معمولاً در ارتفاعات بالا بروز کرده و می تواند باعث ایجاد مایعی کشنده در ریه ها یا مغز گردد.
محققان در مطالعات جدید خود و با استفاده از تجزیه و تحلیل ۸۳ داستان و اختلال روانی در ارتفاعات مختلف، به نتایج جدیدی در این خصوص و پدیده روانی با نام «سایکوز در ارتفاعات بالا» دست یافتند.
آنها لیستی از علایم روان پریشی، مانند شنیدن صداهای گوناگون را در ارتفاعات مختلف تهیه نمودند، اما این علایم بطور واضح به هیچ یک از علائم فیزیکی مربوط به بیماری ارتفاع و یا بیماری های روانی مشابه مرتبط نبودند و در واقع، افرادی که دچار این حالات غیرعادی می گردند، کاملاً سالم بوده و هیچگونه استعدادی در ابتلاء به بیماری های روانی نداشتند.
محققان بر این باورند که به احتمال زیاد، این پدیده و اختلال روانی، در ارتفاع بیش از ۲۲،۹۶۵ پا و معادل با ۷۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا رخ خواهد داد.
آنها هنوز مطمئن نیستند که بطور قطع چه چیزی ممکن است باعث بروز چنین اختلالاتی گردد و در واقع، شاید کمبود اکسیژن یا مراحل اولیه تورم در مناطق خاصی از مغز علت بروز این اختلال باشد.
با این حال، این سندرم، به وضوح خطر مشخصی را نمایش می دهد و در واقع، حتی کوچکترین اشتباه در ارتفاعات زیاد می تواند مرگبار باشد. مهم است که کوهنوردان از این خطر آگاهی داشته باشند و باید بدانند که این توهم ها واقعی نبوده و این حالات ناپایدار برگشت پذیر هستند.
دانشمندان در تحقیقات جدید خود، با قرار دادن داوطلبان در اتاق هایی با شرایط اکسیژن کم و فشار هوای پایین، به دنبال شبیه سازی این پدیده و مقایسه آن با حالت طبیعی و شرایط قرارگیری در ارتفاعات بالا هستند.