سبک گفتار کودکان میتواند در تشخیص اوتیسم کمک کند

نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد: توجه کودکان نوپا به صحبت‌های بلند و آوازخوان یا تلاش برای حرف زدن به روش کودکانه می ‌تواند تشخیص و درمان زودهنگام اختلال طیف اوتیسم را فراهم کند.
مطالعات جدید محققان نشان داد: توجه به سبک گفتار کودکان می‌تواند به تشخیص زودتر چالش‌های زبانی و اجتماعی و به ویژه اوتیسم در کودکان نوپا کمک کند.

این الگوهای گفتاری مادری یا والدی با لحن اغراق آمیز، دستور زبان ساده، گام بلند و سرعت آهسته مشخص می شوند.
محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو بیش از ۶۰۰ کودک نوپا بین ۱۲ تا ۴۸ ماهه را مورد مطالعه قرار دادند داده و حرکت چشم آنها را در ویدیوهایی با یک بازیگر زن که به زبان مادری آن ها صحبت می کرد، ردیابی کردند.
 بسته به مدت زمانی که هر کودک نوپا روی صحبت کردن با سایرین تمرکز می کند، محققان توانستند احتمال ابتلا به اختلال طیف اوتیسم را تعیین کنند.
این مطالعه نشان می دهد:اگر کودک نوپا روی گفتار به زبان مادری در ۳۰ درصد یا کمتر از آن توقف کند، احتمال اینکه به ‌طور دقیق به عنوان اختلال تمرکز و توجه شناسایی شود، ۹۴ درصد بود و همچنین این موضوع نشان ‌دهنده ارتباط با کاهش توانایی‌های اجتماعی و زبانی وی است.

در این میان آن دسته از کودکان نوپا مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، کمترین میزان توجه را به گفتار مادرانه نشان داده و توانایی ‌های اجتماعی و زبانی ضعیف ‌تری داشتند.
 پروفسور کارن پیرس، نویسنده مسئول این مطالعه و سرپرست تحقیقات فوق، می ‌گوید: بینشی که در آن کودکان نوپا به طور غیرمعمول توجه کمتری به مادر نشان می‌ دهند، ممکن است نه تنها برای تشخیص زودهنگام و پیش‌آگهی اختلال تمرکز و توجه، بلکه به عنوان یک هدف درمانی احتمالی اوتیسم نیز مفید باشد.
ما می‌دانیم که هر چه زودتر درمان اوتیسم شروع شود بهتر است اما  این اختلال در اکثر کودکان تا حدود ۳ یا ۴ سالگی تشخیص داده نمی شود.
نتایج  یک مطالعه در فرانسه در سال ۲۰۱۳ نشان داد که ترجیح گفتار باعث تحریک توجه می شود و از همه مرزهای فرهنگی و جغرافیایی عبور می کند، نوزادان ترجیح می دهند در روزهای اول زندگی به سبک گفتار بازیگوشانه گوش دهند.
از سوی دیگر نتایج یک مطالعه جداگانه که در سال ۲۰۰۴ انجام شد، نشان داد که ۷۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و عدم تمرکز، گوش دادن به صداهای تولید شده توسط رایانه را به صدای مادر خود ترجیح می دهند.
پیرس در این رابطه می ‌گوید: این واقعیت که ما می ‌توانیم کودکان مبتلا به اوتیسم را با استفاده از چنین آزمایش ساده و سریع ردیابی چشم شناسایی کنیم، واقعاً قابل توجه است. نیاز واقعی به ابزار های تشخیصی آسان و مؤثر در این حوزه وجود دارد که بتوان از آن ها در کودکان خردسال استفاده کرد.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی  JAMA Network Open منتشر شده است.

طیف اوتیسم (Autism Spectrum)، که عمدتاً به آن اوتیسم ( Autism) می‌گویند، یک اختلال عصبی تکوینی با وجود مشکلات جدی در تعاملات اجتماعی، و ارتباطات کلامی و غیرکلامی و وجود رفتارهای تکراری و علایق محدود در فرد می‌باشد. واکنش‌های غیرمعمول به محرک حسی و تأکید فرد بر حفظ ثبات و روال‌هایی خاص در زندگی نیز از نشانه‌های شایع این اختلال هستند.