تقویت حواس کودک‌ونوجوانان بدون نمایش ممکن نیست
مریم کاظمی در گفت‌وگو با پانا مشکل نمایش حوزه کودک را عدم استمرار در کارهای نمایشی دانست و گفت: «شاید در سینما و تلویزیون درزمینهٔ تولید، برای کودکان‌ونوجوانان کمتر فعالیت میشود، ولی در تئاتر شاهد افزایش روزافزون تولیدات کارهای نمایشی هستیم، همچنین اگر شما همه کارهای نمایشی این رده سنی را رصد کنید قطعاً کارهای خوب زیادی خواهید دید.»
کاظمی افزود: «بنده نمایش‌های بسیار خوبی از همکارانم دیده‌ام و باور دارم که مشکل تئاتر و نمایش حوزه کودک‌‌ونوجوان تولید نیست، بلکه عدم استمرار کارهای نمایشی، نبود آیتم‌های تشویقی، نبود دفتر دائمی حمایت و تولید کارهای نمایشی، ایرادهای زیاد شکلی و محتوایی شورای نظارت بر نمایش‌ها، برخوردهای سلیقه‌ای، نبود ضابطه برای نوبت‌دهی اجراها، فراهم نبودن امکان ادامه اجراهای نسبتاً پر تماشاچی و تحمیل کردن همه هزینه‌ها بر دوش گروه‌های اجرایی،سبب عدم پیشرفت این حوزه شده‌اند.»
این بازیگر و کارگردان پرکار در حوزه نمایش و تئاتر در ادامه عنوان کرد: «همیشه صورت مساله پاک میشود ولی برای یافتن جواب و حل مسائل تلاشی نمی‌شود، همچنین برای فعالیت بهتر در هر بخشی باید انگیزه‌ها را تقویت کرد، نمی‌توان با فوت کردن و امیدوار بودن کار تولید کرد.»
کاظمی با اشاره به اینکه تولید کار برای حوزه کودک و نوجوان تا چه اندازه می‌تواند تأثیرگذار باشد، گفت : « آیا بچه‌ها سؤال می‌کنند خواندن ریاضی، جغرافیا، تاریخ، دینی یا زبان به دردشان می‌خورد یا نه!؟ این سؤال از ذهن خسته و بیمار و چارچوب‌گرای بزرگ‌سالان به دنیای بچه‌ها و همین‌طور نوجوانان موذیانه رخنه می‌کند.»
مریم کاظمی اضافه کرد: «ما خود را دکتر همه‌چیز می‌دانیم! مگر ما می‌دانیم درد آنها چیست!؟ مگر ما دکتر هستیم؟ مگر آنها را معاینه کرده‌ایم و تحقیق و آزمایش کرده‌ایم!؟ برای اینکه همه این کارها را انجام دهیم اول باید بتوانیم خودمان تشخیص دهیم و آیا کتاب خواندن به درد می‌خورد؟ موسیقی شنیدن به درد می‌خورد؟ سینما رفتن به درد می‌خورد؟، بله قطعاً همه این موارد لازم و اثرگذار هستند.»
وی افزود: «هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید چه مطلبی، چه واژه‌ای و چه رویدادی، چگونه و تحت چه فرآیندی روی کودکان و نوجوانان ما تأثیر می‌گذارد و زمینه‌ساز شخصیت آینده او را چه چیزی فراهم می‌کند، همچنین برای این موارد،خوراک و تغذیه مفید لازم است، و تئاتر‌ها بخشی از این تأمین خوراک هستند چه کم‌توان چه پرتوان، همچنین بخشی از تخیل و تصورات و تصویرهای آنها همین نمایش‌ها، کتاب‌ها و فیلم‌ها است.»
کاظمی معتقد است تقویت حواس کودک‌ونوجوانان بدون نمایش ممکن نیست و وجود جوینده اگر در کودکی خوراک لازم را نگیرد، در هر سنی که تشخیص دهد چیزی از او دریغ شده است طغیان کرده و جویای آن خواهد شد.
مریم کاظمی در پاسخ به این سؤال که آیا نسل امروز با نسل قبل فرقی ندارد و باید به همان شیوه قدیم برای همین نسل هم تولید اثر بشود این‌گونه پاسخ داد:«نسل امروز با نسل قبل فرق دارد، میتوان به شیوه قدیم یا شیوه‌های جدید یا تلفیق هردو برای کودکان و نوجوانان نمایش تولید کرد، همچنین مهم این است که نمایشی که تولید میشود جذاب و سرگرم‌کننده باشد.»
توضیح:
کاظمی افزود: «بنده نمایش‌های بسیار خوبی از همکارانم دیده‌ام و باور دارم که مشکل تئاتر و نمایش حوزه کودک‌‌ونوجوان تولید نیست، بلکه عدم استمرار کارهای نمایشی، نبود آیتم‌های تشویقی، نبود دفتر دائمی حمایت و تولید کارهای نمایشی، ایرادهای زیاد شکلی و محتوایی شورای نظارت بر نمایش‌ها، برخوردهای سلیقه‌ای، نبود ضابطه برای نوبت‌دهی اجراها، فراهم نبودن امکان ادامه اجراهای نسبتاً پر تماشاچی و تحمیل کردن همه هزینه‌ها بر دوش گروه‌های اجرایی،سبب عدم پیشرفت این حوزه شده‌اند.»
این بازیگر و کارگردان پرکار در حوزه نمایش و تئاتر در ادامه عنوان کرد: «همیشه صورت مساله پاک میشود ولی برای یافتن جواب و حل مسائل تلاشی نمی‌شود، همچنین برای فعالیت بهتر در هر بخشی باید انگیزه‌ها را تقویت کرد، نمی‌توان با فوت کردن و امیدوار بودن کار تولید کرد.»
کاظمی با اشاره به اینکه تولید کار برای حوزه کودک و نوجوان تا چه اندازه می‌تواند تأثیرگذار باشد، گفت : « آیا بچه‌ها سؤال می‌کنند خواندن ریاضی، جغرافیا، تاریخ، دینی یا زبان به دردشان می‌خورد یا نه!؟ این سؤال از ذهن خسته و بیمار و چارچوب‌گرای بزرگ‌سالان به دنیای بچه‌ها و همین‌طور نوجوانان موذیانه رخنه می‌کند.»
مریم کاظمی اضافه کرد: «ما خود را دکتر همه‌چیز می‌دانیم! مگر ما می‌دانیم درد آنها چیست!؟ مگر ما دکتر هستیم؟ مگر آنها را معاینه کرده‌ایم و تحقیق و آزمایش کرده‌ایم!؟ برای اینکه همه این کارها را انجام دهیم اول باید بتوانیم خودمان تشخیص دهیم و آیا کتاب خواندن به درد می‌خورد؟ موسیقی شنیدن به درد می‌خورد؟ سینما رفتن به درد می‌خورد؟، بله قطعاً همه این موارد لازم و اثرگذار هستند.»
وی افزود: «هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید چه مطلبی، چه واژه‌ای و چه رویدادی، چگونه و تحت چه فرآیندی روی کودکان و نوجوانان ما تأثیر می‌گذارد و زمینه‌ساز شخصیت آینده او را چه چیزی فراهم می‌کند، همچنین برای این موارد،خوراک و تغذیه مفید لازم است، و تئاتر‌ها بخشی از این تأمین خوراک هستند چه کم‌توان چه پرتوان، همچنین بخشی از تخیل و تصورات و تصویرهای آنها همین نمایش‌ها، کتاب‌ها و فیلم‌ها است.»
کاظمی معتقد است تقویت حواس کودک‌ونوجوانان بدون نمایش ممکن نیست و وجود جوینده اگر در کودکی خوراک لازم را نگیرد، در هر سنی که تشخیص دهد چیزی از او دریغ شده است طغیان کرده و جویای آن خواهد شد.
مریم کاظمی در پاسخ به این سؤال که آیا نسل امروز با نسل قبل فرقی ندارد و باید به همان شیوه قدیم برای همین نسل هم تولید اثر بشود این‌گونه پاسخ داد:«نسل امروز با نسل قبل فرق دارد، میتوان به شیوه قدیم یا شیوه‌های جدید یا تلفیق هردو برای کودکان و نوجوانان نمایش تولید کرد، همچنین مهم این است که نمایشی که تولید میشود جذاب و سرگرم‌کننده باشد.»
توضیح:
مریم کاظمی (زادهٔ ۱ مرداد ۱۳۴۴ تهران) کارگردان، نویسنده و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در سال ۱۳۶۵ از هنرکده آزاد هنرپیشگی تحت نظر مصطفی اسکویی فارغ‌التحصیل شد. پس از آن تحصیلات عالی خود را در دانشگاه تهران دنبال نمود و در سال ۱۳۷۲ مدرک کارگردانی و بازیگری را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت نمود.
