مردم برای کاشت ناخن هزینه می‌کنند اما برای روانشناس نه!

به گزارش میگنا هما هماندی - روانشناس در رابطه با گران بودن هزینه‌های روانشناسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسکانیوز گفت: دلیل کمتر مراجعه کردن مردم به روانشناس، این است که ما همیشه از مشاوره منع شده‌ایم مثلا در خانواده‌ها به فرزند خردسال خود که به تراپیست مراجعه می‌کند و دارو مصرف می‌کند، می‌گویند که به کسی راجب این قضیه چیزی نگوید البته این درست است که آدم نباید هرچیزی را هرجایی بگوید اما اگر ما اعتقاد داشته باشیم همانگونه که جسم ما به چکاپ نیاز دارد، روانمان هم باید چکاپ شود، این موضوع را جدی می‌گیریم و به تراپیست مراجعه می‌کنیم. عیب دانستن مراجعه به تراپیست نسبت به گذشته کاهش داشته است؛ با این حال هنوزم باور عموم مردم این است که روانشناس جز صحبت کار دیگری نمی‌کند و کسی باید به روانشناس مراجعه کند که مشکل جدی دارد.

وی در رابطه با گران بودن هزینه‌های روانشناسی گفت: متاسفانه بیمه هزینه‌های درمان روانشناسی را تحت پوشش قرار نمی‌دهد و این اعتراضی است که ما به سازمان‌های بیمه داریم و خواستار این هستیم که هزینه‌های روانشناسی تحت پوشش بیمه قرار گیرند.

هماوندی اظهار داشت: با این که این که مردم حاضرند برای هرچیز هزینه کنند، اما باز هم به دلیل گرانی هزینه‌ها از رفتن پیش متخصص اجتناب می‌کنند مثلا کاشت ناخن در شهرهای بزرگ به خصوص تهران  خیلی باب شده است ولی اگر همین هزینه را بخواهند به یک روانشناس بدهند، برایشان سنگین است چرا که کاشت ناخن با چشم دیده می‌شود اما درمان‌های روانشناسی در دراز مدت پدیدار می‌شود و با چشم قابل دیدن نیست.

وی تصریح کرد: همانطور که همیشه به بیمارانم می‌گویم، کار روان درمانی عمل جراحی نیست که شما با یک بار رفتن به اتاق عمل  به نتیجه برسید بلکه سلول به سلول این تغییرات اتفاق می‌افتد مخصوصا روانکاو و روان درمانی که بسیار زمان می‌برد.

روانشناس بیان کرد: ما همیشه به دنبال نتایج زود بازه هستیم با وجود این که دوستان روان پزشکمان کاملا قابل اعتماد هستند و کارشان بسیار مهم است ولی تا جایی که می‌توانیم باید سعی کنیم با مراجعه به روانشناس اختلالات و مشکلاتمان را حل کنیم. روان درمان‌گرها و روان‌پزشکان مکمل هم هستند  وقتی ما هیچ‌کاری برای خودمان نکنیم، اختلالات ممکن است به اختلالات بزرگتری تبدیل شوند مثلا اگر فرزندی داریم که دچار بیش فعالی است و درمانش نکنیم ممکن است در آینده دچار اختلال دو قطبی شود و دیگر چاره‌ای جز تجویز دارو نمی‌ماند.