نکاتی برای ایجاد و تقویت تاب آوری کودکان
- کودکان تاب آور بیشتر احتمال دارد که کنجکاو و شجاع باشند و به غرایز خود اعتماد کنند. آن ها محدودیت های خود را می دانند و تمایل بیشتری دارند از منطقه امن خارج شده و تجربیات جدیدی را خلق کنند.
مشاهدات و بررسی متون نشان میدهد که چهار نوع اصلی تاب آوری در کودکان وجود دارد: عاطفی، ذهنی، جسمی و اجتماعی. اینها به کودکان اجازه می دهد تا احساسات را تنظیم و مدیریت بهتری در هیجانات خود نشان دهند.
تاب آوری کودکان این امکان را فراهم میکند که از نظر ذهنی سازگار و منعطف باشند ،سلامت جسمانی خود را حفظ کنند و با دیگران ارتباط بهتری برقرار کنند.
نکته قابل توجه اینکه بدانیم تاب آوری ذاتی نیست و می توان آن را از طریق برنامه هایی مانند پذیرش اشتباهات، ترویج خوش بینی، الگوبرداری از انعطاف پذیری و تشویق فعالیت بدنی پرورش و توسعه داد.
تاب آوری و انعطاف پذیری برای کمک به کودکان برای عبور از موانع و استرس هایی که در زمان رشد با آنها مواجه می شوند، از قلدری گرفته تا تغییرات ناخواسته خانوادگی مثل فوت والدین یا طلاق حیاتی است. تاب آوری به آنها اجازه می دهد تا خودکارآمدی و توانایی خود را تجربه کرده و توسعه دهند
در آموزش تاب آوری برای کودکان بایستی در نظر داشته باشیم که تاب آوری یک فرآیند پویا است نه یک ویژگی ثابت که از تعاملات ویژگی های فردی کودک با خانواده، جامعه و سیستم های اجتماعی-فرهنگی گسترده تر او پدیدار می شود
تاب آوری به عنوان یک مهارت بنیادی به کودکان اجازه می دهد در مواجهه با ناملایمات سازگار شوند و رشد کنند، و می توان آن را به طور فعال از طریق روابط و محیط های حمایتی پرورش داد.
برای کمک به رشد تاب آوری کودکان، والدین و معلمان می توانند نکات زیر را مد نظر قرار دهند:
1. ایجاد روابط قوی: اهمیت ارتباط با دیگران و ایجاد روابط را به کودکان بیاموزید. همدلی، گوش دادن فعال، و ایجاد یک شبکه خانواده حمایتی را برای ارائه حمایت اجتماعی تشویق کنید.
2. تشویق مفید بودن: کودکان را در فعالیت های داوطلبانه متناسب با سن یا کارهای ساده ای که آنها را برای کمک به دیگران توانمند می کند مشارکت دهید. این می تواند حس توانمندی و توانایی آنها را تقویت کند.
3. انظباط و ساختارمندی: برای کودکان، به ویژه جوانانی که ساختارمند و هدفمند زندگی میکنند کمتر سرگشتگی و آشفتگی بروز میکند ، بدون برنامه بودن احسا غیر مفید بودن را دامن میزند.برنامه های روزانه آرامش بخش ایجاد کنید. برنامه های مشخص برای تکالیف مدرسه و بازی می توانند در زمان های پریشانی و عدم اطمینان ثبات ایجاد کنند.
4. ترویج دیدگاه مثبت: بهکودکان کمک کنید تصویر بزرگتر و چشم اندازی وسیع تر در آینده را مد نظر داشته باشند و دیدگاه بلندمدت خود را حفظ کنند.
آنها را تشویق کنید تا تفکر غیرواقعی را به چالش بکشند و دیدگاهی خوش بینانه داشته باشند، با تاکید بر اینکه مشکلات موقتی هستند و زندگی به جلو می رود.
5. تاکید بر مراقبت از خود: اهمیت مراقبت از خود را از طریق تغذیه مناسب، ورزش و خواب کافی به کودکان بیاموزید. آنها را تشویق کنید تا در فعالیت هایی که از آنها لذت می برند شرکت کنند، زیرا مراقبت از خود در زمان های استرس زا به تعادل و انعطاف پذیری کمک می کند.
6. تعیین اهداف قابل دستیابی: به کودکان در تعیین اهداف واقعی و دست یافتنی کمک کنید، آنها را به مراحل قابل مدیریت تقسیم کنید. هدف گذاری به کودکان کمک می کند تا با حرکت تدریجی به جلو، تمرکز کنند، پیشرفت کنند و انعطاف پذیری خود را ایجاد کنند.
7. تقویت اعتماد به نفس: موفقیت ها و چالش های گذشته را به کودکان یادآوری کنید که بر آنها غلبه کرده اند. آنها را تشویق کنید تا به توانایی های حل مسئله و مهارت های تصمیم گیری خود اعتماد کنند و اعتماد به نفس و انعطاف پذیری را تقویت کنند.
8. تشویق به خودیابی و خودشناسی: زمان های سخت فرصت هایی را برای کودکان فراهم می کند تا درباره خود بیاموزند. به کودکان کمک کنید تا درس هایی را که می آموزند بشناسند و به تفکر در مورد نقاط قوت و توانایی های خود تشویق کنید.
9. مسیریابی در تغییر : کودکان را از طریق تغییرات، مانند انتقال یا جابجایی در مدرسه یا گروه همسالان، با توضیح اینکه تغییر بخشی طبیعی از زندگی است، راهنمایی کنید. به آنها در شناسایی آنچه که خوب پیش می رود و ایجاد برنامه های اقدام برای مناطقی یا موضوعاتی که نیاز به بهبود دارند کمک کنید.
بنظر میرسد با اجرای این نکات، والدین و معلمان می توانند نقش مهمی در پرورش تاب آوری کودکان ایفا کنند و به آنها کمک کنند تا با اعتماد به نفس و سازگاری با چالش ها، شکست ها و عدم قطعیت ها عبور کنند.
مرجع : سیویلکیا
