تاثير محل زندگی؛ در روند پيري انسان

به گزارش ساینس، پیش از این مشخص بود که زندگی در محله های بد تاثیر منفی بر سلامت روانی و فیزیکی دارد اما اکنون نتایج یک مطالعه که به تازگی انجام شده است نشان می دهد که اهالی محله های پر جرم و جنایت، پر سر و صدا که میزان وحشیگیری در آنها زیاد است از لحاظ بیولوژیکی بیش از 12 سال مسن تر از افراد هم سن و سالی هستند که در محله های بهتر زندگی می کنند.

به عبارت دیگر ، تنش زندگی در محله ای که بد تعبیر می شود موجب پیر شدن سریع تر سلول های بدن می شود.

میجونگ پارک استاد یار دانشگاه پیتزبورک در انگلیس در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: تفاوت در طول تلومر در میان این دو گروه، با یک اختلاف 12 سالی در سن تقویمی قابل مقایسه است.

به گفته محققان، این احتمال وجود دارد سلول های بدن افرادی که در محله های بد زندگی می کنند در واکنش به تنش های روانی و فیزیولوژی ناشی از شرایط اجتماعی اقتصادی، سیاسی و احساسی بطور مزمن فعال می شوند.

محققان در یک مطالعه طول تلومر را در گلبول های سفید خون دو هزار و 902 مرد و زن هلندی که در مطالعه افسردگی و تشویش در هلند شرکت کرده بودند، بررسی کردند.

همچنین کیفیت محله های زندگی آنها را بر اساس اندازه گیری جرایم، آشفتگی، سر و صدا، وحشیگری و ترس از بروز جرم بررسی کردند.

تلومرها امتداد DNA در انتهای کروموزوم هستند؛ در واقع تلومرها شبیه زایده انتهایی بند کفش هستند .

هر بار که یک سلول تقسیم می شود، تلومرها کوتاه می شوند . سلول هایی پیر تصور می شوند که تلومرهای آنها به اندازه ای کوتاه شده اند که نمی توانند تکثیر شوند.

در مقایسه با افرادی که در محله های خوب زندگی می کنند طول تلومر افرادی که در محله های متوسط زندگی می کنند بطور متوسط 69 جفت کوتاه تر است این در حالی است که طول تلومر افرادی که در محله های بد زندگی می کنند بطور متوسط 174 جفت کوتاه تر است.

محققان می گویند: نتایج این مطالعه نشان می دهد که رویه های بیولوژیکی پیری می تواند تحت تاثیر شرایط اقتصادی اجتماعی قرار گیرد.

این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شده است.