امیدی دیگر برای درمان بهتر اختلالات شناختی

به گزارش ایسنا، در آزمایش‌های رفتاری انجام‌شده، موش‌هایی که PDE4B آن‌ها مهار شده‌ بود، توانایی‌های شناختی تقویت‌شده‌ای را از خود به نمایش گذاشتند. این حیوانات اطلاعات جدید را سریع‌تر یاد گرفتند، رخدادها را مدت زمان طولانی‌تری به خاطر سپردند و تمرینات پیچیده‌ را بهتر از موش‌های معمولی انجام دادند.

موش‌های دارای PDE4B مهارشده همچنین پس از چندین روز در مقایسه با موش‌های معمولی، یک رخداد ترسناک را کمتر به یاد آوردند. خاطره کمرنگ‌شده ترس در میان موش‌های دارای PDE4B مهارشده می‌تواند برای دانشمندانی که به دنبال درمان‌هایی برای ترس پاتولوژیکی به ویژه اختلال استرس پس از سانحه می‌گردند، جالب باشد.

موش‌های دارای PDE4B مهارشده دارای اضطراب کمتری بودند و زمان بیشتری را در فضاهای باز و پرنور گذراندند در حالی که موش‌های معمولی فضاهای بسته و تاریک را ترجیح دادند. موش‌های معمولی اغلب از گربه‌ها می‌ترسند اما موش‌های دارای PDE4B مهارشده ترس کمتری را در واکنش به ادرار گربه نشان دادند و این موضوع نشان می‌دهد مهارکردن این آنزیم می‌تواند رفتار خطرپذیر را تقویت کند.

ناتوانی‌های شناختی در حال حاضر درمان نشده‌اند و رویکرد جدید به عنوان هدفی امیدبخش برای ارائه درمان‌های بالقوه معرفی شده است. یافته‌های جدید منحصر‌ به موش‌هاست و در انسان‌ها آزمایش نشده‌اند اما آنزیم PDE4B در انسان‌ها نیز موجود است. محققان هم‌اکنون به دنبال تولید داروهایی هستند که به طور قابل‌توجهی PDE4B را مهار کنند.
این داروها بر روی حیوانات آزمایش خواهد شد تا مشخص شود آیا آن‌ها برای انجام آزمایش‌های بالینی در انسان‌ها مناسب هستند یا خیر.