استانداردکردن زیبایی و تعریف خاص فیزیکی از آن، در کشورمان به شدت در حال رشد است. طبق تحقیقی که توسط گروه آسیب‌شناسی مرکز مطالعات آریا انجام شده است، 65درصد دختران زیر 25 سال از ظاهر خود راضی نیستند و بسیاری از آنها به جراحی زیبایی روی می‌آورند.
به گزارش «24»، طبق تحقیقی که توسط گروه آسیب‌شناسی مرکز مطالعات آریا انجام شده است، 65درصد دختران زیر 25 سال از ظاهر خود راضی نیستند و بسیاری از آنها به جراحی زیبایی روی می‌آورند.
گرایش روزافزون به زیبایی و افزایش تقاضا برای این نوع از جراحی، منجر به افزایش 83درصدی تعداد جراحی‌های پلاستیک در دهه گذشته شده است.
بر اساس آمارهای موجود در کشور ما، جراحی بینی در رتبه اول، جراحی اندام در رتبه دوم و حذف چین و چروک صورت در رتبه سوم جراحی‌های معمول در ایران قرار دارد.
آنطور که همشهری ماه گزارش داد، طبق نظرسنجی تلفنی انجام شده از مردم تهران، 45درصد افرادی که مورد سنجش قرار گرفته‌اند، موافق جراحی زیبایی بوده‌اند. این آمارها گویای تب بسیار بالای زیباتر شدن و در نتیجه روبه‌رو شدن با نتایج مثبت و منفی آن است.
انواع جراحی‌های زیبایی شامل موارد مختلفی میشود: عمل زیباسازی لاله گوش، رفع افتادگی پلک‌ها و از بین بردن پف آنها، لیفتینگ صورت که به منظور رفع افتادگی آن و از بین بردن چین و چروک انجام میشود.
جراحی زیبایی چانه و از همه رایج‌تر جراحی زیبایی بینی یا رینو پلاستی که کشور ما دارای رتبه اول در آن است. تزریق بوتاکس به لب برای کلفت‌تر کردن آن، کاشت مو و لایپوساکشن که عملی به منظور برداشتن چربی‌های زیر پوستی فرد است. آخرین مورد یعنی لایپوساکشن از خطرناک‌ترین موارد جراحی زیبایی است که موارد مرگ و میر در آن بسیار شایع است.
امر قابل توجه در این زمینه، تقاضای زیاد برای انجام جراحی‌های زیبایی است که منجر به رشد عرضه آن توسط پزشکان مختلف میشود.
نکته قابل تاسف در این باره، این است که تعداد کسانی که به‌عنوان متخصص عمل می‌کنند، 10 برابر بیشتر از جراحان پلاستیک واقعی است. برای مثال روزانه بیش از 30 تا 50 نفر برای انجام عمل لایپوساکشن به کلینیک‌ها و مطب‌ها مراجعه می‌کنند و تعداد بالای افراد متقاضی باعث شده است که پزشکان با توجه به درآمد کمی که در سایر رشته‌ها دارند، به انجام این عمل بپردازند.
همین امر، ریسک و خطر آسیب به متقاضی را بسیار بالا می‌برد و سالانه شاهد مواردی از فوت در نتیجه عمل غیرمتخصصانه لایپوساکشن هستیم. این در حالی است که هیچ نظارتی از سوی وزارت بهداشت و نظام پزشکی بر عملکرد این مراکز درمانی وجود ندارد.
مورد دیگر مربوط به جراحی بینی (رینوپلاستی) است که با بیشترین میزان فراوانی انجام آن در کشور، به تعداد پزشکان فاقد مجوزی که اقدام به انجام آن در مطب‌ها و کلینیک‌های خصوصی می‌کنند، افزوده است.
برای مثال تنها 157 جراح پلاستیک در تهران مجوز انجام عمل بینی را دارند، درحالی‌که هفت هزار پزشک این جراحی را انجام می‌دهند. تعداد قربانیان جراحی‌های زیبایی به‌دلیل نبود آمار رسمی مشخص نیست.
آنچه برای جلوگیری از آسیب‌های احتمالی ناشی از جراحی‌های پلاستیک پیشنهاد میشود، تحقیق در ارتباط با مجوزدار و متخصص بودن پزشک مورد نظر است که بی‌توجهی به این امر منجر به پیامدهای جبران‌ناپذیری میشود.
مانند مورد دختر جوانی که به‌دلیل سهل‌انگاری پزشکش در انجام عمل ترمیمی زیبایی شکم و سینه، به‌دلیل بیهوشی عمومی دچار ایست قلبی میشود و پس از به هوش آمدن، به‌دلیل شدید بودن صدمه وارده به مغز، مجبور به زندگی نباتی شده است.
