اوتیسم و تاب آوری / محمدرضا مقدسی
بهانه و کلام نخست این یادداشت گرامیداشت روزجهانی اوتیسم دوم آوریل مصادف با سیزدهم فروردین است.تاب آوری عاملی است که توانایی یک خانواده را در برخورد با ناملایمات و چالش ها توسعه میدهد و این مهم را از طریق بگارگیری و بسیج همه منایع ، به اشتراک گذاری و هم افزایی قابلیتها ، معنویت ونگرش مثبت به انجام میرساند
تاب آوری بعنوان یک راهبرد برای پرورش فرزندان مبتلا به طیف اختلالات اوتیسم که مستلزم توان حداکثری برای مقابله با مسایل و چالشهای ویژه است بخوبی میتواند راهگشا بوده و کارسازی کند
در همین راستا میتوان به توانمند سازی کودکان برای حل مسایل خویشتن ، تقویت مهارتهای ارتباطی بمنظور افزایش پیوندهای اجتماعی ، تاکید و توجه بر یادگیری از طریق اشتباهات و تجربیات به جای احساس شکست و ناکامی و هم چنین توجه و نظارت ویژه بر منابع و تواناییهای خاص و چه بسا از همه مهمتر توسعه روابط هر چه بیشتر خانه و مدرسه از عمده ترین مولفه های توسعه تاب آوری در طیف اختلالات اوتیسم میباشد
تاکید برقدرت امید ، خوش بینی و معنویت دستیابی به معانی و نتایج باشکوه در شرایط سخت را ممکن میسازد.
فرزندپروری مبتنی بر تاب آوری از انعطاف و کارآیی لازم برخوردار است .
تاب آوری به مراقب و مراقبت شونده بهره رسان است.
بنابراین کودکان ، والدین ، مددکاران ، مشاوران و روانشناسان حوزه طیف اختلالات اوتیسم از مزایای تاب آوری همزمان بهره خواهند برد.
تاب آوری از جهات زیر میتواند شایسته توجهات دیگرنیز باشد.
بعنوان استراتژی برای مدیریت چالشی با عنوان ( اوتیسم ) کار ساز است.
بخشی از تصورات رایج و غلط را به اختلالات طیف اوتیسم را ترمیم کند.
یک برنامه عملی برای پرورش مهارتهای اجتماعی به خانواده ها ارایه میکند.
آموزش تاب آوری به اعضا خانواده برای مواجهه ومقابله با استرس و فشارهای روانی کمک میکند.
توسعه تاب آوری به معنای توسعه کیفیت زندگی وبهزیستی روانشناختی است
