ماساژ بافت های آسیب دیده مطلقاً ممنوع!
ماساژ یك روش درمانی مفید و نسبتاً ایمن است كه در صورت استفاده منطقی و كاربرد تكنیك های مناسب و به شرط انجام توسط افرادی كه صلاحیت علمی، عملی و اخلاقی انجام آن را دارند می تواند اثرات موثری بر سلامت جسمی و روانی افراد سالم و بیمار داشته باشد.ماساژ یك واژه كلی است كه برای دستكاری های مشخصی از بافت نرم بدن به كار می رود و شامل یك گروه از فرایندهایی است كه معمولا با حركت سطحی ملایم، ضربه زدن و فشردن دست روی بافتهای خارجی بدن می شود.
به گزارش کیهان ؛ از ماساژ به منظورهای درمانی، درمانهای تسكینی و یا سایر كاربردهای بهداشتی استفاده می شود و ممكن است اثرات درمانی آن سبب بهبود عملكرد سیستم عصبی و عضلانی، گردش خون و سیستم لنفاوی و حتی سیستم ایمنی بدن شود. تاریخچه استفاده از ماساژ و سایر انواع درمانهای دستی به بیش از سه هزار سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. در این زمینه اسنادی مرتبط از كشورهای چین، هند، یونان و حتی شواهدی از استفاده آن در طب سنتی و اسلامی در زمان ابن سینا در دست است. در حال حاضر ماساژ درمانی یك روش علمی و آكادمیك است به طوری كه در برخی كشورها رشته دانشگاهی آن در دوره های كارشناسی تا دكترا تدریس می شود. در ایران بیشترین افرادی كه از لحاظ علمی و عملی روی ماساژ درمانی تسلط دارند همكاران فیزیوتراپیست هستند. پزشكان متخصص طب فیزیكی و توانبخشی از ماساژ دستی برای آماده سازی بافتها برای انجام درمانهایی مثل ماتیپولاسیون (دستكاری) ستون فقرات یا مفاصل اندامها یا انجام ورزش درمانی استفاده می كنند.مكانیسم قطعی تأثیرات ماساژ و ماساژ درمانی هنوز شناخته نشده است ولی ممكن است بر حسب نوع و كاربرد ماساژ و نیز سطحی یا عمقی بودن آن مجموعه ای از اثرات مكانیكی، بازتابی (رفلكسی)، عصبی و روانی در آن دخیل باشد. هدف كلی از ماساژهای درمانی ایجاد آرامش (ریلكسیشن)، برطرف كردن تنش عضلات، كاهش درد، افزایش قابلیت حركت بافت نرم و بهبود گردش خون است.
شواهد علمی قابل توجهی به نفع تأثیرات مثبت ماساژ درمانی در درمان اضطراب و استرس، درد مفاصل، لنف ادم (تورم اندامها ناشی از تجمع لنف)، برخی از انواع كمر دردهای مكانیكی، آسیب رباطها (تاندون ها) و حتی اختلالات خواب وجود دارد. همچنین برخی تحقیقات نشان داده اند كه می شود از ماساژ درمانی به عنوان درمان كمكی و فرعی (و نه علاج قطعی) در مبتلایان به دردهای مزمن، فیبر و میالژی، برخی آسیبهای ورزشی، سردرد، مراقبتهای سوختگی و حتی كاهش درد در برخی انواع سرطان بهره گرفت اما نكته مهم این است كه در موارد مذكور ماساژ به هیچ وجه جایگزین درمانهای علمی معمول و مرسوم نیست.در صورت استفاده مناسب و به جا در كل ماساژ یك روش درمانی نسبتاً ایمن و كم خطر است. ولی باید به خاطر داشت كه انجام ماساژ بر روی نواحی سرطانی، التهاب عفونی بافت نرم (سلولیت) و التهاب عروق لنفانوی (لنفانژیت) مطلقاً ممنوع است. همچنین از انجام ماساژ عمقی بر روی نواحی كه اخیراً دچار ضربه (تروما) و خونریزی شده اند باید پرهیز كرد.
در مورد بیمارانی كه تحت درمان با داروهای ضدانعقادی هستند باید از روشهای ملایم و سطحی تر ماساژ و آن هم با احتیاط بهره جست. اما انجام ماساژ عمقی بر روی نواحی شناخته شده ترومبوز عمقی وریدی ممنوع است. و در آخر اینكه ماساژ در مبتلایان به ارتروز و پوكی استخوان شدید نیز باید با ملایمت انجام شود.نكته بسیار مهم و حائز اهمیت این است كه با توجه به اینكه فرد ماساژدهنده به عنوان یك درمانگر باید موارد كاربرد صحیح، موارد ممنوعیت ماساژ، احتیاطات نوع و تكنیك مناسب را بداند، ارائه خدمات ماساژ در مراكز غیرمجاز ممكن است سبب تشدید بیماری بیماران و حتی ایجاد عوارض اسكلتی و عضلانی و روحی روانی شود لذا به هیچ وجه انجام ماساژ توسط افراد متفرقه و فاقد صلاحیت علمی را در مورد بیماران توصیه نمی كنیم.
به گزارش کیهان ؛ از ماساژ به منظورهای درمانی، درمانهای تسكینی و یا سایر كاربردهای بهداشتی استفاده می شود و ممكن است اثرات درمانی آن سبب بهبود عملكرد سیستم عصبی و عضلانی، گردش خون و سیستم لنفاوی و حتی سیستم ایمنی بدن شود. تاریخچه استفاده از ماساژ و سایر انواع درمانهای دستی به بیش از سه هزار سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. در این زمینه اسنادی مرتبط از كشورهای چین، هند، یونان و حتی شواهدی از استفاده آن در طب سنتی و اسلامی در زمان ابن سینا در دست است. در حال حاضر ماساژ درمانی یك روش علمی و آكادمیك است به طوری كه در برخی كشورها رشته دانشگاهی آن در دوره های كارشناسی تا دكترا تدریس می شود. در ایران بیشترین افرادی كه از لحاظ علمی و عملی روی ماساژ درمانی تسلط دارند همكاران فیزیوتراپیست هستند. پزشكان متخصص طب فیزیكی و توانبخشی از ماساژ دستی برای آماده سازی بافتها برای انجام درمانهایی مثل ماتیپولاسیون (دستكاری) ستون فقرات یا مفاصل اندامها یا انجام ورزش درمانی استفاده می كنند.مكانیسم قطعی تأثیرات ماساژ و ماساژ درمانی هنوز شناخته نشده است ولی ممكن است بر حسب نوع و كاربرد ماساژ و نیز سطحی یا عمقی بودن آن مجموعه ای از اثرات مكانیكی، بازتابی (رفلكسی)، عصبی و روانی در آن دخیل باشد. هدف كلی از ماساژهای درمانی ایجاد آرامش (ریلكسیشن)، برطرف كردن تنش عضلات، كاهش درد، افزایش قابلیت حركت بافت نرم و بهبود گردش خون است.
شواهد علمی قابل توجهی به نفع تأثیرات مثبت ماساژ درمانی در درمان اضطراب و استرس، درد مفاصل، لنف ادم (تورم اندامها ناشی از تجمع لنف)، برخی از انواع كمر دردهای مكانیكی، آسیب رباطها (تاندون ها) و حتی اختلالات خواب وجود دارد. همچنین برخی تحقیقات نشان داده اند كه می شود از ماساژ درمانی به عنوان درمان كمكی و فرعی (و نه علاج قطعی) در مبتلایان به دردهای مزمن، فیبر و میالژی، برخی آسیبهای ورزشی، سردرد، مراقبتهای سوختگی و حتی كاهش درد در برخی انواع سرطان بهره گرفت اما نكته مهم این است كه در موارد مذكور ماساژ به هیچ وجه جایگزین درمانهای علمی معمول و مرسوم نیست.در صورت استفاده مناسب و به جا در كل ماساژ یك روش درمانی نسبتاً ایمن و كم خطر است. ولی باید به خاطر داشت كه انجام ماساژ بر روی نواحی سرطانی، التهاب عفونی بافت نرم (سلولیت) و التهاب عروق لنفانوی (لنفانژیت) مطلقاً ممنوع است. همچنین از انجام ماساژ عمقی بر روی نواحی كه اخیراً دچار ضربه (تروما) و خونریزی شده اند باید پرهیز كرد.
در مورد بیمارانی كه تحت درمان با داروهای ضدانعقادی هستند باید از روشهای ملایم و سطحی تر ماساژ و آن هم با احتیاط بهره جست. اما انجام ماساژ عمقی بر روی نواحی شناخته شده ترومبوز عمقی وریدی ممنوع است. و در آخر اینكه ماساژ در مبتلایان به ارتروز و پوكی استخوان شدید نیز باید با ملایمت انجام شود.نكته بسیار مهم و حائز اهمیت این است كه با توجه به اینكه فرد ماساژدهنده به عنوان یك درمانگر باید موارد كاربرد صحیح، موارد ممنوعیت ماساژ، احتیاطات نوع و تكنیك مناسب را بداند، ارائه خدمات ماساژ در مراكز غیرمجاز ممكن است سبب تشدید بیماری بیماران و حتی ایجاد عوارض اسكلتی و عضلانی و روحی روانی شود لذا به هیچ وجه انجام ماساژ توسط افراد متفرقه و فاقد صلاحیت علمی را در مورد بیماران توصیه نمی كنیم.
