جمعه ۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 26 Apr 2024
تاریخ انتشار :
دوشنبه ۶ شهريور ۱۳۹۱ / ۱۶:۴۴
کد مطلب: 13574
۰

تكذيب ادعاي تابعيت دوگانه معاون دانشگاه پيام نور

در پي اظهارات يكي از نمايندگان مجلس مبني بر تابعيت دوگانه معاون دانشگاه پيام نور، معاون اداری و مالی دانشگاه پیام نور والاترین ارزش و افتخار در جمهوری اسلامی ایران را ایرانی بودن و خدمت به نظام عنوان کرد.


به گزارش ايسنا، دکتر کی منش وظیفه نظارت بر دستگاههای اجرایی را حق مسلم نمایندگان مجلس شورای اسلامی دانست و گفت: با توجه به عملکرد نمایندگان در این مدت کوتاه از عمر مجلس نهم نه تنها به اغلب مسائل کشور در حوزه‌های گوناگون اشراف دارند،بلکه از ولایی‌ترین و دلسوزترین نمایندگان در ادوار مختلف بوده‌اند. در اطلاعيه دانشگاه پيام نور در اين رابطه آمده است: کی منش ضمن احترام به ساحت مقدس مجلس و نمایندگان گفت: تحقیق و تفحص مطابق با اصل 84 قانون اساسی حق قانونی مجلس شورای اسلامی است.

وی خود را سرباز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران دانست و گفت: پایبند اصول و تابعیت محض مقام معظم رهبری (مد ظله )از افتخارات بنده است.

کی منش گفت: نمایندگان مجلس باید خدمات خود را در راستای توسعه فرهنگ ایرانی و اسلامی و عینیت بخشیدن به فرمایشات مقام معظم رهبری (مد ظله ) در سال تولید ملی کار و سرمایه ایرانی تحقق بخشند .

وی در پاسخ به سخنان احدی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی گفت: اینجانب ادعای دو تابعیتی خود را شدیدا تکذیب کرده و حق اعاده حیثیت را برای خود محفوظ می دانم.
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

چطور از مردها تعریف کنیم؟
ایجاد هر خاطره جدید به مغز آسیب می‌زند!
مطالعه نشانگر عصبی بالقوه برای آسیب اجتماعی در اختلالات روانی را نشان می دهد!
۱۰ شگرد رسانه‌ای برای اثرگذاری بر باورهای مخاطب
پنج اقدامی که والدین باید در مواجهه با کودکان کابوس زده انجام دهند!
«آلیس در سرزمین عجایب»؛ اختلال روانی عجیب
سندروم مسأله با پدر / آسیب‌های بی‌مهری پدران به دختران
روانشناسی که دنیای سرمایه گذاری را ۱۸۰ درجه تغییر داد
چرا گاهی نمی‌توان بخشید و فراموش کرد؟!
مغز چطور خاطرات ماندگار می‌سازد؟
روانشناسی جمع‌آوری اشیا و یا کلکسیونر شدن
دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
زندگی آنقدر ابدی نیست که هر روز بتوان مهربان بودن را به فردا موکول کرد