پديده‌اي كه رو به افزايش و در حال مد شدن است
«گداهاي شيك‌پوش» در شهر رژه مي‌روند!
بي‌گمان اين روز‌ها با گشت و گذاري هر چند كوتاه در سطح خيابان ها به مزاحمان غالباً خوش سر و زباني برخورده‌ايد كه اكثراً با ساختارشكني و دوري از اصول اوليه تكدي‌گري كه سر و وضعي به ظاهر مندرس و البسه‌اي پاره‌پوره است، لباس‌هاي شيك يا حداقل با سر و وضعي آبرومند و پاكيزه، سر راه شما قرار گرفته و تقاضاي پرداخت مبالغ مختلفي كرده‌اند و براي تقاضاي خود آسمان ريسماني در حد و وسعت دروغگويي خود بافته‌اند كه بتوانند قصه خود را باورپذير جلوه دهند.
بي‌گمان در اين ميان افراد نيازمند و صادقي هم وجود دارند. «آقا ببخشيد يه لحظه كارتون دارم...!»، «خانمم، من زن آبرومندي هستم اما...»، « داداش گلم، لطفاً يه دقيقه به صحبت‌هاي من گوش كن...»، « خواهر عزيزم، من گدا نيستم. مهندس معدنم اما...» جمله‌هاي فوق، جمله‌هاي آغازين يك ارتباط بين يك تكدي‌گر يا به اصطلاح متعارف آن يك « گدا» با شما يا هر كس ديگر مي‌تواند باشد. همانطور كه ديده يا شنيده‌ايد ديگر اينگونه تكدي‌گران «يا عزيزالله» نمي‌گويند و احساسات مذهبي مردم را دستاويز اهداف خود قرار نمي‌دهند و از اين بابت جاي شكر دارد.
متكديان شيك پست مدرنيسم!
پروفسور «حسين باهر» عضو فرهنگستان علوم پزشكي، شاخه سلامت اجتماعي، در گفت‌وگو با سرويس اجتماعي روزنامه جوان در اين رابطه مي‌گويد: امروزه قبح امر تكدي‌گري در جوامع پيشرفته شكسته شده است.
من به كرات در كشورهاي بزرگي چون امريكا يا حتي روسيه ديده‌ام كه افراد با سنين مختلف و جنسيت‌هاي مرد و زن، به راحتي به تكدي‌گري مي‌پردازند و براي اين كار خود هيچ دليل و بهانه‌اي، مثل آنچه متكديان ايران مي‌گويند، نمي‌آورند و هيچ توضيحي نمي‌دهند و غالباً با سر و وضعي بسيار شيك و ادكلن زده به گدايي مي‌پردازند و معتقد هستند كه گدايي يك نوع شغل است.
اينها متكديان پست‌مدرنيسم هستند. وي در ادامه مي‌افزايد: متكدياني كه در ايران با اين شيوه يعني با سر و وضعي شيك گدايي مي‌كنند يا اين اصول را از كشورهاي پيشرفته فرا گرفته‌اند و آن را به ايران آورده‌اند، يا اينكه اصلاً ايراني نيستند و از كشورهاي همسايه چون افغانستان و پاكستان به ايران آمده‌اند و به امر تكدي‌گري مي‌پردازند.
سر و وضع مرتب، ترفند تازه متكديان
پروفسور باهر در بخش ديگري از اظهاراتش با اشاره به اينكه گاهي تكدي‌گري افراد با سر و وضع مرتب و به دور از ژنده‌پوشي، ترفند آنها محسوب مي‌شود و چون مردم متكديان را با سر و وضعي آشفته مي‌شناسند، از همين رو اكثر مردم افرادي را كه مرتب باشند و سر و زبان خوبي داشته باشند را به اصطلاح آدم حسابي مي‌دانند و داستان‌هايشان را باور مي‌كنند و در نهايت با پرداخت و‌جوهي كه در توان دارند به آنها كمك مي‌كنند.
در حالي كه اين افراد از صبح تا شب چندين نفر را به اصطلاح تيغ مي‌زنند و هر روز در اين حرفه پخته‌تر و كار آزموده‌تر مي‌شوند.
متكديان و اقعي، زنگ خطري براي جامعه هستند
حسين باهر در پايان به بخش ديگري از متكديان اشاره مي‌كند و مي‌گويد: اما نبايد فراموش كرد در بين افرادي كه به تكدي‌گري مي‌پردازند و به علت تعلل و بي تفاوتي نهاد‌هاي مسئول هر روز بيشتر از روز پيش شمار و تعداد‌شان بيشتر مي‌شود، هستند افرادي كه واقعاً به كمك ما و شما احتياج دارند.
حال در قالب مسافر و فردي غريبه كه از شهر و زادگاه خود دور افتاده است، يا در قالب كسي كه در شهر خود است و به خاطر عدم تعادل دخل و خرجش و ناتواني در پرداخت هزينه‌هاي زندگي به ناچار دست به تكدي‌گري مي‌زنند. اما متأسفانه به خاطر جو بسيار بدي كه متكديان دروغين به‌وجود آورده‌اند كسي نمي‌تواند آنها را شناسايي و كمك كند.
در اين صورت، يعني وجود و افزايش افرادي كه واقعاً نيازمند كمك همنوعان خود هستند و براي اين كارنيازي به پوشيدن لباس‌هاي پاره پوره ندارند، به نوعي يك زنگ خطر جدي براي جامعه محسوب مي‌شود كه به‌وجود آمده از اوضاع نابسامان اقتصادي است. با اين همه به نظر مي‌رسد نهاد‌هايي مانند شهرداري و بهزيستي بايد به معضل تكدي‌گري به صورت جدي نگاه كنند و در جهت رفع آن تلاش نمايند. چراكه با تداوم اين معضل، معضلات ديگري به و قوع مي‌پيوندد.
نویسنده : علي خدايي بيجاري
منبع : جوان آنلاين
بي‌گمان در اين ميان افراد نيازمند و صادقي هم وجود دارند. «آقا ببخشيد يه لحظه كارتون دارم...!»، «خانمم، من زن آبرومندي هستم اما...»، « داداش گلم، لطفاً يه دقيقه به صحبت‌هاي من گوش كن...»، « خواهر عزيزم، من گدا نيستم. مهندس معدنم اما...» جمله‌هاي فوق، جمله‌هاي آغازين يك ارتباط بين يك تكدي‌گر يا به اصطلاح متعارف آن يك « گدا» با شما يا هر كس ديگر مي‌تواند باشد. همانطور كه ديده يا شنيده‌ايد ديگر اينگونه تكدي‌گران «يا عزيزالله» نمي‌گويند و احساسات مذهبي مردم را دستاويز اهداف خود قرار نمي‌دهند و از اين بابت جاي شكر دارد.
متكديان شيك پست مدرنيسم!
پروفسور «حسين باهر» عضو فرهنگستان علوم پزشكي، شاخه سلامت اجتماعي، در گفت‌وگو با سرويس اجتماعي روزنامه جوان در اين رابطه مي‌گويد: امروزه قبح امر تكدي‌گري در جوامع پيشرفته شكسته شده است.
من به كرات در كشورهاي بزرگي چون امريكا يا حتي روسيه ديده‌ام كه افراد با سنين مختلف و جنسيت‌هاي مرد و زن، به راحتي به تكدي‌گري مي‌پردازند و براي اين كار خود هيچ دليل و بهانه‌اي، مثل آنچه متكديان ايران مي‌گويند، نمي‌آورند و هيچ توضيحي نمي‌دهند و غالباً با سر و وضعي بسيار شيك و ادكلن زده به گدايي مي‌پردازند و معتقد هستند كه گدايي يك نوع شغل است.
اينها متكديان پست‌مدرنيسم هستند. وي در ادامه مي‌افزايد: متكدياني كه در ايران با اين شيوه يعني با سر و وضعي شيك گدايي مي‌كنند يا اين اصول را از كشورهاي پيشرفته فرا گرفته‌اند و آن را به ايران آورده‌اند، يا اينكه اصلاً ايراني نيستند و از كشورهاي همسايه چون افغانستان و پاكستان به ايران آمده‌اند و به امر تكدي‌گري مي‌پردازند.
سر و وضع مرتب، ترفند تازه متكديان
پروفسور باهر در بخش ديگري از اظهاراتش با اشاره به اينكه گاهي تكدي‌گري افراد با سر و وضع مرتب و به دور از ژنده‌پوشي، ترفند آنها محسوب مي‌شود و چون مردم متكديان را با سر و وضعي آشفته مي‌شناسند، از همين رو اكثر مردم افرادي را كه مرتب باشند و سر و زبان خوبي داشته باشند را به اصطلاح آدم حسابي مي‌دانند و داستان‌هايشان را باور مي‌كنند و در نهايت با پرداخت و‌جوهي كه در توان دارند به آنها كمك مي‌كنند.
در حالي كه اين افراد از صبح تا شب چندين نفر را به اصطلاح تيغ مي‌زنند و هر روز در اين حرفه پخته‌تر و كار آزموده‌تر مي‌شوند.
متكديان و اقعي، زنگ خطري براي جامعه هستند
حسين باهر در پايان به بخش ديگري از متكديان اشاره مي‌كند و مي‌گويد: اما نبايد فراموش كرد در بين افرادي كه به تكدي‌گري مي‌پردازند و به علت تعلل و بي تفاوتي نهاد‌هاي مسئول هر روز بيشتر از روز پيش شمار و تعداد‌شان بيشتر مي‌شود، هستند افرادي كه واقعاً به كمك ما و شما احتياج دارند.
حال در قالب مسافر و فردي غريبه كه از شهر و زادگاه خود دور افتاده است، يا در قالب كسي كه در شهر خود است و به خاطر عدم تعادل دخل و خرجش و ناتواني در پرداخت هزينه‌هاي زندگي به ناچار دست به تكدي‌گري مي‌زنند. اما متأسفانه به خاطر جو بسيار بدي كه متكديان دروغين به‌وجود آورده‌اند كسي نمي‌تواند آنها را شناسايي و كمك كند.
در اين صورت، يعني وجود و افزايش افرادي كه واقعاً نيازمند كمك همنوعان خود هستند و براي اين كارنيازي به پوشيدن لباس‌هاي پاره پوره ندارند، به نوعي يك زنگ خطر جدي براي جامعه محسوب مي‌شود كه به‌وجود آمده از اوضاع نابسامان اقتصادي است. با اين همه به نظر مي‌رسد نهاد‌هايي مانند شهرداري و بهزيستي بايد به معضل تكدي‌گري به صورت جدي نگاه كنند و در جهت رفع آن تلاش نمايند. چراكه با تداوم اين معضل، معضلات ديگري به و قوع مي‌پيوندد.
نویسنده : علي خدايي بيجاري
منبع : جوان آنلاين
