ورزش رزمي به درد دختران مي‌خورد؟
علاقه دختران به ورزش‌هاي رزمي در سال‌هاي اخير افزايش پيدا كرده اما در خيلي جاهاي دنيا برخي خانواده‌ها ديد مثبتي در رابطه با هنرهاي رزمي ندارند و هنرهاي رزمي را براي خانم‌ها مناسب نمي‌دانند و اين ورزش‌ها را خشن تلقي مي‌کنند. ورزش‌هاي رزمي به علت ظاهر خشن و تعارض‌هايي كه با خصوصيات فيزيكي و ويژگي‌هاي رواني دختران دارند، امروزه سوال‌‌هاي زيادي را در ذهن والديني که دخترانشان به اين ورزش‌ها علاقه نشان مي‌دهند، برانگيخته است؛ مثلا اينكه آيا ورزش‌هاي رزمي باعث پرورش روحيه خشن در دختران نمي‌شود؟
آيا بدن ظريف دختران هنگام انجام اين ورزش‌ها آسيب نمي‌بيند؟ ضمن گردآوري مطالب علمي مختلف از سايتهاي موجود نظرات مثبت و منفي کارشناسان را هم دراين باره جويا شده ايم تا راه گشاي شما والدين باشد.
آيا بدن ظريف دختران هنگام انجام اين ورزش‌ها آسيب نمي‌بيند؟ ضمن گردآوري مطالب علمي مختلف از سايتهاي موجود نظرات مثبت و منفي کارشناسان را هم دراين باره جويا شده ايم تا راه گشاي شما والدين باشد.
ورزش رزمي، رشد قدي را کند مي‌کند؟
واقعيت اين است که از نظر علمي، رشد قدي کودکان حدود 95 درصد به عوامل وراثتي مرتبط است و عواملي مانند استراحت، تغذيه و ورزش باعث مي‌شود که شخص بتواند به نهايت آنچه از نظر ژنتيکي مي‌تواند برسد، دست يابد. البته همه ورزش‌ها اگر در دوران کودکي، سنگين و بيش از حد توان کودک انجام شوند، باعث نرسيدن به ميزان رشد وراثتي مي‌‌‌شوند و در اين خصوص مربي است که نقش موثري دارد، نه الزاما نوع ورزش.
ورزش رزمي خشونت مي‌آورد؟
ورزش‌هاي رزمي به خودي خود خشن نيستند و اين ما هستيم که برداشت عجيبي از ورزش‌هاي رزمي داريم. درست است که ورزش‌هاي رزمي براساس اصل دفاع از خود ساخته شده و پيشرفت کرده‌اند، اما احترام و دفاع از صلح و دوستي زيربناي اين ورزش‌هاست. يک هنرجوي رزمي‌کار مي‌آموزد که هميشه با حرکات دفاعي شروع کند، نه با حمله و در هر کدام از مراحل اين رشته (کمربندها) هنرجو مسائلي مانند نظم و انضباط، احترام و تواضع، صبر و تحمل، بردباري و شکيبايي و استقامت و روحيه شکست‌ناپذيري را مي‌آموزد.
ورزش رزمي به چه دردي مي‌خورد؟
در جامعه کنوني ما که در بازي‌هاي کودکان خصوصا دختران، تحرک و فعاليت نقشي ندارد، شروع اين ورزش‌ها در سنين 5 تا 7 سالگي ممکن است در رشد فيزيکي، توانمند‌سازي بدن کودک و بالا بردن سرعت عمل و عکس‌العمل عضلات نقش داشته باشد. خوب است بدانيد علاوه بر مهارت و دقت، سرعت نقش بسيار کليدي و مهمي در ورزش‌هاي رزمي دارد. يک رزمي‌کار خوب، بايد توانايي تشخيص فرصت‌ها و شناخت حرکات بعدي حريف را در خود تقويت کند تا با تشخيص و تغيير به موقع، به عمل حريف واکنش نشان دهد. حس لامسه نيز به مرور زمان با تمرين‌هاي رزمي افزايش مي‌يابد و در نتيجه فرد مي‌تواند جهت يا مسير نيروي بدني حريف را سريع تشخيص دهد.
وقتي کودک هنگام تمرين مجبور مي‌شود در مقابل چند مهاجم از خود دفاع کند، بايد بيش از ديدن فرد مهاجم، صدايش را بشنود. پس يکي از مهارت‌هايي که يک رزمي‌کار بايد بياموزد، دقت در تشخيص صداهاست. در رده‌هاي بالاتر، سرعت انطباق بسيار بالا، به عکس‌العمل‌هاي فرد اجازه مي‌دهد تا روند انتخاب حرکات خودکار انجام شود بنابراين کودکاني که از نظر رفتاري کندتر هستند، از اين تمرين‌هاي سرعتي و تقويت هماهنگي گوش و عضلات و عکس‌العمل آنها، سود زيادي مي‌برند.
-
ورزش رزمي خطر ندارد؟
برخلاف آنچه اغلب تصور مي‌شود، ميزان بروز آسيب‌هاي جدي در اين ورزش پايين‌تر از برخي از ورزش‌هاست و ميزان بروز صدمه با ميزان مهارت ورزشکار (رنگ کمربند) رابطه معکوس دارد. مثلا در رشته رزمي تکواندو که ورزشکاران بايد با انگشتان پاي خود به حريف ضربه وارد کنند و در عوض با گارد دستانشان جلوي ضربه‌هاي حريف را بگيرند، بيش از هر عضو ديگري، ساعد، مچ و انگشتان دست و همچنين زانو، ساق و انگشتان پا در معرض آسيب‌ديدگي قرار مي‌گيرند.
شايع‌ترين آسيب در اغلب ورزش‌هاي رزمي کبودي است؛ به‌طوري که 40 درصد از مصدوميت‌هاي اين رشته را کبودي تشکيل مي‌دهد، يعني در مقايسه با ديگر ورزشکاران آسيب‌هايي مانند شکستگي و ترک‌خوردگي کمتر در رزمي‌کاران ديده مي‌شود. دليل اصلي صدمه‌هاي ورزشي نيز آماده نبودن بدن، گرم نکردن پيش از شروع فعاليت و استفاده از تکنيک‌هاي نادرست است. بنابراين استفاده از وسايل محافظتي براي ساق، پا، دست، بازو و قفسه‌سينه و گرم‌کردن مناسب حداقل 15 دقيقه قبل از ورزش عمدتا با انجام حرکات کششي و استفاده از تکنيک‌هاي صحيح به نحو محسوسي صدمه‌هاي ورزشي را در اين‌گونه ورزش‌ها کاهش مي‌دهد چون درصد قابل‌ملاحظه‌اي از صدمه‌ها در هنگام خستگي ورزشکار رخ مي‌دهد، بنابراين بايد به کودکان گوشزد کنيم هرگاه خسته شدند استراحت کنند.
جالب بود