اختلال شخصیت نمایشی چیست؟

به گزارش میگنا، عبدالله امیدی در گفت‌وگو با فارس، اختلال شخصیت را ویژگی‌های رفتاری، شناختی و هیجانی دانست که معمولاً انعطاف ناپذیرند و مبتلایان به آن به سختی می‌توانند خود را با موقعیت‌ها وفق دهند و اطرافیان نیز در سازگاری با مبتلایان دچار مشکل می‌شوند.

وی اظهارداشت: مبتلایان به اختلالات شخصیت معمولاً به اختلال و ویژگی‌های شخصیتی خود واقف نیستند.

این متخصص حوزه بهداشت روان ادامه داد: اختلال شخصیت نمایشی نوعی اختلال شخصیت است که ویژگی مبتلایان به آن داشتن هیجانات اغراق آمیز و سطحی است. مبتلایان معمولاً نسبت به اطرافیان خود اغراق می‌کنند و ویژگی‌های ظاهری و رفتاری آنها را برجسته‌تر نشان می‌دهند.

امیدی گفت: مردانی که به اختلال شخصیت نمایشی مبتلا هستند از زیورآلاتی مانند دستبند و زنجیر استفاده می‌کنند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان تصریح کرد: مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی هیجانات سطحی دارند و ممکن است در یک لحظه گرم به نظر رسیده و با کوچکترین تغییر وضعیتی هیجان آنها محو شود. آنها معمولاً در بیان احساسات خود اغراق می‌کنند و هیجانات خود را غم‌انگیز یا عاشقانه نشان می‌دهند حتی ممکن است در مراجعه به متخصصان حوزه بهداشت روان، جلسه اول را معجزه بدانند اما در جلسات بعدی این نگرش را نداشته باشند.

وی افزود: هیجانات مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی بیشتر تظاهرات بیرونی دارد مثلاً اگر غصه‌دار باشند همه متوجه آن می‌شوند.

این روانشناس بالینی اظهارداشت: تلقین‌پذیری و ساده لوحی ویژگی دیگر مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی است، آنها زود تحت تاثیر دیگران قرار می‌گیرند، معمولاً این افراد مشتریان پر و پا قرص رمالان و فالگیران هستند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان ادامه داد: مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی براساس حس خود قضاوت می کنند و برداشت کل‌نگرانه از موقعیت‌ها دارند مثلاً چنانچه تحت تاثیر یک موقعیت حس خوبی به آنها دست دهد آن موقعیت را خوشایند جلوه می‌دهند.

امیدی تاکید کرد: مبتلایان به اختلال شخصیت نمایشی به شدت دنبال جلب توجه هستند و زمانی که احساس می‌کنند این توجه کافی نیست دچار هیجانات منفی مانند خشم و اضطراب می‌شوند.

وی افزود: یکی دیگر از ویژگی‌های مبتلایان اغواگری است، مبتلایان معمولاً به لحاظ ظاهری و رفتاری در صدد جلب توجه جنس مخالف، در حالیکه معمولاً از نظر مزاجی نیز سرد هستند.

امیدی خاطرنشان کرد: معمولاً مبتلایان با شکایت مبنی بر اینکه اطرافیانشان آنها را دوست ندارند به درمانگاه‌های روان‌شناختی مراجعه می‌کنند، عصبانیات ناشی از این تفکر که دیگران به فرد مبتلا اهمیت نمی‌دهند موجب ایجاد خشم و اضطراب در آنها می‌شود.