پژوهشگران در مطالعه ای جدید به این نتیجه رسیدند که تغییرات ایجاد شده در میتوکندری DNA که به سبب افسردگی های شدید ایجاد می شود پایدار بوده و تا مدتها باقی می ماند.
میتوکندری بخشی از سلول است که وظیفه تولید انرژی را بر عهده دارد. سالهاست که دانشمندان متوجه کاهش انرژی سلولی در فرد مبتلا به افسردگی شدید شده اند. اما در مطالعه جدید پژوهشگران به بررسی دقیق تر این موضوع و تاثیر این نوع افسردگی بر سیستم سوخت و ساز سلولی پرداختند.
در این مطالعه گروهی از زنان انگلیسی که بسیاری از آنها در دوره کودکی رویدادهای بسیار تنش زایی را تجربه کرده و اکنون به افسردگی عودکننده مبتلا بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در مطالعه اولیه مشخص شد که شباهتی عجیب در DNA میتوکندری این زنان وجود دارد. به همین دلیل دانشمندان به سراغ بررسی یکی دیگر از نشانگان زیستی همراه با افسردگی یعنی بررسی ساختار تلومر این افراد رفتند.
تلومر یا توالی تکرارشونده DNA که معمولاً در انتهای کروموزوم قرار می گیرد، در هر بار تقسیم سلولی کوتاه می شود و به این ترتیب فرآیند افزایش سن صورت می گیرد. در گذشته ثابت شده بود که تغییرات در متابولیسم به تغییر آهنگ افزایش سن می انجامد.
این بار دانشمندان برای بررسی بیشتر به سراغ موش های آزمایشگاهی رفتند و آنها به مدت ۴ هفته تحت استرس قرار دادند. این مطالعه نشان داد که استرس نه تنها موجب ایجاد تغییرات مولکولی در سلول های بدن این جانور می شود، بلکه تغییرات ایجاد شده تا حدی غیرقابل بازگشت بوده که البته به خاطر اثرات هومورن کورتیکوسترون روی می دهد.
این تغییرات شاید شیوه دفاعی بدن برای مقابله با عوامل تنش زای محیطی باشد. در واقع شاید مغز ما برای یک تهدید نظیر قحطی یا بدرفتاری در کودکی، مجموعه ای از اقدامات و تغییرات متابولیکی را شکل دهد.
این پژوهشگران امیدوارند بررسی تغییرات ناشی از استرس افسردگی بر سوخت و ساز بدن بتواند در آینده به عنوان شاخصی برای ارزیابی میزان موفقیت دوره های درمانی افسردگی بکار رود.
