نقش گیرنده‌های خاص مغز در ابتلا به اوتیسم و اسکیزوفرنی

یافته‌های جدید محققان آزمایشگاه نوروبیولوژی محاسباتی سالک در امریکا حاکی از آن است، از دست‌رفتن یک گیرنده مهم در گروه خاصی از نورون‌های مهارکننده در مغز می‌تواند مسئول اختلالات عصبی از جمله اسکیزوفرنی و اوتیسم باشد.
-
پیش از این اهمیت این گیرنده که mGluR5 نام دارد در نواحی دیگر مغز تثبیت شده بود. با این حال، تاکنون هیچ گروه تحقیقاتی، اهمیت این گیرنده را در سلولی به نام parvalbumin-positive interneuron بررسی نکرده بود.

به نظر می‌رسد این نوع سلول‌ها در شناخت عمومی و تولید انواع خاصی از الگوهای موجی ارتعاشی در مغز حائز اهمیت باشند.

دانشمندان دریافتند بدون وجود گیرنده mGluR5 در سلول‌های مزبور، موش‌ها دارای اختلالات رفتاری بسیار جدی بودند. محققان پیش‌تر دریافته بودند زمانی که سیگنالدهی مولکولی در این سلول‌ها در طول رشدشان مختل می‌شود، شبکه‌های مغز به درستی شکل نمی‌گیرند.

مطالعات مختلف نیز نشان داده‌اند گیرنده‌های mGluR5 با اختلالات اعتیاد و اضطراب مرتبط هستند.

بر اساس یافته‌های جدید، تغییر در گیرنده‌های mGluR5 در سلول‌های مغزی parvalbumin می‌تواند در شکل‌گیری تعدادی از اختلالات رشد عصبی دخیل باشد. کشف جدید خبر بسیار خوبی است زیرا چنین تغییر مولکولی را می‌توان معکوس کرد.

با این حال، تحقیقات بیشتری برای پاسخ به این پرسش باید انجام شود که آیا گیرنده‌های mGluR5 متعلق به سلول‌های parvalbumin با اوتیسم و اسکیزوفرنی در انسان‌ها مرتبط هستند یا خیر و در صورت ارتباط، چه عواملی موجب از تحلیل یا بروز اختلال در این گیرند‌ها می‌شوند.
جزئیات این تحقیق در مجله Molecular Psychiatry ارائه شد.