آواتاردرمانی، راهی برای کمک به بیماران اسکیزوفرنیک
به گزارش سی‌ان‌ان، محققان بریتانیایی امیدوارند با استفاده از فناوری و حتی دارو و درمان، به بیماران در برطرف کردن توهمات شنیداری‌شان کمک کنند. روش آنها که در سال 2008 ابداع شد، با نام "آواتاردرمانی" شناخته میشود.
در این روش، بیماران با استفاده از یک برنامه رایانه‌ای، چهره‌ای می‌سازند و برای تطابق آن با صداهایی که در سر می‌شنوند، به ضخیم کردن ابروها ، سرخ کردن گونه‌ها ، بازسازی چهره آواتار و حتی تغییر نژاد آن می‌پردازند.
درمانگر در اتاق دیگری از طریق آواتار با بیمار صحبت می‌کند و از یک نرم افزار برای تغییر در زیر یا بمی صدای بیمار به منظور تطابق با آنچه بیمار در سرش می‌شنود، استفاده می‌کند. درمانگر با توجه به نوع موقعیت با ترکیب صدای بیمار، کلمات امیدوارکننده‌ای را ارائه می‌دهد.
بیماران طی شش جلسه به تدریج به صدای خود تکیه کرده و سعی می‌کنند اعتماد به نفس پیدا کنند. در این میان صدای در سر بیماران به تدریج کاهش می‌یابد.
"تام کریج" (Tom Craig)استاد روانشناسی اجتماعی در کالج کینگز لندن که پروژه آواتاردرمانی را انجام می‌دهد، گفت: این درمان برای همه کاربرد ندارد. برخی افراد، این درمان را بیش از حد ترسناک می‌دانند.
اما برخی بیماران که این روش را انتخاب می‌کنند، شاهد بهبودی نشانه‌های بیماری‌شان هستند. براساس پژوهشی که در مجله (Lancet Psychiatry) منتشر شد، دوازده هفته پس از درمان، تکرار توهمات شنیداری این بیماران و ناراحت‌کننده بودن آنها کمتر شد.
کریج، نویسنده ارشد این تحقیق ادامه داد: گفتگو با یک صدای غیرمستقیم غیرممکن است. او این درمان را به یک بازی ویدئویی تشبیه کرد که باید برای تاثیرگذاشتن بر بیمار واقعی و در عین حال برای امن بودن به قدرکافی متعادل باشد.
وی افزود: شما یک آواتار را بسیار بیشتر از صدایی که در جایی شنیده میشود، می‌توانید به چالش بکشید. چهره موجب عمل کردن این صدا میشود.
محققان دریافتند که پس از آواتاردرمانی، بیماران احساس می‌کردند صداها نسبت به مراحل اولیه قدرت کمتری دارند.
"پل گرانت" (Paul Grant)، استادیار"دانشکده داروسازی پرلمن"(Perelman School of Medicine) در دانشگاه پنسیلوانیا که انواعی از درمان شناختی را برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی ارائه کرده است، اظهار داشت: این درمان، بازسازی روش واکنش بیمار به صداهایی که می‌شنود است.
گرانت با وجود اذعان به جذاب بودن روش آواتاردرمانی گفت که برای مطمئن شدن از موثر بودن این روش، میزان مفید بودن آن در برابر درمان‌های دیگر و اشخاصی که این روش برایشان مفید است، باید پژوهش بیشتری انجام شود.
در این روش، بیماران با استفاده از یک برنامه رایانه‌ای، چهره‌ای می‌سازند و برای تطابق آن با صداهایی که در سر می‌شنوند، به ضخیم کردن ابروها ، سرخ کردن گونه‌ها ، بازسازی چهره آواتار و حتی تغییر نژاد آن می‌پردازند.
درمانگر در اتاق دیگری از طریق آواتار با بیمار صحبت می‌کند و از یک نرم افزار برای تغییر در زیر یا بمی صدای بیمار به منظور تطابق با آنچه بیمار در سرش می‌شنود، استفاده می‌کند. درمانگر با توجه به نوع موقعیت با ترکیب صدای بیمار، کلمات امیدوارکننده‌ای را ارائه می‌دهد.
بیماران طی شش جلسه به تدریج به صدای خود تکیه کرده و سعی می‌کنند اعتماد به نفس پیدا کنند. در این میان صدای در سر بیماران به تدریج کاهش می‌یابد.
"تام کریج" (Tom Craig)استاد روانشناسی اجتماعی در کالج کینگز لندن که پروژه آواتاردرمانی را انجام می‌دهد، گفت: این درمان برای همه کاربرد ندارد. برخی افراد، این درمان را بیش از حد ترسناک می‌دانند.
اما برخی بیماران که این روش را انتخاب می‌کنند، شاهد بهبودی نشانه‌های بیماری‌شان هستند. براساس پژوهشی که در مجله (Lancet Psychiatry) منتشر شد، دوازده هفته پس از درمان، تکرار توهمات شنیداری این بیماران و ناراحت‌کننده بودن آنها کمتر شد.
کریج، نویسنده ارشد این تحقیق ادامه داد: گفتگو با یک صدای غیرمستقیم غیرممکن است. او این درمان را به یک بازی ویدئویی تشبیه کرد که باید برای تاثیرگذاشتن بر بیمار واقعی و در عین حال برای امن بودن به قدرکافی متعادل باشد.
وی افزود: شما یک آواتار را بسیار بیشتر از صدایی که در جایی شنیده میشود، می‌توانید به چالش بکشید. چهره موجب عمل کردن این صدا میشود.
محققان دریافتند که پس از آواتاردرمانی، بیماران احساس می‌کردند صداها نسبت به مراحل اولیه قدرت کمتری دارند.
"پل گرانت" (Paul Grant)، استادیار"دانشکده داروسازی پرلمن"(Perelman School of Medicine) در دانشگاه پنسیلوانیا که انواعی از درمان شناختی را برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی ارائه کرده است، اظهار داشت: این درمان، بازسازی روش واکنش بیمار به صداهایی که می‌شنود است.
گرانت با وجود اذعان به جذاب بودن روش آواتاردرمانی گفت که برای مطمئن شدن از موثر بودن این روش، میزان مفید بودن آن در برابر درمان‌های دیگر و اشخاصی که این روش برایشان مفید است، باید پژوهش بیشتری انجام شود.
مرجع : ايسنا
