چرا بچه‌ها از مدرسه می‌ترسند؟
محبت افراطی کودکان را مدرسه گریز می‌کند
یکی از عواملی که می‌توان در استرس کودکان برای شروع سال تحصیلی تاثیرگذار باشد نوع و روش تربیتی خانواده و نگاه آنها است.حسین فیاض، دکترای روانشناسی تربیتی در گفت‌و‌گو با برنا این رفتارها را تشریح کرد که در ادامه می‌خوانید:
رفتار خانواده‌ها با فرزندان هنگام ورود به محیط‌های تحصیلی، معمولا به سه دسته تقسیم می شود که طبق این دسته بندی هر کدام از خانواده ها روش تربیتی متفاوتی را در پیش می‌گیرند .
گروه اول و تشویق به ادامه تحصیل: این گروه خانواده‌ها معمولا افرادی هستند که خود اهل درس و مطالعه و برنامه ریزی، آینده نگری هستند و شیوه برخورد با فرزندانشان به گونه‌ای است که فرزندشان خود را برای شروع سال تحصیلی آماده کرده و برای وارد شدن به مدرسه لحظه شماری می‌کند و نه تنها اضطراب و استرسی در خود راه نمی دهد بلکه با نزدیک شدن به ماه مهر به اشتیاق آنها افزوده می شود.
گروه دوم و بی‌میلی به تحصیل: این گروه خانواده‌هایی هستند که معمولا خودشان اهل درس و تحصیل و مدرسه نیستند و هنگامیکه خانواده مخصوصا پدرومادر اهل مطالعه نباشند؛کودکان هم به آنها نگاه می کنند و آنها را الگوی خودشان قرار می دهند و از مدرسه و علم و دانش دور می شوند، زیرا کسی نیست که آنها را به ادامه تحصیل و رفتن به مدرسه تشویق کند.
این گروه از خانواده‌ها معمولا رفتن به مدرسه و ادامه تحصیل را در جامعه اتلاف وقت می‌دانند و در این صورت فرزندان هم ادامه تحصیل را کار بیهوده تلقی می‌کنند و وقت خود را صرف گذراندن با دوستان و تفریح می‌کنند؛ این افراد وقتی ماه مهر نزدیک میشود از رفتن مدرسه و کلاس بیزار میشوند و هیچ شور و شوقی برای رفتن به مدرسه ندارند. معمولا این دانش آموزان با استرس و بدون انگیزه وارد مدرسه میشوند.
گروه سوم و محبت‌های افراطی :خانواده‌هایی هستند که به فرزندان خود محبت‌های افراطی می‌کنند. این موضوع بیشتر در مقاطع ابتدایی پایه اول صدق می‌کند. فرزندان این خانواده‌ها با دل کندن از خانواده، رفتن به مدرسه و جدا شدن از محیط خانواده دچار مشکل می شوند.
برای مقابله با این رفتار کودکان باید وعده پاداش از طرف خانواده داده شود؛ البته پاداشی که برای این کودک بسیار جذاب و دوست داشتنی باشد. در نتیجه با این راهکار، آنها به تدریج وارد مدرسه میشوند و درمحیطی کاملا اجتماعی قرار می گیرند که باعث میشوند خودشان را با محیط وفق دهند.
در نتیجه در محیط جمعی، تحرکات جمعی را مشاهده می‌کنند و باامکانات و مزایای مدرسه آشنا و به خودی خود به محیط علاقه مند میشوند و از استرس آنها کاسته و در این صورت محبت آنها به همبازی‌ها و همکلاس‌هایشان بیشتر میشود. در غیر این صورت پدر و مادرها با متخصصین این زمینه مشاوره داشته باشند تا راهکارهایی را ارایه دهند.
اما بطور کلی ریشه استرس و اضطراب افراد در هنگام مدرسه رفتن به رفتار و نگاه خانواده‌ها به تحصیل و آموزش برمی‌گردد.
یکی از عواملی که می‌توان در استرس کودکان برای شروع سال تحصیلی تاثیرگذار باشد نوع و روش تربیتی خانواده و نگاه آنها است.حسین فیاض، دکترای روانشناسی تربیتی در گفت‌و‌گو با برنا این رفتارها را تشریح کرد که در ادامه می‌خوانید:
رفتار خانواده‌ها با فرزندان هنگام ورود به محیط‌های تحصیلی، معمولا به سه دسته تقسیم می شود که طبق این دسته بندی هر کدام از خانواده ها روش تربیتی متفاوتی را در پیش می‌گیرند .
گروه اول و تشویق به ادامه تحصیل: این گروه خانواده‌ها معمولا افرادی هستند که خود اهل درس و مطالعه و برنامه ریزی، آینده نگری هستند و شیوه برخورد با فرزندانشان به گونه‌ای است که فرزندشان خود را برای شروع سال تحصیلی آماده کرده و برای وارد شدن به مدرسه لحظه شماری می‌کند و نه تنها اضطراب و استرسی در خود راه نمی دهد بلکه با نزدیک شدن به ماه مهر به اشتیاق آنها افزوده می شود.
گروه دوم و بی‌میلی به تحصیل: این گروه خانواده‌هایی هستند که معمولا خودشان اهل درس و تحصیل و مدرسه نیستند و هنگامیکه خانواده مخصوصا پدرومادر اهل مطالعه نباشند؛کودکان هم به آنها نگاه می کنند و آنها را الگوی خودشان قرار می دهند و از مدرسه و علم و دانش دور می شوند، زیرا کسی نیست که آنها را به ادامه تحصیل و رفتن به مدرسه تشویق کند.
این گروه از خانواده‌ها معمولا رفتن به مدرسه و ادامه تحصیل را در جامعه اتلاف وقت می‌دانند و در این صورت فرزندان هم ادامه تحصیل را کار بیهوده تلقی می‌کنند و وقت خود را صرف گذراندن با دوستان و تفریح می‌کنند؛ این افراد وقتی ماه مهر نزدیک میشود از رفتن مدرسه و کلاس بیزار میشوند و هیچ شور و شوقی برای رفتن به مدرسه ندارند. معمولا این دانش آموزان با استرس و بدون انگیزه وارد مدرسه میشوند.
گروه سوم و محبت‌های افراطی :خانواده‌هایی هستند که به فرزندان خود محبت‌های افراطی می‌کنند. این موضوع بیشتر در مقاطع ابتدایی پایه اول صدق می‌کند. فرزندان این خانواده‌ها با دل کندن از خانواده، رفتن به مدرسه و جدا شدن از محیط خانواده دچار مشکل می شوند.
برای مقابله با این رفتار کودکان باید وعده پاداش از طرف خانواده داده شود؛ البته پاداشی که برای این کودک بسیار جذاب و دوست داشتنی باشد. در نتیجه با این راهکار، آنها به تدریج وارد مدرسه میشوند و درمحیطی کاملا اجتماعی قرار می گیرند که باعث میشوند خودشان را با محیط وفق دهند.
در نتیجه در محیط جمعی، تحرکات جمعی را مشاهده می‌کنند و باامکانات و مزایای مدرسه آشنا و به خودی خود به محیط علاقه مند میشوند و از استرس آنها کاسته و در این صورت محبت آنها به همبازی‌ها و همکلاس‌هایشان بیشتر میشود. در غیر این صورت پدر و مادرها با متخصصین این زمینه مشاوره داشته باشند تا راهکارهایی را ارایه دهند.
اما بطور کلی ریشه استرس و اضطراب افراد در هنگام مدرسه رفتن به رفتار و نگاه خانواده‌ها به تحصیل و آموزش برمی‌گردد.
