آیا مجرد بودن مرگ آور است

بر اساس تحقیقات جدید، بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و مجرد بیشتر از همتایان متاهل خود در معرض خطر مرگ هستند.
دکتر فابیان کرواگن (Fabian Kerwagen) پژوهشگر این مطالعه، از مرکز جامع نارسایی قلبی در بیمارستان دانشگاه وورزبورگ آلمان در این باره گفت: حمایت اجتماعی به افراد در مدیریت شرایط طولانی مدت کمک می کند. همسران ممکن است به پایبندی به دارو کمک کرده و بیمار را به بهبودی تشویق و به ایجاد رفتارهای سالم تر کمک کنند که همه این موارد می تواند بر طول عمر تأثیر بگذارد.
در این مطالعه، بیماران مجرد تعاملات اجتماعی کمتری نسبت به بیماران متاهل نشان دادند و برای مدیریت نارسایی قلبی خود اعتماد به نفس نداشتند. ما در حال بررسی هستیم که آیا این عوامل می‌ توانند تا حدی ارتباط با بقا را توضیح دهند.
مطالعات قبلی نشان داده است که مجرد بودن، هم در جمعیت عمومی و هم در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر، شاخصی کمتر مطلوب دارد. مطالعه جدید شامل ۱۰۲۲ بیمار بستری در بیمارستان بین سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۷ به دلیل نارسایی قلبی بود. از ۱۰۰۸ بیمار ارائه کننده اطلاعات در مورد وضعیت تاهل، ۶۳ درصد متاهل و ۳۷ درصد مجرد بودند که ۱۹۵ نفر بیوه، ۹۶ نفر هرگز ازدواج نکرده و ۸۴ نفر جدا شده بودند.
در ابتدا، کیفیت زندگی، محدودیت های اجتماعی و کار آمدی با استفاده از پرسشنامه کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی، پرسشنامه ای که به طور خاص برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی طراحی شده بود، اندازه گیری شد. محدودیت اجتماعی به میزانی اشاره دارد که علائم نارسایی قلبی بر توانایی بیماران در تعامل اجتماعی، مانند دنبال کردن سرگرمی‌ها و فعالیت‌های تفریحی یا ملاقات با دوستان و خانواده تأثیر می ‌گذارد. خودکارآمدی درک بیماران از توانایی آنها برای جلوگیری از تشدید نارسایی قلبی و مدیریت عوارض را توصیف می کند. 
نتایج پژوهش ها نشان داد: بین بیماران متاهل و مجرد از نظر کیفیت کلی زندگی یا خلق افسرده تفاوتی وجود نداشت. با این حال، گروه مجرد در مقایسه با گروه متاهل از نظر محدودیت ‌های اجتماعی و خودکارآمدی نمره بدتری کسب کردند.
طی ۱۰ سال پیگیری، ۶۷ درصد از بیماران فوت کردند. مجرد بودن در مقایسه با متاهل با خطرات بالاتری برای مرگ به هر علتی همراه بود. بیماران بیوه بالاترین خطر مرگ و میر را با نسبت خطر ۱.۷۰ و ۲.۲۲ برای همه مرگ های قلبی عروقی در مقایسه با گروه متاهل داشتند.
دکتر کرواگن گفت: ارتباط بین ازدواج و طول عمر نشان ‌دهنده اهمیت حمایت اجتماعی از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است، موضوعی که در طول همه‌ گیری کرونا با فاصله ‌گذاری اجتماعی ارتباط بیشتری پیدا کرده است. متخصصان بهداشت باید در نظر داشته باشند که از بیماران در مورد وضعیت تاهل و گروه اجتماعی گسترده ترشان سوال کنند و گروه های حمایت کننده را برای پر کردن شکاف های احتمالی توصیه کنند.
در این میان آموزش بسیار مهم است اما ارائه دهندگان خدمات سلامت نیز باید اعتماد بیماران را به توانایی های خود مراقبتی را تقویت کنند. ما در حال کار بر روی یک اپلیکیشن سلامت موبایل هستیم که امیدواریم به بیماران نارسایی قلبی در مدیریت روزانه بیماریشان کمک کند.