تپش قلب منجر به بد اخلاقی و اضطراب می شود

نتایج مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد: افزایش ضربان قلب با افزایش رفتارهای مرتبط با اضطراب در موش ها مرتبط است. این یافته ها نشان می دهد: چگونه سیگنال های بدن ممکن است بر رفتارهای عاطفی مرتبط با احساسات مانند اضطراب و ترس تأثیر بگذارد.

 مطالعات متعددی نشان داده است که حالات عاطفی بر نحوه عملکرد بدن تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، اضطراب و ترس می تواند باعث تپش قلب شود. با این حال، این که آیا ممکن است بر عکس این موضوع نیز صادق بوده و افزایش ضربان قلب ممکن است باعث اضطراب یا پاسخ های مرتبط با ترس شود، هنوز به عنوان یک سوال بی پاسخ باقی مانده است.

یکی از چالش‌های اصلی برای ارزیابی اثرات ضربان قلب بر احساسات این است که محققان فاقد ابزار مناسب برای کنترل دقیق ضربان قلب بدون ایجاد عوارض جانبی یا معرفی عوامل مخدوش‌ کننده هستند.

به همین دلیل پژوهشگری به نام کارل دیسروت و همکارانش یک ضربان ساز نوری غیرتهاجمی ابداع کردند که از سیگنال های نوری برای هدف قرار دادن سلول های عضلانی قلب استفاده کرده و می تواند ضربان قلب موش ها را تا ۹۰۰ بار در دقیقه  در مقایسه با ضربان قلب پایه ۶۶۰ افزایش دهد.

نویسندگان دریافتند: افزایش ضربان قلب، رفتار های اضطراب مانند و ترس را در موش ها افزایش می دهد اما این اتفاق فقط در محیط های بالقوه خطرناک مشاهده می شود. برای بررسی مکانیسم های اساسی این اثر، محققان این تیم مطالعاتی، مغز موش ها را برای مطالعه تغییرات رخ داده در حین فعالیت اسکن کردند.

به این ترتیب پژوهشگران قشر منزوی خلفی را شناسایی کردند که نقشی اساسی در تغییر رفتار ناشی از تپش قلب دارد. این بخش، منطقه ای در مغز محسوب می شود که سیگنال ها را از سراسر بدن دریافت و پردازش می کند.به گزارش سیناپرس، به این ترتیب قشر منزوی خلفی مغز به عنوان یک واسطه بالقوه برای رفتارهای اضطراب مانند و دلهره آور که توسط افزایش ضربان قلب عمل می کند.
علاوه بر این، مهار این بخش از مغز می تواند منجر به کاهش رفتارهای اضطراب و ترس ناشی از ضربان قلب شود.

به گفته محققان، این یک نشان صریح است که حداقل در موش‌ ها، ضربان قلب می‌ تواند بر اضطراب تأثیر گذاشته و حتی می ‌تواند بر سایر رفتارهای احساسی نیز موثر باشد. به همین دلیل انجام مطالعات بیشتری برای شناسایی اثرات بلند مدت افزایش ضربان قلب بر روی مغز و رفتارهای عاطفی و کشف کاربردهای بالقوه درمانی آن، مورد نیاز است.
شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.