اختلال بدریخت انگاری بادی دیسمورفیک(BDD) / مریم فرجی

اختلال بادی دیسمورفیک(BDD)
ممکن است آنقدر از ظاهر بدن خود ناراحت باشید که برای زندگی عادی اختلال ایجاد شود بهرحال بسیاری از ما نقص هایی در ظاهر خود داریم که واقعا زیاد هم مهم نیست در روان‌شناسی اختلال بدریخت‌انگاری (Body-Dysmorphic Disorder یا BDD) یا اختلال بدشکلی بدنی که گاهی اوقات هنوز به آن دیسمورفوفوبیا (Dysmorphophobia) نیز گفته می‌شود، یک اختلال روانی است که با این ایده وسواس‌گونه توصیف می‌شود که برخی از جنبه‌های بدن یا ظاهر خود به شدت ناقص است و بنابراین اقدامات پنهانی را برای پنهان کردن یا رفع آن انجام می‌دهد. اختلالی است که مهم‌ترین تظاهر آن اشتغال ذهنی مفرط به وجود نقصی خیالی یا بزرگ‌نمایی‌شده در ظاهر است.

نوعی اختلال روانی است که در آن فرد به شدت نگران یک نقص خیالی یا بسیار کوچک در بدن خود می شود و دائماً به آن فکر می کند این نقص معمولاً خیالی است، اما اگر نقص فیزیکی واقعاً وجود داشته باشد، افراد مبتلا به اختلال بادی دیسمورفیک آن را به شدت بزرگ خواهند کرد. برای اینکه فرد رسماً اعلام تشخیص این بیماری شود باید شدت تفکر دربارۀ نقص های جسمی آنقدر شدید باشد که باعث نابسامانی (نقص، معلولیت) در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا سایر زمینه های زندگی شود.شیوع این اختلال با اندکی اختلاف در زنان بیشتر است در اختلال بدریخت انگاری افكار خودكشی و اقدام به خودكشي بالاست.

برداشتی که این افراد از بدن خود دارند غیرواقع بینانه است. اکثر افراد مبتلا به اختلال بادی دیسمورفیک ناراحت هستند که اجزای صورتشان زشت است، یا اینکه عدم تقارن وجود دارد، موهایشان می ریزد، با جوش های صورت، چین و چروک صورت، جای زخم، رنگ های غیر عادی پوست یا موهای زیادی که روی صورتشان وجود دارد آنها را زشت کرده اند.

دیگر موارد تفکر دائمی در مورد چاق بودنشان و نارضایتی از اندام های خاص. افراد مبتلا به این اختلال از نقص های ظاهری خود خجالت می کشند و دربارۀ آنها فقط با عبارات کلی حرف می زنند (یعنی دقیقاً نمی گویند از چه چیزی ناراحتند) و ممکن است همیشه از خود با عنوان "زشت"  یاد کنند. این افراد ممکن است نسبت به نقص های خود وسواسی شوند و ساعت ها در مقابل آیینه بایستند و ظاهرشان را مرتب کنند. رژیم غذایی بگیرند تا لاغر شوند و لاغر بمانند.

این گونه فعالیت ها به فرد رنج بیشتری میفزاید. این افراد نسبت به ظاهر خود باور غلط ایجاد می کنند و کاملاً متقاعد هستند که افکار آنها صحیح و درست است. در نتیجه دائماً به جراحی زیبایی فکر میکنند. تا عیب و نقص خود را برطرف کنند. بر اساس مطالعه نشان داده شده، افرادی که جراحی پلاستیک می کنند 9.1% آنها به اختلال بادی دیسمورفیک مبتلا هستند. 40%  متقاضیان  جراحی زیبایی، که هیچ نقصی ندارند یا نقص آنها بسیار کوچک است، به اختلال بادی دیسمورفیک مبتلا هستند وسواس دربارۀ هیکل و اندام عضلانی، دیسمورفی عضلانی ( muscle dysmorphia یا دیسمورفی ماهیچه ای) نامیده می شود. نوجوانان مبتلا به اختلال بادی دیسمورفیک در مدرسه و شغل خود نابسامانی های عملکردی شدیدی پیدا می کنند و مطالعات نشان می دهد که نرخ اقدام به خودکشی آنها به 45% می رسد.


علت اختلال بادی دیسمورفیک :
دربارۀ علت این اختلال تقریباً هیچ اطلاعی در دست نیست اما بعضی عوامل جرقه زنندۀ آن در افراد مستعد عبارتند از: متلک های دیگران، شوخی های بی مورد اطرافیان دربارۀ یک عیب کوچک، حرف های غیر مرتبط با فرد که فرد آنها را به خود می گیرد، رویدادهای استرس آمیز زندگی، یادگیری مشاهده ای ( مثلاً این که اکثر دوستان فرد بینی خود را عمل کرده اند). تحویل گرفته نشدن(طرد شدن) از سوی گروه های مختلف، می تواند تأثیرگذار باشد.  



گرد آوری و تنظیم مریم فرجی