وضعیت روانی بیماران کلیوی
عباس روشن بین
نتایج یک مطالعه بین المللی در خصوص وضعیت عمومی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی پیشرفته نشان می دهند که شروع دیالیز در چنین بیمارانی می تواند تا حدودی وضعیت روانی آن ها را بهبود بخشد.
نتایج یک مطالعه جدید که در خصوص اوضاع و احوال جسمی و روانی بیماران کلیوی انجام شده است و شامل افراد مسن مبتلا به بیماری مزمن کلیوی پیشرفته بوده است، نشان می دهند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت روانی و جسمی چنین افرادی تا سال قبل از شروع دیالیز معمولا بدتر می شود، اما این کاهش پس از شروع دیالیز به وضع تثبیت شده ای می رسد.
افراد مسن مبتلا به نارسایی کلیه ممکن است در مقاطعی احساس کنند که بهبود سلامت روانی و جسمی شان، مهم تر از صرف افزایش عمر در آن ها است. بنابراین، اگرچه دیالیز می‌تواند به بیماران مسن‌تر کمک کند زندگی طولانی‌تری داشته باشند، تعیین اثرات آن بر بهبود سلامت روانی و جسمی آن ها به همان اندازه یا حتی مهم‌تر است.
برای بررسی بیشتر این موضوع، محققانی از مرکز پزشکی دانشگاه لیدن هلند داده‌های حاصل از مطالعه ای اروپایی تحت عنوان EQUAL که به کیفیت زندگی مربوط است را تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه، یک تحقیق چند مرکزی آینده‌نگر در حال انجام روی بیماران 65 سال و بالاتر با بیماری مزمن کلیوی پیشرفته است.
تجزیه و تحلیل فوق شامل 457 بیمار بود که درمان دیالیز را شروع کرده بودند. طبق بررسی ها، در شروع دیالیز، میانگین نمره سلامت روانی و ذهنی 53 و میانگین نمره فیزیکی 39 بود.
این در حالی است که در سال بعد از شروع دیالیز، محققان مشاهده کردند که میانگین تغییر در سلامت روانی و ذهنی، 2 واحد بهتر شد، اگرچه میانگین تغییر در سلامت فیزیکی، به همین میزان پایین آمده بود.
به گفته مجریان این تحقیق، مطالعات بسیار کمی تاکنون تغییر کیفیت زندگی را قبل و بعد از دیالیز بررسی کرده اند. ما برای اولین بار این کار را در یک گروه بین المللی بزرگ از بیماران مسن انجام می دهیم و امیدواریم که این نتایج بتواند بیماران مسن‌تر مبتلا به نارسایی کلیه را که تصمیم به شروع دیالیز دارند، در مورد تغییرات مربوط به سلامت روانی و جسمی خود بیش از پیش مطلع کند.
آن ها اظهار داشته اند: در ماه‌ها و سال‌های آینده، جالب است که ببینیم چگونه پزشکان در سراسر جهان از این داده‌ها برای مراقبت از بیماران خود استفاده می‌کنند.
امید است که هدف نهایی چنین درمانگرانی شناسایی افرادی باشد که در مسیر دیالیز قرار دارند تا از این طریق، تاکید بیشتری بر ارائه مراقبت های بهداشتی جسمی و روحی به جای درمان های صرف جسمی داشته باشند.
این یافته ها در نشریه Clinical Journal of the American Society of Nephrology منتشر شده اند.
نتایج یک مطالعه جدید که در خصوص اوضاع و احوال جسمی و روانی بیماران کلیوی انجام شده است و شامل افراد مسن مبتلا به بیماری مزمن کلیوی پیشرفته بوده است، نشان می دهند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت روانی و جسمی چنین افرادی تا سال قبل از شروع دیالیز معمولا بدتر می شود، اما این کاهش پس از شروع دیالیز به وضع تثبیت شده ای می رسد.
افراد مسن مبتلا به نارسایی کلیه ممکن است در مقاطعی احساس کنند که بهبود سلامت روانی و جسمی شان، مهم تر از صرف افزایش عمر در آن ها است. بنابراین، اگرچه دیالیز می‌تواند به بیماران مسن‌تر کمک کند زندگی طولانی‌تری داشته باشند، تعیین اثرات آن بر بهبود سلامت روانی و جسمی آن ها به همان اندازه یا حتی مهم‌تر است.
برای بررسی بیشتر این موضوع، محققانی از مرکز پزشکی دانشگاه لیدن هلند داده‌های حاصل از مطالعه ای اروپایی تحت عنوان EQUAL که به کیفیت زندگی مربوط است را تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه، یک تحقیق چند مرکزی آینده‌نگر در حال انجام روی بیماران 65 سال و بالاتر با بیماری مزمن کلیوی پیشرفته است.
تجزیه و تحلیل فوق شامل 457 بیمار بود که درمان دیالیز را شروع کرده بودند. طبق بررسی ها، در شروع دیالیز، میانگین نمره سلامت روانی و ذهنی 53 و میانگین نمره فیزیکی 39 بود.
این در حالی است که در سال بعد از شروع دیالیز، محققان مشاهده کردند که میانگین تغییر در سلامت روانی و ذهنی، 2 واحد بهتر شد، اگرچه میانگین تغییر در سلامت فیزیکی، به همین میزان پایین آمده بود.
به گفته مجریان این تحقیق، مطالعات بسیار کمی تاکنون تغییر کیفیت زندگی را قبل و بعد از دیالیز بررسی کرده اند. ما برای اولین بار این کار را در یک گروه بین المللی بزرگ از بیماران مسن انجام می دهیم و امیدواریم که این نتایج بتواند بیماران مسن‌تر مبتلا به نارسایی کلیه را که تصمیم به شروع دیالیز دارند، در مورد تغییرات مربوط به سلامت روانی و جسمی خود بیش از پیش مطلع کند.
آن ها اظهار داشته اند: در ماه‌ها و سال‌های آینده، جالب است که ببینیم چگونه پزشکان در سراسر جهان از این داده‌ها برای مراقبت از بیماران خود استفاده می‌کنند.
امید است که هدف نهایی چنین درمانگرانی شناسایی افرادی باشد که در مسیر دیالیز قرار دارند تا از این طریق، تاکید بیشتری بر ارائه مراقبت های بهداشتی جسمی و روحی به جای درمان های صرف جسمی داشته باشند.
این یافته ها در نشریه Clinical Journal of the American Society of Nephrology منتشر شده اند.
مرجع : سینا
