رابطه یائسگی زودرس با پوکی استخوان
یک درصد از زنان، پیش از سن چهل سالگی یائسه می شوند که به آن یائسگی زودرس می گویند. اگر این مشکل درمان نشود، پایین بودن میزان هورمون استروژن در چنین سنینی می تواند موجب پوکی استخوان شود و یا استخوان ها را سست و ضعیف نماید.
سوالی که مطرح می شود این است که بهترین درمان چیست و باید چه مدت ادامه یابد؟
سئوال بالا، موضوع مطالعه ای است که نتایج آن در نشریه Menopause منتشر شده است. میانگین سن زنان مورد تحقیق در این مطالعه 34.7 سال بوده است. در این تحقیق معلوم شد یائسگی زودرس چگونه می تواند در برخی زنان رخ دهد. برای مدت هشت سال، تراکم استخوانی این زنان هر دو سال یکبار بررسی شد. هیچ یک از آنها جراحی برداشتن تخمدان نداشتند، بنابراین همه آنها با ترکیبی از استروژن و پروژسترون مورد درمان قرار گرفتند و حدودا 2.9 سال بعد از ورود به دوره یائسگی شان، هورمون درمانی را شروع کردند.
بعد از چهار سال هورمون درمانی، 60 درصد از زنان کاهش تراکم استخوانی در ستون فقرات و 23.6 درصدشان هم کاهش تراکم استخوانی در استخوان لگن داشتند. بعد از 8 سال هورمون درمانی، 50 درصد، کاهش تراکم استخوانی در ستون فقرات و 16.7 درصد هم کاهش تراکم استخوان در استخوان لگن داشتند. در این مطالعه، 2.9 سال بعد از تشخیص یائسگی زودرس، درمان با استروژن و پروژسترون شروع شد و 46 درصد از آنها در همان زمان بخشی از تراکم استخوان شان را از دست داده و یا مبتلا به پوکی استخوان بودند. پس این تحقیق چه پیامی دارد؟
-
در اینجا 7 نکته را می گوییم که اگر یائسگی زودرس برای شما رخ داد باید آنها را مورد بررسی قرار دهید تا بهتر از خودتان مراقبت نمایید.
1- در برخی از زنان، یائسگی می تواند خیلی زود رخ دهد. این زنان انتظار ندارند که در چنین سنینی با آن روبرو شوند، بنابراین برای آزمایش در این زمینه اقدامی نمی کنند.
2- این که 2.9 سال صبر کنید تا این مشکل در شما تشخیص داده شود، احتمال اینکه در همان زمان کاهش تراکم استخوانی داشته باشید، 50 درصد است و تازه باید درمان را شروع کنید.
3- درمان با هورمون ها به تنهایی ممکن است برای دست کم نیمی از زنان مبتلا به یائسگی زودرس کافی نباشد تا از کاهش تراکم استخوان شان پیشگیری کند.
4- یعنی علاوه بر استروژن و پروژسترون، به سایر شیوه های درمانی نیاز است تا از کاهش تراکم استخوان جلوگیری شود.
5- داروهای زیادی در بازار وجود دارند که همراه با هورمون ها می توانند مورد استفاده قرار بگیرند تا از کاهش تراکم استخوانی پیشگیری گردد، مانند فوزاماکس.
6- داروی دیگری که گاهی همراه با استرژن و پروژسترون، برای زنان مبتلا به یائسگی زودرس تجویز می شود تا از کاهش تراکم استخوانی شان جلوگیری شود، تستوسترون می باشد.
7- شواهدی وجود ندارد که نشان دهد استروژن درمانی در زنانی که دچار یائسگی زودرس شده اند، خطر سرطان سینه را افزایش می دهد، یعنی تفاوتی با زنانی که عادت ماهیانه شان طبیعی است، ندارند.
سوالی که مطرح می شود این است که بهترین درمان چیست و باید چه مدت ادامه یابد؟
سئوال بالا، موضوع مطالعه ای است که نتایج آن در نشریه Menopause منتشر شده است. میانگین سن زنان مورد تحقیق در این مطالعه 34.7 سال بوده است. در این تحقیق معلوم شد یائسگی زودرس چگونه می تواند در برخی زنان رخ دهد. برای مدت هشت سال، تراکم استخوانی این زنان هر دو سال یکبار بررسی شد. هیچ یک از آنها جراحی برداشتن تخمدان نداشتند، بنابراین همه آنها با ترکیبی از استروژن و پروژسترون مورد درمان قرار گرفتند و حدودا 2.9 سال بعد از ورود به دوره یائسگی شان، هورمون درمانی را شروع کردند.
بعد از چهار سال هورمون درمانی، 60 درصد از زنان کاهش تراکم استخوانی در ستون فقرات و 23.6 درصدشان هم کاهش تراکم استخوانی در استخوان لگن داشتند. بعد از 8 سال هورمون درمانی، 50 درصد، کاهش تراکم استخوانی در ستون فقرات و 16.7 درصد هم کاهش تراکم استخوان در استخوان لگن داشتند. در این مطالعه، 2.9 سال بعد از تشخیص یائسگی زودرس، درمان با استروژن و پروژسترون شروع شد و 46 درصد از آنها در همان زمان بخشی از تراکم استخوان شان را از دست داده و یا مبتلا به پوکی استخوان بودند. پس این تحقیق چه پیامی دارد؟
-
در اینجا 7 نکته را می گوییم که اگر یائسگی زودرس برای شما رخ داد باید آنها را مورد بررسی قرار دهید تا بهتر از خودتان مراقبت نمایید.
1- در برخی از زنان، یائسگی می تواند خیلی زود رخ دهد. این زنان انتظار ندارند که در چنین سنینی با آن روبرو شوند، بنابراین برای آزمایش در این زمینه اقدامی نمی کنند.
2- این که 2.9 سال صبر کنید تا این مشکل در شما تشخیص داده شود، احتمال اینکه در همان زمان کاهش تراکم استخوانی داشته باشید، 50 درصد است و تازه باید درمان را شروع کنید.
3- درمان با هورمون ها به تنهایی ممکن است برای دست کم نیمی از زنان مبتلا به یائسگی زودرس کافی نباشد تا از کاهش تراکم استخوان شان پیشگیری کند.
4- یعنی علاوه بر استروژن و پروژسترون، به سایر شیوه های درمانی نیاز است تا از کاهش تراکم استخوان جلوگیری شود.
5- داروهای زیادی در بازار وجود دارند که همراه با هورمون ها می توانند مورد استفاده قرار بگیرند تا از کاهش تراکم استخوانی پیشگیری گردد، مانند فوزاماکس.
6- داروی دیگری که گاهی همراه با استرژن و پروژسترون، برای زنان مبتلا به یائسگی زودرس تجویز می شود تا از کاهش تراکم استخوانی شان جلوگیری شود، تستوسترون می باشد.
7- شواهدی وجود ندارد که نشان دهد استروژن درمانی در زنانی که دچار یائسگی زودرس شده اند، خطر سرطان سینه را افزایش می دهد، یعنی تفاوتی با زنانی که عادت ماهیانه شان طبیعی است، ندارند.
مرجع : تبــــيان
