سه شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ - 19 Mar 2024
تاریخ انتشار :
جمعه ۸ مهر ۱۴۰۱ / ۱۰:۴۱
کد مطلب: 60007
۵
عفت حیدری

تاب آوری و مشارکت زنان سالمند

باشگاه تاب آوری
تاب آوری و مشارکت زنان سالمند
به گزارش باشگاه تاب آوری میگنا عفت حیدری مترجم کتاب تاب آوری زنان در یادداشتی نوشت :تا بحال به پاسخ نهایی و قاطع این پرسش که بهترین دوران زندگی کدامست فکر کرده اید ؟ با یحال به این فکر کرده اید حد بهینه و اعلای تاب اوری در کدام دوره زندگی محقق میشود ؟

بطور کلی خیلی ها اعتقاد دارند سالهای جوانی یا سالهایی که دانشگاه رفته اند یا بعبارت دیگر دهه دوم زندگی شان یا حدود و حوالی ۲۰ سالگی ایام خوش و بهترین روزهای زندگی آنها بوده است که البته از لحاظ توانایی های بدنی این حرف کاملا درستی است .

در ایام جوانی ، ناتوانی و استهلاک بهمراه علائم پیری مثل تغییراتی در میزان شنوایی ؛ قدرت استخوانها ؛ وضعیت بینایی؛ بی خوابی یا ظاهر فرد هنوز شروع نشده و خطر ابتلا فرد به بیماری در این سنین کمتر است اما در نظر داریم بهباشی صرفا ابعاد جسمانی را شامل نمی شود.

نکو زیستی و بهباشی عاطفی و سلامت روحی فرد در سلامت روانی و اجتماعی مهم است. به نظر می آید که افراد در دهه دوم زندگی نیز امکان تصمیم گیری های زیادی دارند و فرصت کافی هم برای اشتباه کردن در اختیار دارند که صد البته واقعیت امرغیر از این است.
از افراد در این سنین انتظارمیرود که به دانشگاه بروند تحصیلات خود را تکمیل کنند و بعد از آن شغلی مناسب انتخاب کرده و ازدواج کنند و به داشتن فرزند هم بیاندیشند
در عرصه های دیگر هم از افراد توقعاتی مطرح است بعنوان مثال صاحب مسکن و اتومیبل شوند و ثبات مالی و اقتصادی داشته باشند و از عهده هزینه ای زندگی ، معیشت و ارتزاق خود برآیند .

بخوبی میدانیم کسانی که دوره میانسالی را گذرانده اند؛ اغلب این نگرانی ها را ندارند و فرصت کسب مهارتهایی را برای مقابله با چالش های استرس آور داشته اند که صد البته نمی توان گفت که سالمندان مشکل و گرفتاری ندارند پر مسلم سالمندی هم مسایل و چالش های خاص خود را بهمراه دارد .
با این حال شواهد نشان می دهد که افراد سالمند حس و حال روحی مثبت تری دارند این تنها قصه و داستان نیست
مطالعات دانشگاهی همچنین نشان داده است سلامت روان افراد سالمند به مرور زمان بهتر می شود.
به نظر می رسد که با تکیه بر مطالعات مغزپژوهان و دستاوردهای طب سالمندی و پژوهشهای همسو در عرصه سلامت روان واقعا دیگر شایسته نیست پدر بزرگ و مادر بزرگان خویش را با عناوین و القابی سخیفی چون ( پیر خرفت ) مخاطب قرار دهیم باید بپذیریم که بهداشت روان و عملکرد روانی اجتماعی سالمندان رو به بهبود است و کلیشه زشت و نامناسب ( پیرخرفت ) انگ و حرف بیهوده ای بیش نیست وظیفه همگی ماست که در تعدیل و ترمیم نگرش و رفتارهای اجتماعی با سالمندان نقش های بهتری ایفا کرده و حرمت بزرگان را بیش از پیش محفوظ بداریم .

مطالعات دانشگاهی و مفهوم سازی سنتی در عرصه سالمندی اغلب روی نقصان و نارسایی های فیزیکی و شناختی تمرکز دارد و در مقابل مطالعات بسیار اندکی در خصوص وجه روانی سالمندی صورت گرفته است به نظر جامعه دانشگاهی و پژوهشگران بایستی سه جنبه عملی پیری یعنی جنبه های جسمانی شناختی و روانشناسی بعنوان یک مجموعه ناگسستنی در کنار هم لحاظ فرمایند.

پژوهش ها بایستی به این نتیجه برسند که سالمندان چه مهارتهای خاص و توانایی هایی دارند که ریشه و دلیل بهداشت و سلامت روانی اجتماعی آنهاست.البته آگاهی داریم که تاثیرات استرس روی افراد بر اساس سن و سال متفاوت است؛ بلکه جنس و نوع مشکلات و چالش های سالمندی متفاوت و دگرگون است.

بنا بر همین گزارش از میگنا رسانه سلامت روان کشور سازمان ملل در سال ۱۹۸۲ شورای جهانی سالمندی را تشکیل داد و در همان سال طرحی را برای تعیین یک روز جهانی برای سالمندان ارائه داد تا اینکه در سال ۱۹۹۰ این شورا اول اکتبر را روز جهانی سالمندان تعیین کرد روز جهانی سالمندان در اول اکتبر هر سال بر اساس ثبت در قطعنامه شماره  ۴۵/۱۰۶  گرامی داشته می‌شود 

 
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
متوجه رابطه شوهرم با خواهرم شدم. چه کار کنم؟
بیمارستان روانپزشکی امین آباد تهران
سه گام مهم برای تقویت تاب آوری کودکان
چه سكوتی دنیا را فرا می‌گرفت اگر هركس به اندازه عملش صحبت می‌كرد